Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

18 Apr 2015 08:07 door Lejow

Victoria, ik vind het niet jammer hoor. Ik vind het prima. Gaat het ooit weer aan zien we het dan wel weer, zo niet is het ook prima.
En wat je zegt herken ik wel, met zitten met B zovaak bij de huisarts of in het ziekenhuis, doodvermoeiend is het af en toe!

Roodkapje (ik typte bijna je normale naam hahaha), ja, daar zijn ook opmerkingen genoeg over te vinden natuurlijk!
respect voor opa en oma trouwens, 7 kids!

18 Apr 2015 08:15 door Spencer

Ik heb wel iets gemist als kind maar niet perse een broer of zus. Ik was alleen met mijn moeder en miste een derde persoon. Ik neem mijn moeder verder niks kwalijk, mijn vader is overleden toen ik klein was dus ze kon er ook niks aan doen. Meestal was het ook hartstikke leuk met zn tweeën hoor.

Of R een broertje of zusje zal krijgen weet ik nog niet. Ik heb echt een trauma van mijn bevalling, ik ben zo bang dat het weer gebeurd. Ook vind ik het erg onaardig tegenover R om zwanger te worden en straks negen maanden geen leuke moeder te zijnm

18 Apr 2015 09:31 door Anoniem119

Victoria schreef:Lejow, jammer dat het vuurtje weer gedoofd is.

Waarom is dat jammer? Toch fijn voor Lejow dat ze haar gevoelens hierover nu toch nog beter begrijpt?

Wij willen gevoelsmatig twee kinderen, als het ons gegund is. Maar ik houd de optie voor eentje ergens wel een beetje open. Het grootste ding zit m mij in het niet hebben van een broer of zus voor de toekomst.

18 Apr 2015 10:03 door Anoniem114

Wij willen maar één kindje. Volgens mij wil mijn vriend er stiekem wel twee, maar ik vind één genoeg. Ik wil mijn kind alle tijd, ruimte, liefde en aandacht geven en hoewel dat met twee ook wel kan, wil ik me gewoon 100% focussen op één kind en daar alles zo bewust mogelijk van meemaken. We wonen in een klein huisje, maar groot genoeg voor één kindje, in een kindvriendelijke buurt, met familie en vrienden met kinderen in de buurt, dus een kind hoeft niet alleen te zijn.

Wat voor mij ook meespeelt; mijn vriend is nu 33 en we proberen sinds januari voor een eerste kindje. Als het dit jaar raak is, is m'n vriend 34 bij de eerste. Mochten we onverwacht wel voor een tweede gaan, dan zou ik dat wel zo snel mogelijk na de eerste willen, want ik wil niet dat m'n vriend tegen de 40 loopt bij een nieuwe zwangerschap/baby. Is op zich niks mis mee, hoor, maar ik heb 't verschil gezien tussen mijn opvoeding en dat van m'n broertje. Mijn vader ging met mij nog in draaimolens en attracties en weet ik veel wat, toen ik een jaar of 9 was en toen m'n broertje 9 was, deed m'n vader dat al minder. Hij rende niet zo hard meer en kon minder meedoen. Nu is mijn vader ook een uitzondering, hoop ik... Dat zijn gezondheid sneller achteruit is gegaan, maar ik wil gewoon geen risico's lopen.

18 Apr 2015 10:06 door Anoniem119

Baz, persoonlijke vraag misschien maar jij bent zelf ook enig kind toch? Ervaar jij de situatie met je vader en zijn gezondheid niet als zwaar als enig kind? Natuurlijk Heb je je vriend wel, als steun en toeverlaat. Zou je niet bang zijn dat jullie kindje dan ook moeite daar mee heeft later? Of merk je dat dat eigenlijk niet mee speelt?

18 Apr 2015 10:11 door Lejow

Marin schreef:Baz, persoonlijke vraag misschien maar jij bent zelf ook enig kind toch? Ervaar jij de situatie met je vader en zijn gezondheid niet als zwaar als enig kind? Natuurlijk Heb je je vriend wel, als steun en toeverlaat. Zou je niet bang zijn dat jullie kindje dan ook moeite daar mee heeft later? Of merk je dat dat eigenlijk niet mee speelt?

Ehm, heb jij haar stukje wel gelezen?

overigens vond ik het als enig kind soms echt wel zwaar, met een enorm zieke moeder... Maar nogmaals, met broers en zussen is de garantie er niet altijd dat de zorg dan maar verdeeld is.

