Ik ben met 21 weken halve dagen gaan werken en met 24 weken ben ik helemaal gestopt. Ik vond het zelf helemaal niet fijn om te moeten stoppen. Maar dat gevoel ging vrij snel over, al had ik dat eerst niet verwacht.

Toen ik zwanger was van de jongste begin ik met 10 werken al minder te werken. Ik werkte 32u en moest naar 16u. Tuurlijk vond ik dat heel lullig naar mijn werkgever, maar ik voelde mij echt niet top. Met 20 weken moest ik stoppen met werken en dat was maar goed ook, ik kon alleen nog maar strompelen over de gangen en had erg veel pijn. Op een of andere manier konik er toen wel beter mee omgaan. Waarschijnlijk omdat het voor al mijn collega's overduidelijk was dat het echt niet meer ging.

Ik ben met 30 weken gestopt met werken. Ondanks dat ik bijna niet meer kon lopen door de bekkeninstabiliteit.
Achteraf ben ik echt veel te lang doorgegaan. Mijn kindjes zijn met 33 weken geboren. En soms denk ik, als ik rustiger aan had gedaan, hadden ze dan wel nog even blijven zitten?
En ik heb ook nog steeds bekkenklachten.

ik ben met 28 weken iets minder gaan werken ivm mijn bekken klachten. Normaal werkte ik 5 dagen tot 17.00 en ging toen naar 14.00.

Bij de eerste met 28 weken de ziektewet in, vond het niet leuk maar daarna werden de bekkenklachten minder.
Nu werk ik nog maar ik werk zowieso al minder dan bij de eerste.

Bij de oudste heb ik door gewerkt tot 36 week. Wel ben ik met een week of 30 alleen de verpleegroutes gaan doen zodat ik eigenlijk alleen de lichtere cliënten deed.

Bij de jongste ben ik met 18 week 2 week in de ziektewet gegaan ivm zere en harde buiken en met week 27 ofzo zat ik volledig thuis ivm zwangerschaps depressie.

Ik ben met 24 weken , 25% minder gaan werken ( i.v.m. veel harde buiken). Dit kwam neer op 2 uur eerder naar huis per dag. Ik werk in de zorg en meestal sluiten de diensten zo op elkaar aan dat je kunt overdragen etc. In die 2 uur. Ik voelde er dus best ongemakkelijk bij, dat er door mij het een en ander omgegooid moest worden. Maar mijn collega's waren heel begripvol hoor.
Met 28 weken kreeg ik mijn eerste bloeding en zh opname door een placenta preavia. Vanaf toen moest ik helemaal de ziektewet in. Is maar goed ook , want heb daarna nog 3 bloedingen en zh opname's gehad. Afgelopen woensdag is mijn verlof officieel in gegaan, maar zit dus al bijna 7 weken thuis . Niet fijn , want mag niet veel doen. Ik kijk dus ook erg uit naar de geplande keizersnee ( niet perse de ks , maar vooral het niet meer zwanger zijn )En dat duurt nog maar heel even ! Ik weet de datum namelijk al .

Bij de jongste ben ik met ongeveer 25 weken 4 uur per dag gaan werken. Ik had bekkenklachten. Ik voelde me wel schuldig naar mijn collega's. Omdat ik minder ging werken, werden de klachten ook minder gelukkig.

Bij oudste met 24 weken 50% gaan werken vanwege bekken. 30 weken gestopt vanwege groeiachterstand. Bij de 2e met 25 weken gestopt vanwege gevoelige buik en harde buiken. En nu met 18 weken thuis vanwege erge bekkenklachten.

Rond de 24 weken ben ik halve dagen gaan werken i.v.m. harde buiken. Vond het niet fijn om minder te gaan werken maar het heeft wel geholpen en de klacht een stuk verminderd.

Ik ben vanaf 21 weken 2 ipv 4 dagen gaan werken ivm m'n bekken.ik voelde me hier eerst wel rot onder later net meer omdat het echt niet te doen was die 4 dagen

Bij de 1e rond de 25wkn minder gaan werken en volledig ziektewet in met 31wkn ivm bekkenklachten.
Bij de 2e rond de 17e week minder gaan werken en volledig in de ziektewet met 28wkn ivm bekkenklachten.

Ik zit nu denk ik 4 weken volledig in de ziektewet maar ik werk nog op therapeutische basis en mag mijn eigen tijden/uren indelen.

Bij de oudste ben ik met 27 weken al volledig gestopt. Bij de jongste heb ik wel tot het einde gewerkt (ik had wel vakantie opgenomen).

bij allebei met 17 weken volledig in de ziektewet vanwege bekkenklachten. ik vond het vreselijk, vooral bij de eerste, het voelde als een soort van falen. bij de 2e heb ik het meer geaccepteerd en merkte ik ook dat het beter ging.

Ik ben met 17 weken opgenomen geweest in het zkh met uitdroging. Daarna heb ik een aantal maanden niet gewerkt en toen halve dagen en uiteindelijk toch eerder gestopt ivm vele overgeven. Zelfs naar het werk rijden was een drama.

Bij de eerste ben ik rond 20weken halve dagen gaan werken en uiteindelijk het zo blijven doen tot de 34weken ivm bekkeninstabiliteit.

Nu heb ik vrijdag een afspraak bij de bedrijfsarts. Ook nu weer veel pijn en ga steeds moeilijker lopen in de loop van de middag

Ik werk nog wel alle uren (juist enorm veel overuren afgelopen maand) maar mijn werkzaamheden zijn wel aangepast.
Ik werk in een zwembad. Het schoonmaken doe ik eigenlijk niet meer, soms met de brandslang nog aanspuiten, maar een andere collega trekt dan alles weer aan.
En ik geef ook minder lessen op een dag. Max. 3 ipv 8. En ik heb vaker kassadiensten.

Het scheelt wel dat ik meestal kortere dagen draai van 4/5/6 uurtjes. Dat is goed vol te houden. Ik heb nog 1 lange dag en daarna ben ik ook echt op en kan ik 'S avonds niks meer.
De meeste collega's zijn gelukkig begripvol en nemen ook uit zichzelf zwaardere dingen over zodat ik kan blijven zitten, maar in het begin had ik daar meer moeite mee en ging ik geregeld over mijn grenzen.