Het lijkt mij juist altijd wel mooi als je relatie zo'n basis heeft, dat je elkaar al heel goed kent. Ja, je zet de vriendschap op het spel, maar als je eenmaal iets voor elkaar voelt wordt het toch wel anders, denk ik.

Reacties van anderen zou ik proberen maling aan te hebben. Jij en hij weten hoe het zit en je bent niemand verantwoording schuldig. Het enige wat je wel moet incalculeren is dat hij een kind heeft en dat dat anders is dan een relatie met een man zonder kind, plus dat hij dus altijd met zijn ex te maken blijft houden.

Eens met Susan.

Ja het lastige vind ik dat het 2 kanten op kan... als het toch niet is wat we hopen, dan kan die goede band ook in 1 keer over zijn en ben ik een hele goede vriend kwijt. Ik weet niet goed of ik er goed aan doe om dat op het spel te zetten.

De reacties waar ik bang voor ben is vooral die van zijn ex. Zij heeft mij al maanden in het vizier en was er al van overtuigd dat er iets is tussen ons, voordat wij dat uberhaupt zelf beseften. Elke keer als mijn naam voorbij komt flipt zij, terwijl er nooit iets is voorgevallen tussen ons. Het is meer het idee dat zij mij kent en ik iets met haar ex zou kunnen krijgen ofzo...

In ieder geval, ik ben bang dat de situatie er niet leuker op wordt tussen hem en zijn ex, en mij en haar, als er iets tussen ons zou gaan spelen.... pfff het wordt dan zo'n ingewikkeld gedoe denk ik, en de onderlinge banden worden er niet beter op.

Lastig hoor, ik heb zoiets nog nooit aan de hand gehad en had ook nooit verwacht dat ik deze gevoelens voor hem zou kunnen krijgen

Ja, maar ja, om het nou om die ex te laten? Sowieso snap ik niet waar ze het lef vandaan haalt om zo jaloers te zijn als ze er zelf vandoor is gegaan met een vriend van hem, maar los daarvan heeft hij natuurlijk wel het recht om verliefd te worden op wie hij wil.

Een goede/gewone vriendschap is al geen sprake meer van, zodra er gevoelens van liefde bij komen kijken. En dat is bij jullie het geval (heel pril nog). Bij een goede/gewone vriendschap spelen deze gevoelens namelijk niet. Dan zou je alleen maar blij zijn voor die ander, als hij/zij een relatie krijgt. Ik denk dat dit bij jullie niet het geval is als deze vriend een relatie zou krijgen met iemand anders dan jij. Maar het hoeft niet per se jammer te zijn dat deze vriendschap eindigt, zoals het was. Het kan namelijk een relatie worden, omdat jullie meer voor elkaar zijn gaan voelen. En natuurlijk kan dat op een dag ook over zijn, maar helaas krijg je in de liefde nooit garanties.

De reactie van zijn ex is wellicht niet eens persoonlijk. Zij is vreemdgegaan en gek genoeg willen mensen die vreemdgaan nog wel eens zichzelf wijsmaken dat die ander altijd als een zielig hoopje ellende blijft smachten naar de dag dat het goedkomt. Haar ex heeft er liefdesverdriet van gehad, maar zijn eigen leven weer opgepakt en het enige waardoor hij met haar verbonden blijft is vanwege een kind dat zij samen hebben. Het kan dus ook zo zijn dat zij net zo zou flippen als het om iemand anders ging dan jij. Maar omdat jullie elkaar kennen, heb je er nu last van en dat is vervelend. Alleen geen factor van betekenis om een nieuwe liefde op voorhand op stuk te laten lopen. Zij heeft destijds ervoor gekozen de relatie te verbreken (op een niet zo'n nette manier), dus als jij het niet was waar haar ex nu gevoelens voor heeft, had het ook iemand anders kunnen zijn. Zij zou het in ieder geval niet meer worden/zijn.

