Of we nog niet genoeg shit hebben hier, heeft mijn moeder nog een bak stront opengetrokken.

Ze heeft tegen mijn vriend gezegd dat ik haar leven verziekt heb. En dat haar leven alleen maar in het teken van mij staat. Nu is het ook zo dat ze mijn manier van opvoeden eigenlijk altijd een probleem heeft gevonden, ze vindt het erg dat de fietsen in de voortuin staan, ze vindt dat ik moet strijken, ze vindt dat.... Dus mijn vriend zei al, joh, waarom heb je dan nog contact? Toen kwam de aap uit de mouw, ze heeft jaren een masker op gehad, en ik heb haar leven verpest (ik heb geen zin om alles van vroeger uit te leggen nu, sommige kennen het, sommige niet, maar komt neer op 14 jaar mishandeling), ik heb nooit een keus gehad en moest er in mee. En ze had alleen nog contact vanwege haar kleinkinderen. Fijn om te horen als dochter zijnde. Wie hebben nog meer geen contact met familie? En hoe ga je hiermee om? Ik ontzeg mijn kinderen het contact met haar niet trouwens, maar dat moet gewoon via mijn vriend gaan.
Ben je net een last van je schouders kwijt, krijg je deze ellende er nog bij.