Gewoon aan tafel zetten met een bordje eten en geen issue meer van maken? Eet ze niet, dan eet ze niet, maar Zw blijft wel aan tafel tot jullie klaar zijn.

Laat het los.

wij dwingen niet. Ook niet met aan tafel blijven zitten. de ene keer wordt het hele bord leeg gegeten de andere keer niks.

Ja Zo hebben we het gisteren ook gedaan bord met eten gegeven en zelf gewoom eten . Zij blijft steeds herhalen dat ze niks hoeft en wij reageren er niet op. Maar dan eet ze dus niks.
Vanavond L op tijd naar bed en gezellig met zijn tweeën eten!
Want t is niet heel gezellig op deze manier.

En als je nou gewoon probeert haar gedachten te verzetten.. Want als zij aan tafel zit en papa en mama stoïcijns voor zich uit blijven zitten eten en haar negeren, terwijl zij jullie aandacht probeert te krijgen, is voor haar ook niet fijn. Waarschijnlijk is voor haar het zeggen dat ze niet wil eten, ook een soort aandacht zoeken wat ze doet. Je zou ook kunnen zeggen dat je begrijpt dat ze niet wil eten, dat dat niet erg is, ze een hapje mag proberen als ze wil, en verder over iets anders gezelligs praten. De aanpak van Alibi kan ook, alleen denk ik niet dat ik daarvoor zou kiezen, misschien omdat ik van huis uit heb geleerd dat een gezamenlijk tafelmoment er gewoon bij hoort Maar misschien werkt het voor jullie wel, dat ze op deachtergrond gewoon rond dartelt.

Ik zou ook aan tafel laten zitten tot jullie klaar zijn en verder geen ding van maken. Dan eet ze toch lekker niet, zij heeft honger (maar denk dat dat wel meevalt als ze zo naar bed wil) peuters hebben maar weinig nodig op n dag qua eten. Hier eet Elena inmiddels weer goed, maar dat heeft wel 1/1,5 jaar geduurd.

Wij zaten op een gegeven moment, na 1,5 jaar nauwelijks eten, ook met onze handen in het haar. Ik heb toen bij het cb aangeklopt voor tips en zij gaven deze tips:

zelf laten opscheppen
helpen met koken
ook al eet ze maar 1 hapje, dat ene hapje belonen. En meer in de vorm van: dat was lekker he, goed gegeten! Oid. Dus niet met een cadeau ofzo
een bepaalde tijd de tijd geven om te eten, bv een kwartier. Daarna bord weg halen of er nu wel of niet van gegeten is.
zelf doorgaan met je gesprekken, dat is geen vorm van negeren maar zo ben je niet constant bezig met 'de strijd'.
Niet pushen

siem ging toen rond die tijd opeens weer goed eten. En hij eet nu ook alles.

Wel lekker rustig elke avond ;)

Het gaat over, maar wanneer? Niet druk maken, gewoon lekker zelf eten.

Zou er gewoon helemaal niks op uit doen, niet aandringen op eten en niet belonen met complimentjes bij wel eten. Gezonde kinderen eten wel wat ze nodig hebben en als hij het niet eet op dit moment is het dus niet noodzakelijk.

Mijn middelste dochter heeft een tijd terug drie weken lang voor het grootste deel geteerd op druiven, banaan en appels. Ze kreeg in elk geval wel haar vitamines binnen .

Gaat allemaal vanzelf weer over.

Hier heeft die fase 2 jaar geduurd...
Nu eet ze weer en is onze 2 jarige zoon gestopt met eten...

Ja zo gaat dat, de ene fase wisselt de andere af . Ben altijd zo blij als ze eventjes (duurt nooit lang) alle drie faseloos zijn.

Bedankt voor de tips! Denk idd dat we het gewoon los moeten laten. Dan eet ze maar niet.
Helpen met boodschappen en koken doet ze heel vaak. En dan snoept ze vaak ook wel een stukje paprika ofzo. Dus t is niet zo dat ze niks binnen krijgt gelukkig! Morgen gaan we zelf pizza maken! Dus dan kan ze mooi helpen en er op doen wat ze zelf wil!

Lastig he, het voelt zo tegennatuurlijk om ze met een lege maag naar bed te sturen. Maar het went, haha ;)
Luuk eet nog steeds vrijwel niets in de avond, behalve dan als we 1 van de 4 p's eten of soep met stokbrood. Wij hebben de regel dat iedereen aan tafel blijft totdat iedereen klaar is met eten. Een toetje mag altijd, ook als er geen hap gegeten is.

Ligt ook wel een beetje aan de leeftijd hoor. Mijn zoon heeft hetzelfde en van mijn oudste weet ik dat hij hetzelfde had.

Ik dwing hem niet. Biedt het eten aan en wat hij er mee doet moet hij zelf maar weten. Soms eet hij een paar dagen achter elkaar geen avondeten, een andere keer eet hij zijn bord helemaal leeg. Geen probleem van maken, gewoon doen zoals je anders ook doet. Komt vanzelf. Als ze honger heeft, eet ze wel. Geen strijd van maken.

