01 Jul 2016 12:36 door Fiederilsje
Ik merk dat ik behoefte heb om mijn ervaring even te delen en ben blij dat (in de meeste gevallen) de uitslag goed was.
Een week of vier geleden ontdekte ik een massa in mijn linkerborst die gevoelig/pijnlijk was (ik controleer mezelf vrij regelmatig). Na drie dagen heb ik de huisarts gebeld, eigenlijk vooral om aan de assistente te vragen hoe lang ik dit moest aankijken. Omdat ik nog borstvoeding geef, dacht ik meteen aan een verstopte melkklier; het was me duidelijk dat ik geen ontsteking had omdat het niet rood, warm en/of opgezet was verder. De assistente heeft toch meteen een afspraak gemaakt. De huisarts vermoedde hetzelfde en wilde me terug zien na een week. In die week werd de bobbel rustiger en kleiner, maar verdween niet. De huisarts was er nog steeds zeker van dat het een verstopte melkklier was (mastitis). We keken samen naar een paar plaatjes op google (ok, dan zie je ook gelijk nare dingen, maar we keken naar anatomische illustraties). Wat ik zelf meteen zei, is dat ik het vreemd vond dat de massa niet richting de tepel ging, maar eigenlijk dwars ligt. Zelf zei de huisarts dat ze toch zekerheid van het ZH wilde, omdat het wel lang duurde vor 'normale' mastitis. Na overleg met de mamapoli, kreeg ik toch een verwijzing.
Omdat ik midden in een verhuizing zat (zit), heb ik pas een week later een afspraak gemaat en kon ik gisteren terecht. Ik moest eerst naar het spreekuur van de chirurgie en werd daarna doorgestuurd. Het feit dat ik nog bv geef, maakt het dat een mamografie nutteloos is. Dit was niet helemaal doorgekomen en ik werd toch opgeroepen voor een mamografie. Dus ik leg het verhaal uit en werd weer teruggestuurd naar de wachtkamer. Vervolgens werd ik opgeroepen voor een echo. Hier werd aangegeven dat het werd geadviseerd dater alsnog een mamografie gedaan moest worden als ik een half jaar ben gestopt met bv. Eerst werd mijn symptoomloze borst bekeken en daarna werd mijn bobbelborst bekeken. De arts vertelde dat er waarschijnlijk niks bijzonders te zien zou zijn en sorry dat hij zo hard duwde, maar dat was nodig om een goed beeld te krijgen. Tot op dat punt was ik totaal niet zenuwachtig. En toen zag ik zelf een massa en hoorde ik hem een 't' slaken. Ik schrok en gelijk was ik meteen zenuwachtig. Ik vroeg er niet naar, maar gelukkig zei hij zelf vrij snel dat het hoogst waarschijnlijk gaat om een fibroadenoom. Dat is een goedaardig gezwel. Na goed te hebben gekeken, vertelde hij dat hij wel een punctie moest nemen om te bevestigen dat het om goedaardige cellen gaat. Er zijn namelijk ook cellen die zich kunnen gedragen als een fibroadenoom, maar dus wel kwaadaardig zijn. Slik.
De punctie an sich was niet pijnlijk, ik was goed verdoofd en ik sloot mijn ogen gewoon. Maar het weefsel was taai en hij heeft goed moeten sjorren om erbij te kunnen. Nou, toen vloeiden er wel wat tranen hoor. Het is voor hun normaalste zaak van de wereld, maar voor mij was het erg gênant en onverwacht. Hoe hard ik ook probeerde te ontspannen en me voor te houden dat het routine is, het lukte gewoon niet om me te bedenken dat het hoogst waarschijnlijk goedaardig is. Ik heb mijn ouders nog niet eens verteld dat ik voor onderzoek naar het ziekenhuis ging. Eigenlijk vrijwel niemand.
Ik krijg a.s.dinsdag de uitslag. Mijn man gaat mee, dit was ook het advies van de vpk. Ik vind het echt heel spannend.
Niet quoten aub, ik wil het weer weg kunnen halen.
L2014 & H2017