18 Apr 2015 10:11 door Spencer

Haha Marin ze heeft het over haar broertje.

18 Apr 2015 10:12 door Anoniem107

Vooropgesteld dat het natuurlijk nog allemaal naar moet lukken, maar: wij willen er twee, met een niet al te groot leeftijdsverschil. Ik heb het er nooit echt heel uitgebreid over gehad dat mijn vriend zijn beweegredenen zijn, maar voor mij speelt het mee dat we zelf al eigenlijk aan de oude kant zijn om voor een eerste te gaan, dus daarom niet te lang na elkaar. Daarnaast lijkt het me gewoon vreselijk als ons wat zou overkomen, dat ons enigst kind dan alleen zou staan in zijn of haar verdriet en zorgen, en er niemand is die het zélfde verdriet ervaart en er dus niemand is waar hij of zij steun bij zou kunnen zoeken en die emoties ook echt begrijpt.

Dat er iemand zou moeten zijn om mee te spelen vind ik geen beweegreden, ons nichtje is enigst kind, en die speelt bijna nooit alleen, zoveel kindjes om haar heen.

18 Apr 2015 10:16 door Anoniem119

Oh ja duh! Sorry!

18 Apr 2015 10:17 door ChiQ

Bij ons ligt het sowieso anders, mijn man wil er het liefst nog twee. Ik zie al tegenop voor een tweede. Natuurlijk gaat het niet zonder slag of stoot bij ons, maar dat lijkt me niet het grootste probleem. Mijn man is alleen, hij heeft wel een halfbroer die 10 jaar jonger is en die kent mijn man nu net 5 jaar dus van een broer-broer band kan je niet spreken. Ik heb wel een broertje en zusje, en nu mijn moeder ziek is is het prettig dat te kunnen delen. Mijn grootste angst is dat ik weer het hele traject in moet, terugkijkend zijn wij echt gezegend in een poging Julian te mogen krijgen maar dat kan de volgende keer anders zijn, dan zit je al dusdanig ver in het traject dat je doorgaat, maar daar lijdt Julian indirect wel onder. Want je moet weet ik hoe vaak naar het ziekenhuis, loopt altijd uit, ziekenhuis is niet bepaald om de hoek en stiekem vind ik het wel heel heel prettig dat Julian nu twee is, en we gewoon met hem kunnen praten. Die baby wordt vanzelf ook groter, weet ik, maar poeh. Zwaar was het wel, maar eerlijk gezegd denk ik dat dat meer te maken heeft met hoe ik erin stond.

Dus, mijn mening, ik denk dat in de meeste gevallen een sibling (is er nederlands woord hiervoor?!) een aanwinst is voor je hele leven. uitzonderingen daargelaten. Kortom zielig niet, aanwinst wel.

18 Apr 2015 10:20 door Patsy

Lejow schreef:
Marin schreef:Baz, persoonlijke vraag misschien maar jij bent zelf ook enig kind toch? Ervaar jij de situatie met je vader en zijn gezondheid niet als zwaar als enig kind? Natuurlijk Heb je je vriend wel, als steun en toeverlaat. Zou je niet bang zijn dat jullie kindje dan ook moeite daar mee heeft later? Of merk je dat dat eigenlijk niet mee speelt?

Ehm, heb jij haar stukje wel gelezen?

overigens vond ik het als enig kind soms echt wel zwaar, met een enorm zieke moeder... Maar nogmaals, met broers en zussen is de garantie er niet altijd dat de zorg dan maar verdeeld is.

Ook hier ben ik het volledig mee eens. Het ziek zijn van mijn moeder niet met iemand kunnen delen, die hetzelfde meemaakte als ik, vond ik heel erg moeilijk. Maar als ik zie hoe de zussen van mijn man met elkaar omgaan dan ben ik blij dat ik dat er niet ook nog eens bij had.

18 Apr 2015 10:26 door Anoniem163

Ik kan me er ook weinig voorstelling van maken, alleen zijn als kind. Ik groeide op als 1 van de 10 kinderen.
Mijn kinderen zijn natuurlijk ook altijd samen geweest.

18 Apr 2015 10:39 door Anoniem198

Marin schreef:
Victoria schreef:Lejow, jammer dat het vuurtje weer gedoofd is.

Waarom is dat jammer? Toch fijn voor Lejow dat ze haar gevoelens hierover nu toch nog beter begrijpt?