Ik meld me hier ook even weer. Het is soms zo lastig. N. is een ontzettend slechte eter. Eet vooral 's avonds gewoon helemaal niks. De laatste avonden ligt ze met buikpijn en een continu borrelende buik in bed. En maar vol blijven houden als ik haar erop wijs. Ik heb het zo lang losgelaten, maar het doet me nu echt wel zeer haar zo te zien.. waarom wil ze nou gewoon niks eten? Ik weet het even niet meer.

Wat vervelend Parisienne!

Hier ging het de afgelopen 2 dagen wel goed en heeft ze lekker gegeten gelukkig!

Misschien kan je haar tussen de middag warm eten geven? Of uit school bijvoorbeeld, even een andere tijd iig.
En dan savonds een monkeyplatter maken of een boterham of pap of iets.
Met honger naar bed is natuurlijk ook niet goed en je wilt ook geen druk op haar leggen en haar dwingen.

Eet ze ook geen brood of indd pap parissiene? Ik vind wat gaia zegt wel slim, warm eten op een andere tijd. Of groente tussen door aanbieden dat ze wel aan haar vitamines komt. Ik kan me goed voorstellen dat je hier nu moeite mee hebt, ze is niet echt meer op de leeftijd van eigenwijze peuter die grenzen zoekt.

Brood eet ze, maar altijd alleen de binnenste stukjes uit zichzelf. Ook als ik de korstjes eraf haal eet ze de buitenste stukken bijna nooit. Pap eet ze niet. Ze wil nooit iets nieuws proeven, terwijl ik weet dat ze qua smaak soms heus wel iets lust. Even een opsomming van dingen die ze wel eet (overigens ook niet altijd, maar die ze wel lust):
- tomatensoep
- pannenkoeken
- patat met frikadel
- 'Woezel en Pip eten' (peutermaaltijd Olvarit, alleen de spaghetti variant)
- komkommer
- augurk (is ze dol op!)
- banaan
- druifjes
- brood met vlokken, hagelslag, smeerworst, plakjes worst
- pizza (vrij standaard, geen gekke dingen erop)
- tosti

Prakjes, gehaktbal, lasagne, spaghetti, nasi lustte ze wel allemaal. Waarschijnlijk nu nog, maar ze weigert het gewoon.

Bij alles waarvan ik aangaf dat ze wel eet, eet ze overigens veel minder de laatste tijd. Ze is dol op patat, reageert heel enthousiast als ze daarvan iets krijgt, maar eet er nauwelijks van. Zaterdag had mijn moeder patat met frikadel voor haar. Zij helemaal blij. Uiteindelijk maar vijf patatjes en één hap frikadel gegeten. Daarna hoefde ze niet meer. Terwijl dit echt haar lievelingseten is. Met een banaan is ze na twee happen alweer klaar, heel enthousiast begint ze aan haar peutermaaltijd, ook hierbij is het na één hap klaar. Dit geldt eigenlijk voor alles.

En dit allemaal terwijl de hele dag haar buik borrelt. Ik snap het gewoon echt niet.

Het op een ander moment aanbieden is overigens wel een goede. Ga dat vandaag eens proberen.

Als t zo blijft dan zou een bezoekje aan de ha denk ik geen kwaad kunnen. Is dit sinds kort?
Misschien heeft ze pijn ergens. Vooral omdat ze zo enthousiast begint, dan is t gek dat ze zo snel weer stopt. Sneu hoor

Nee, dit is al vanaf haar tweede ontstaan denk ik. Als baby en dreumes at ze goed, maar als peuter werd het steeds erger. Heb zelf niet echt het idee dat er iets medisch is, dat het gewoon echt psychisch is. Maar zeker weten doe ik dat natuurlijk niet. Dus naar de HA kan zeker. Ik wil alleen niet zo snel afgescheept worden met 'het is een fase'. Daarom twijfel ik of we niet beter gelijk contact op kunnen nemen met de kinderpsycholoog. We hebben al een flink traject aan onderzoeken m.b.t. haar slaapproblemen gehad, dus N. heeft een kinderpsychologe. Zijn we al een tijd niet geweest overigens.

Bedankt voor het meedenken trouwens! Het doet me al goed dat hier even mijn verhaal serieus aangehoord wordt.

Ja dat is dan misschien fijner omdat ze die ook kent.
Als je haar kleine porties geeft, wat doet ze dan, bijvoorbeeld die banaan, niet een hele geven maar 2 plakjes ( oogjes van maken met 2 rozijnen erop) en dat neerzet voor haar. Zal ze daarna om meer vragen?
Want dan zou je bijvoorbeeld gewoon die banaan kunnen geven in delen.

Ik probeer mee te denken hoor

Nou, een banaan moet ze uit de hand eten, anders weigert ze helemaal. Ze heeft hele rituelen en gewoontes rondom eten wat ze wel eet. Als het even anders gaat dan weigert ze al gelijk. Vandaar ook mijn idee dat het voornamelijk psychisch is.