01 Jan 2015 16:10 door snoezel
O jeetje Roze, lees dit nu pas... Had wel de ophef meegekregen op facebook, maar hoopte dat alles weer was bijgetrokken na een goed gesprek. Heftig en naar om te lezen! Probeer er maar het beste van te maken voor de kinderen!
Hier is onze relatie na de geboorte van de oudste helemaal geklapt. Het eerste jaar heb ik me zooooo alleen en niet gezien gevoeld. Verder praatte ik er ook niet over, deed dingen gewoon, zodat het ook voor mijn man soort van vanzelfsprekend was dat ik ze deed en het ook niet meer zag. Ik heb me helemaal afgezonderd en we dreven echt uit elkaar. Ik deed mijn ding, hij deed zijn ding en kwam er steeds meer onbegrip. Tja, toen kwam ik een andere man tegen, was ik helemaal in de war, chaos compleet... Half jaar lang bij tijden uit elkaar gewoond. Als ik eraan terug denk heb ik echt pijn in mijn hart voor mijn dochter.
Uiteindelijk.. Is het wonderbaarlijk genoeg allemaal goed gekomen. Soms moet je diep gaan om dingen ineens helder te kunnen zien. Ik ben dingen uit mijn verleden aangegaan, alle geheimen op tafel gegooid, nieuw begin, samen anders gaan communiceren, met meer oog voor elkaar. Het is soms nog steeds lastig, vooral pijnpunten uit het verleden, maar we doen het nu samen en dat is fijn. Tijdens de zwangerschap, geboorte en nu deze eerste tijd met de jongste zijn we ook meer een team. Doen we dingen samen en plannen ook gericht tijd samen in.