Ik snap je angst, maar probeer voor jezelf wat tijd te nemen en niets overhaast te doen of te beslissen. Als jullie echt meer voor elkaar zijn gaan voelen, is dat er over een tijdje ook nog wel. Lekker cliché, maar de tijd zal uitwijzen hoe dit verder zal gaan.

Bedankt voor jullie reacties.

Izar, je slaat de spijker op zn kop denk ik.
Zij vind het inderdaad moeilijk om te zien dat hij doorgaat, en omdat ze weet dat wij af en toe tijd doorbrengen samen (tot nu toe altijd puur en enkel platonisch) en wij allebei vrijgezel zijn, was ik voor haar een makkelijk "doelwit" om te betrekken bij hun ruzies etc, maar denk dat ze net zo moeilijk gaat doen als hij met een ander thuiskomt zeg maar.

Ik heb nu met hem afgesproken dat we het nu even laten zoals het is, en dat we rustig gaan onderzoeken wat datgene is wat er precies is tussen ons. Dus gaan dates of gezoen of wat dan ook, daar ben ik nog niet aan toe. Gewoon af en toe afspreken, met of zonder zijn dochtertje, en dan zien hoe het loopt en wennen aan het idee...
Want van broer-figuur naar mogelijk iets anders vind ik nog best een hele omschakeling. Ik weet en voel dat er "iets" is, maar kan de vinger er niet op leggen, en zolang ik dit niet weet durf ik het niet erg aan om er serieus mee aan de gang te gaan.... bang om toch dingen te verpesten of weg te gooien.

Niet alleen onze vriendschap zoals deze nu is, maar ook wbt zijn ex en het feit dat hij een hele goede vriend van mijn broer is. Er spelen daardoor voor mijn gevoel toch iets meer dingen mee dan wanneer je gewoon een vreemde man ontmoet en daar gevoelens voor krijgt.

Echt heel raar om dit opeens door heen en weer whatsappen bevestigd te krijgen en zelf voor uit te komen....ik ben helemaal een beetje van slag, er gaat van alles door mn hoofd. bizar.

Logisch dat dit raar voelt! Ik zou het in ieder geval ook met hem delen, dat je ook bang bent om wat te verpesten maar ook spanning voelt. Maar dat heb je denk ik al gedaan gezien je laatste berichtje.. succes met uitzoeken wat jullie voor elkaar voelen! :-)

Ik heb er een nachtje over geslapen (of beter gezegd wakker gelegen, was om 05.00 nóg wakker
Heb hem net een appje gestuurd dat ik het toch niet aandurf...
Ik heb nu 2 serieuze relaties gehad en allebei gingen op een niet zo leuke manier uit. Wat als dat bij ons ook gebeurd? Het is de beste vriend van mijn broer, en ik wil niet dat die vriendschap door mijn toedoen mogelijk ooit onder druk komt te staan.
Zelfde geld voor mijn ouders, hij komt wekelijks bij mijn ouders, al vanaf zijn 10e.... ik ben zo bang dat ik dat uiteindelijk allemaal kan gaan verpesten.
En dan nog de waardevolle vriendschap die wij nu hebben, dat is me echt veel waard, vooral hoe we naar elkaar zijn toegegroeid sinds het uit is tussen hem en zijn ex. Dat naar elkaar toegroeien is nooit met een insteek geweest om gevoelens voor elkaar te krijgen, we zijn allebei heel erg verbaasd nu, maar het is fijn om met elkaar te praten en elkaar zo te begrijpen. Ik weet dat ik waarschijnlijk een watje ben en alles overanalyseer, maar ik durf het gewoon niet aan.

Je volgt nu je verstand en niet je hart. Is dat voor jou de beste keuze?

ik heb écht geen flauw idee....

Volg je hart. Liever spijt van de dingen die je gedaan hebt, dan van de dingen die je niet gedaan hebt.

