Niemand iets te melden?

Lastige fase hè, hier is het ook gaande en meneer wordt met de dag brutaler.

Ik probeer veel dingen die strijd op kunnen leveren van te voren al als een spelletje in te zetten.
Als hij niet mee wilt lopen naar de winkels bijvoorbeeld gaan we rennen. Jas en schoenen aan maak ik ook een spelletje van. Bij boos worden en op de grond gaan liggen laat ik hem liggen, geen aandacht aan schenken, dan staat hij zo op.

Verder veel geduld hebben en als hij echt een offday heeft en ik moe ben staat de tv wat meer aan.

Hier ook een peuter-pubertje in huis!!

Wat hier aardig helpt is om duidelijkheid te geven. Een paar keer zeggen dat we over een aantal minuten onze jas aan gaan trekken en dan weggaan. Als ik nu mijn jas pak, komt L haar jas ook pakken.
Ze kan ook heel erg driftig zijn en zichzelf theatraal op de grond werpen waar we dan ook zijn. Bij haar is het echt een teken dat ze heel moe is, en dan kan ze gewoonweg niet meer luisteren. Ik negeer het negatieve en doe heel enthousiast als ze weer naast me loopt. Maar goed dit kan volgende week weer anders zijn, niks zo veranderlijk als een peuter!

R is ook al goed op weg met z'n ge-neehee! Ik probeer die situaties zo veel mogelijk te vermijden, door bijvoorbeeld ruim van te voren aan te kondigen dat we weg gaan en hem opdrachten te geven (jas pakken, laarsjes aantrekken). Ook helpt omkopen natuurlijk prachtig (kom, we gaan naar huis, krijg je een koekje!) en bij driftbuien pak ik hem op, erken ik hoe gemeen/vervelend/stom iets is en neem ik hem mee. Tenzij het thuis gebeurd, dan mag hij lekker zijn woede er uit mopperen.

Hier ook een lekkere peuterpuber.
Ik heb zelf veel moeite om zijn buien te handelen. Ook inderdaad door vermoeidheid. Daarbij is het lastige dat het een echt papa's kindje is. Ik mag vrij weinig doen dus als papa of iemand anders in de buurt is stuurt hij mij weg.
Dit veroorzaakt soms lange huilbuien van zijn kant omdat ik het dan toch doe en hij het er niet mee eens is.

Wat bij ons helpt is even laten afkoelen op een rustige plek (bij ons is dat in de keuken), vervolgens naar hem toe gaan en rustig tegen hem praten dat hij even stil moet zijn en moet luisteren. Op het moment dat hij dit niet doet moet hij weer even afkoelen.
Vaak lukt het wel om hem rustig te krijgen op deze manier.

Mijn man kan ook veel rustiger reageren en daar leer ik van. Ik let erop hoe hij reageert en probeer mijn weg daarin te vinden.
Het gaat nu al stukken gemakkelijker dan een tijd geleden.

Wat we ook merken is dat hij veel zelf wil doen en daardoor soms ook vervelend gaat doen. We moeten echt even extra tijd gaan incalculeren als we op pad gaan en tijdig informeren. Hierdoor voorkomen we ook al wat driftbuien omdat hij zijn schoenen bijvoorbeeld niet aan wil of zijn jas niet wil pakken. Dit geeft jezelf ook wat meer lucht omdat je dan niet tegen de klok gaan racen.