Wij willen gevoelsmatig twee kinderen, als het ons gegund is. Maar ik houd de optie voor eentje ergens wel een beetje open. Het grootste ding zit m mij in het niet hebben van een broer of zus voor de toekomst.

Dat is zeker fijn voor haar dat ze haar gevoelens daar beter over begrijpt. Heb met Lejow hier over gepmt een tijdje terug en het is daar meer een reactie over. Ieder zijn keuze!

18 Apr 2015 10:40 door Anoniem140

Ik ben enig kind en mijn zoon blijft dat ook. Wilde altijd al maar een kind, dus dat ik alleen ben heeft daar verder niets mee te maken. Ik heb zelf niets gemist, als kind vond ik het wel eens jammer, maar meer omdat het mij leuk leek, op een kinderlijke manier. Mijn moeder groeide op als 1 van 5 en zij heeft nu alleen met haar zus contact, mijn vader heeft twee zussen en eentje daarvan ziet hij ook niet. Een vriendin van mij heeft een broer en die ziet ze ook niet. Dus dat je altijd iemand hebt voor later gaat in veel gevallen niet op. En ik vind persoonlijk dat dat geen reden moet zijn voor een tweede (derde, vierde) kind.
Als ik naar mijn situatie kijk, mijn zoon is 8, al best zelfstandig, kan ik makkelijk ergens onder brengen. Hij mag vandaag logeren bij een vriendin last minute, en met meerdere kinderen is dat toch lastiger. En qua werk, ik kon nu veel flexibeler zijn dan als ik nog kindjes van 1, 2 of 3 jaar zou hebben.

18 Apr 2015 10:50 door Ooh La La!

Wij willen het liefst 3 kinderen. Lijkt me gezellig

Zelf heb ik 2 broers. Tot m'n 20e waren we echt een 3-eenheid. Helaas is dat drastisch veranderd en heb ik mijn oudste broer al bijna 10 jaar niet gesproken.
In zijn ogen heeft hij nog maar 1 broer en that's it. Sinds een jaar of 3 "vergeet" ik ook wel eens te vertellen dat ik eigenlijk 2 broers heb in plaats van 1.

Broers of zussen hebben betekent dus niet direct dat een kind niet meer alleen is.

Verder vind ik er eigenlijk niks van. Dat moet ieder stel toch voor zich weten?!

18 Apr 2015 11:14 door Anoniem114

Haha Marin

Ik heb trouwens nog een broer, naast mijn jongere broertje. Mijn oudere broer en ik delen dezelfde moeder terwijl Dylan en ik dezelfde vader delen. Mijn broer en ik schelen 3 jaar en onze band is nogal bagger. We zijn niet helemaal opgegroeid samen en onze persoonlijkheden lopen onwijs uit elkaar, waardoor we echt continue botsen.

Dylan en ik schelen 9.5 jaar en zijn ook niet samen opgegroeid, maar onze band is wel beter. Door het leeftijdsverschil is er echter wel een ander soort band dan je verwacht bij broers en zussen, omdat ik toen hij nog baby was, al aan het 'moederen' was.

Mijn vriend komt uit een gezin van 4 kinderen, maar is daar ook niet altijd even blij mee. Bij hen was het dus altijd knokken om aandacht en er liep er altijd wel eentje uit de pas. Dat wil ik dus ook écht niet.

18 Apr 2015 11:16 door Anoniem234

Wij willen het eigelijk ook bij een kindje houden. Maar sinds een paar weken ben ik gaan denken dat het toch leuk is voor dochter. Iemand erbij om mee te spelen en mee op te groeien en idd ook voor later. Al zegt dat uiteindelijk ook niet veel. Mijn man heeft ook geen sterke band met zijn broer en zus. Ik ben ze alleen maar heb nooit iets gemist. zelf heb ik geen echt sterk gevoel voor een tweede en vind ik het wel makkelijk en prima zo.
Ik zou het dan alleen voor haar doen en dat is ook niet goed.
Misschien veranderd mijn gevoel nog maar zolang ik en mijn man het niet echt voelen zeg maar blijft het hier toch bij een kindje denk ik.

18 Apr 2015 11:17 door Anoniem119

Sorry Baz, ik ben al sinds 4.30 wakker, niet helemaal helder. Natuurlijk weet ik dat je een broertje hebt!

18 Apr 2015 11:22 door Sam

Als het ons gegund is willen we graag meer kindjes. We zouden er zelf niet aan moeten denken onze broer en zus te hebben moeten missen.