Ik vind niet per se dat je je hart zou moeten volgen. Dat je nu een beslissing neemt met je verstand, zegt natuurlijk ook wat. Het lijkt erop dat je nog helder kan nadenken en het dus (nog) geen verliefdheid is. Jij moet doen waar jij je het beste bij voelt en als dat nu is dat je er verder niets mee wil doen, is dat ook goed.

Even een voorbeeld waarbij het goed is gegaan in ongeveer een zelfde situatie... Alleen zonder kindjes.

Ik was 8 jaar samen met mijn ex en een vriend kwam vaak op bezoek bij ons/mij. Jaren gewone vriendschap gehad, echt niks van gevoelens verder.

Toen ging de relatie wankelen met mijn ex... Die vriend had een luisterend oor en we gingen steeds dingen samen doen nadat het uit was met mijn ex. Vrij snel waren we allebei helemaal hoteldebotel op elkaar en hebben we meerdere gesprekken gehad hoe het toch kon waar al die gevoelens al die jaren dan zijn geweest? Want bij hem was ook geen sprake van meer gevoel. Ik had een vriend, dus hij was nooit tot daar gegaan.

Die vriend is nu al bijna 2 jaar mijn man, we zijn al 7 jaar samen en we hebben samen een zoontje. Ik ben gewoon nog steeds helemaal verliefd op hem en het houden van is zó diep. Dat wij elkaar al heel erg goed kenden toen we een relatie kregen heeft er alleen maar voor gezorgd dat de basis al goed zat voordat we überhaupt wat kregen. Dat is achteraf echt heel fijn.

En ja, mijn ex had zoiets van zie je nou wel. Hoewel ik dat andersom ook tegen hem heb kunnen zeggen hoor Onze vrienden vonden het heel apart in het begin omdat het zo anders was, maar vrij snel vond iedereen het echt superleuk en er zijn nu nog mensen die zeggen: Wat is het toch fijn dat jullie toen wat hebben gekregen hè? Anders was het nu niet zó leuk! Ik snap dat dat bij jou misschien gevoeliger ligt. Bij ons lag het ook wel gevoelig (wij hebben zelfs onze relatie voor de zekerheid eerst geheim gehouden zodat we niemand kwetsten). Maar wat ben ik blij dat ik toen geen "rekening" met anderen heb gehouden en mijn gevoel heb gevolgd, anders had ik dit geluk allemaal niet gehad.

Succes met het volgen van je gevoel/verstand... Het is lastig

Kijk in dit soort gevallen heb je altijd positieve en negatieve verhalen. Ik kan eenzelfde soort verhaal neerzetten als Peinture met een geheel ander afloop. Met als resultaat verbroken vriendschappen, gestrande relaties, ongemakkelijke situaties etc.

Ik sluit me in dit geval bij Izar aan als je nog naar je verstand kan luisteren dan zal het met die verliefdheid op het moment nog meevallen uiteindelijk. En als je zelf tot de conclusie bent gekomen dat het nu beter is om het te laten rusten dan is dat helemaal prima!! En misschien denken jullie er over een tijdje helemaal anders over en dat is ook prima, maar laat je niet meeslepen of gaan nu geen overhaaste besluiten nemen omdat je het gevoel hebt dat je nu keuzes moet maken.

Begrip voor elkaars situatie en heel goed met elkaar kunnen praten doordat je in hetzelfde schuitje zit met als resultaat dat je naar elkaar toegroeit is in mijn ogen een hele normale situatie. Doordat je je verhaal kwijt kan en je op begrip kan rekenen bij de ander neemt de band die je hebt logischerwijs een andere vorm aan maar of dat nu verliefdheid is of gewoon een vriendschap die hechter wordt dat is nogal een verschil.
En in deze situatie zou ik dat eerst heel goed duidelijk voor mezelf willen hebben of het écht verliefdheid is of dat het gewoon heel veel fijn is met iemand die je al jaren kent en dat je gewoon als het ware 'hoopt' dat hij het is. Want dat laatste is niet genoeg en dan loopt het uiteindelijk toch spaak.

Eens!!!

