Ik moet het even van me afschrijven hoor.
Gisteren de keuze gemaakt om te stoppen met het geven van borstvoeding. Mats bleef weigeren met gigantisch veel frustratie van beide kanten tot gevolg. Ik had nog een lk in kunnen schakelen, maar na alle hobbels die we al hebben moeten nemen om deze bijna 8 maanden vol te maken, vind ik het zo voor beide partijen ook wel mooi geweest. En ondanks gedoe vanaf de kraamweek (te weinig aankomen, altijd nakolven en bijvoeden, niet willen aanhappen, alleen aanhappen terwijl ik rond liep, vanaf 4 tot 7 maanden ineens overdag en 's nachts om de 3 uur willen drinken, daarna compleet niets meer aan de borst willen drinken ), doet het toch ook een beetje zeer om te stoppen.
Twee keer heb ik zo'n 8 maanden borstvoeding mogen geven. Twee compleet andere kinderen, met compleet ander drinkgedrag. En toch paste mijn lichaam zich perfect aan, zijn mijn beide jongens gegroeid op mijn melk. Nooit meer zullen ze zo afhankelijk van mij zijn, als dat ze in de borstvoedingsperiode zijn geweest...