18 Apr 2015 12:08 door Olíve

Nee dat vind ik zeker niet egoïstisch. Wat ik wel zielig zou vinden voor hrt kind is een 2de nemen terwijl je dat eigenlijk niet wilt maar toch doet voor de eerste en er niks aan vindt. Dus een 2de krijgen en die niet goed behandelen omdat je het eigenlijk niet aankunt.

ik snap echt totaal niet waarom mensen zich denken te moeten bemoeien met jullie kinderwens. Belachelijk echt.

18 Apr 2015 13:08 door Anoniem147

Ik heb altijd een duidelijkere mening over mensen met 4 of 5 kinderen (Waarom is 2/3 niet genoeg? Waar haal je het geld vandaan want ze hebben op een bepaald moment echt wel meer dan liefde nodig) of kinderen die echt heel erg dicht op elkaar zitten qua leeftijdsverschil (Kun je niet genieten van je 1e? Waarom zoveel haast, je kent je eerste kind nog nauwelijks).

Maar goed, beide zijn situaties waar ik niets over te zeggen heb. Ik voel ook geen drang om dat te delen met de ouders in kwestie o.i.d.

Mijn man komt uit een gezin met 4 kinderen en hij heeft dat vaak als nadelig ervaren. Misschien dat mijn mening over grote gezinnen daar ook wel door veranderd is.

18 Apr 2015 14:58 door Anoniem198

Marni, wat jij zegt over kinderen met weinig leeftijdsverschil daar kan ik mij ook wel in vinden en vraag ik mij ook af.

Wat je zegt over grote gezinnen niet. Ik kom zelf uit een gezin van 4 en heb over liefde en aandacht niks te klagen. Mijn ouders hadden/hebben het financieel ook goed. Misschien dat dat ook scheelt.
Ik kijk met een heel fijn gevoel terug op mijn jeugd. Natuurlijk vond ik het niet altijd leuk om met z'n 4-en te zijn. Nu we allemaal ouder zijn kan ik er echt van genieten om met elkaar samen te zijn en aanhang en Kids mee. Super leuk en gezellig! Er is altijd wel iemand die wat te vertellen heeft.
Jammer dat je vriend er een ander gevoel bij heeft.

18 Apr 2015 15:01 door Anoniem117

Ik kom uit een gezin van vier kinderen en heb dat als heel erg fijn ervaren. In een ideale situatie zou ik zelf ook graag vier kinderen krijgen. Helaas zit ik niet in een ideale situatie.

Ik vind ook van bewust 1 kind helemaal niks. Als ik zou vragen of ze graag nog een tweede kindje zouden willen dan is dat alleen maar goedbedoelde interesse, niet omdat ik vind dat als je 1 kind hebt je minimaal nog een tweede moet krijgen. Wie ben ik om daar iets van te vinden. Ouders kunnen over het algemeen zelf prima beslissen of dat in hun gezin al dan niet wenselijk is.

Als ouders onbewust 1 kind hebben en graag nog een tweede zouden willen, maar dat om wat voor reden dan ook niet zou gaan dan vind ik dat wel rot. Ik kan me voorstellen dat dat misschien een groter gemis is dan een eventueel derde of vierde kind.

18 Apr 2015 15:06 door Fauve

Dat moet iedereen zelf weten natuurlijk.
Toen ik jong was, was mijn beste vriendinnetje uit de straat enig kind.
Ik was altijd wel een beetje jaloers op de dingen die ze kreeg en die ze deden.
Maar zelf zei ze dat ze het saai vond zo zonder broertje of zusje en was ze liever bij mij.
Ik vind er dus niks van. Ieder zijn eigen keuze.
Wij hebben straks 2 kleintjes en misschien is het dan klaar of gaan we daarna nog voor een derde. Wie zal het zeggen?

18 Apr 2015 18:46 door Tiramisu

Ik kom zelf uit een gezin van vier en vind het heerlijk. Mijn zwangerschappen verlopen heel rot. Dat was voor ons reden om lang te twijfelen of er een tweede kindje zou komen, maar nu ook reden om te besluiten dat dit echt de laatste keer is. Ik zou graag een groter gezin willen, maar wil mijn lijf en gezin hierna niet nog een zwangerschap aan doen.
Zielig zou ik 1 kindje niet vinden.

Welkom op Zeg maar Yes!

Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Re: Bewust 1 kindje wat vinden jullie daarvan ?

Wie is er online?