Probeer anders eens 1 of 2 weken geen contact te hebben. Wat doet het met je? Mis je hem, als vriend of 'gewoon' goede vriend.

Dankjullie wel voor de reactie.

Siem, ik moet er inderdaad eerst eens achter komen wat dat gevoel precies is. Ik voel zeker dat er iets is, maar het zijn (nog) geen kuddes vlinders in mijn buik ofzo, maar het is wel weer meer dan vriendschap. Maar aan de andere kant wil ik daar voor mezelf niet achter komen, en het gewoon maar zo houden, kop in het zand, want... wat als ik die gevoelens ga onderzoeken en ik ga hem steeds leuker vinden... dan zegt mijn verstand nog steeds dat het niet slim is om er ook wat mee te doen.
Wat je schrijft over dat ik "hoop" dat de gevoelens voor hem echt zijn, dat is niet zo.... ik hoop dus eerder dat hij niet "de ware" is, want het zou het allemaal zo ingewikkeld maken.
Natuurlijk snap ik ook de kant waarin dit een superbasis kan zijn voor een relatie, omdat we elkaar door en door kennen, maar het feit dat ik de vriendschap tussen ons, en tussen hem en mijn broer op het spel zou kunnen zetten weegt voor mij op dit moment zwaarder.

We hebben vandaag veel heen en weer ge-appt, ook hij weet niet zo goed wat hij ermee aan moet.
We hebben nu min of meer afgesproken om het voor nu zo te laten; af en toe gezellig een wijntje doen samen, iets leuks met zn dochtertje (dat deden we allemaal al, dus blijft hetzelfde), en mocht daar toch uiteindelijk iets van komen, dan is dat zo... en zo niet, dan is het ook helemaal prima.
We gaan zien hoe het loopt.

Het is toch nu al niet meer hetzelfde als het voorheen was nu jullie uitgesproken hebben toch wel iets meer te voelen?

Ik zou het wel een eerlijke kans geven. Het is nu toch al niet hetzelfde meer als dat het eerder was. Dat echte 'broergevoel' is er nu wel vanaf, omdat jullie dit naar elkaar hebben uitgesproken. Ik lees vooral veel angst in je berichten: Wat er misschien allemaal zou kunnen veranderen, mis zou kunnen gaan, wat het zou kunnen verpesten, etc. Angst is een slechte raadgever in dit soort gevallen. Als ik jou was zou ik me wat meer open opstellen en het gevoel dat nu sluimert echt de kans geven omhoog te komen. Het is toch zonde als je misschien wel de liefde van je leven laat schieten, omdat het misschien wel eens fout zou kunnen gaan. Soms moet je een risico durven nemen in het leven, in het diepe springen.

Klopt Nougat, het is ook heel veel angst.
Mijn vorige relatie is op zo'n nare manier uitgegaan, ik heb daardoor sowieso al een megahoge muur om me heen gebouwd. Stap 1 is al om die muur eens af te breken, maar het maakt me ook sneller angstig en huiverig, helemaal als het een mogelijk relatie met een bekende betreft. Er gaan heel veel "wat als" gevallen door mijn hoofd, en ik denk meer aan alle mensen om ons heen, dan aan mijn eigen gevoel denk ik.
Ik denk dat ik verstand op 0 moet gaan zetten, gewoon afspreken met hem zoals altijd, en als er iets gebeurd, dan is dat zo en moet het zo zijn.
Ik ben geneigd om alweer veel te veel te gaan zitten denken en analyseren, terwijl ik misschien beter gewoon kan gaan genieten, dingen loslaten en zien hoe het loopt.
Hij appt net of ik morgenavond op zijn dochtertje kan passen, dan zie ik hem dus weer voor het eerst na al deze appjes, vind het helemaal een beetje awkward Nu zal die spanning helemaal wel in de lucht hangen...

Een jaar of 12 terug heb ik in een zelfde soort situatie gezeten. Ik kwam X. (Zo noem ik hem maar voor het gemak) tegen in de kroeg en na wat geflirt heeft hij mij thuis gebracht 's nachts. De dagen er na kwam hij vaak langs en hij raakte goed bevriend met m'n broer. Ik wist ondertussen niet zo goed wat ik er mee wilde. We gingen veel met elkaar uit, hij kwam iedere dag eten omdat het bij ons een stuk gezelliger was dan thuis en toen onze ouders en broer op vakantie waren zijn we bij elkaar blijven slapen.

We hebben echt geprobeerd om er samen iets van te maken maar het werkte gewoon niet. Hij had andere verwachtingen dan ik had. Hij zag het echt als verkering en ik genoot best wel van m'n vrijheid en had bij wijze van iedere week een ander vriendje. Al met al heeft hij nog maanden achter me aangelopen en toen kwam ik m'n vriend tegen. Dat vond X. best lastig want hij was tot over z'n oren verliefd en ik ging verder met iemand anders.

Hij is verder altijd een goede vriend van m'n broer gebleven en hij ziet me nu als z'n kleine zusje. Hij is in de tussentijd getrouwd geweest en heeft nu een nieuwe vriendin die mijn familie als haar schoonfamilie ziet. Ik ben inmiddels 11 jaar samen met m'n vriend en we hebben 3 kinderen waarbij X. dezelfde dag nog langskwam in het ziekenhuis of thuis. Als er verbouwd moet worden in huis helpt hij met verbouwen, heb ik oppas nodig past zijn vriendin op mijn kinderen, zelfs op familievakantie is hij mee.

Kortom we hebben beide even moeten zoeken maar we gaan nu als broer en zus met elkaar om en binnen het gezin van mijn ouders is hij het 5e kind.

Ik zou het dus gewoon proberen maar elkaar niet claimen. Gewoon kijken hoe het gaat jullie zijn beide vrijgezel en hoeven het voor niemand te laten!

Hoe is het gisteren gegaan?

Ik zag er héél erg tegenop om hem weer onder ogen te komen gister, t ging zelfs nog even door mijn hoofd om af te bellen, maar heb mezelf even een schop onder mn kont gegeven en ben heen gegaan.
Hij moest meteen weg toen ik kwam, maar toen hij terug was hebben we een wijntje gedaan en gepraat. Niet eens zozeer over wat er de afgelopen dagen allemaal is gebeurd via de whatsapp, maar evengoed een diepgaand gesprek.
Het was gelukkig allemaal een stuk ongemakkelijker dan ik dacht, dus dat viel mee.
Daarna nog even heen en weer geappt en heb gestuurd dat ik het er toch nog wel over wil hebben met hem, omdat ik zo met mijn gevoel in de knoop zit, en benieuwd ben hoe hij er nu instaat.
Omdat ik gisteren naar huis wilde, omdat ik vroeg op moest vanmorgen kwam het er even niet van om er rustig over te praten.

Zondag ga ik wat leuks doen met hem en zijn dochtertje en blijf dan ook eten. We hebben nu afgesproken om het erover te hebben als zijn dochtertje naar bed is.

Hij vertelde dat mijn broer afgelopen zondag bij hem langs was geweest voor een biertje. Mijn broer vertelde dat hij van sommige mensen die ons allebei kennen, de vraag had gehad of wij wat hebben. Die vriend heeft er een beetje omheen gedraait, natuurlijk ook bang voor de reactie van mijn broer.
Hij heeft wel een beetje omslachtig gepeild wat mijn broer ervan zou vinden, en die zei dat hij het op zich niet erg zou vinden, maar het hem toch niet slim leek omdat je niet weet wat de mogelijke gevolgen zouden kunnen zijn....

Lastig allemaal hoor!

Hij stuurde me gisteravond dit plaatje... vond hem wel passend bij de situatie.

Haha wel een grappig plaatje!

Ik wil stiekem een hele reactie typen, maar m'n mobiel typt zo irritant. Ga er vanavond eens voor zitten