Er is hier al lang niets meer geschreven maar Mischien herkent een andere ouder zich hier in.

Nu is het musical tijd en vanaf minuut één heb ik daar een rot gevoel bij. Steeds het gevoel
Dat 1 teleurgesteld zou zijn… en daar kwam gisteren het mailtje van de juf. Een was erg verdrietig over haar rol andere
Dol blij. En zo kwamen ze ook thuis.
Nu is het zo dat degene die verdrietig is eigenlijk altijd pech heeft. Net geen medaille op een wedstrijd haar zus wel. Dat soort dingen. Ze wordt ouder en beseft dit heel goed. Ze zegt ook nu over de musical iedereen heeft iets uit zijn top 3 waarom ik dan weer niet.
Voorop gesteld dat ze hier meer moet dealen de juf heeft tenslotte keuzes gemaakt. Vind ik het zo rot voor haar, ik herken de dingen die ze zegt ze heeft daar gewoon gelijk in.
Ik heb met haar gesproken gezegd dat ze mag balen en het jammer mag vinden. En dat we het beste er van moeten maken. Naast dat ik dat zeg,breekt mijn moeder hart ook wel wat, vind het zo rot voor haar dat zij eigenlijk altijd de pech heeft. En omdat je er geen invloed op hebt kan je er ook niks aan veranderen en dat vind ik ook rot. Het maakt me echt even verdrietig voor haar.
Moest het gewoon even kwijt.

Wat rot studiebol.

Ik heb hier nog geen ervaring mee met de tweeling (begint nu met kinderfeestjes waarbij de een wel is uitgenodigd en de ander niet)

maar herken het wel dat ik me ook zo voelde in sommige dingen. (Zelf ook tweeling met m’n zus).
Ik weet nog dat ik bij de psycholoog liep een paar jaar geleden en dit ook regelmatig ter sprake kwam. Dat me dat toen nog steeds wat deed.

Ik kan je verder niet helpen, het is gewoon rot. En het is de keuze van de juf maar toch vind ik dat ze daar wel rekening mee had kunnen houden. Waarom iedereen uit de top 3 en je ene dochter niet. Heeft ze dat gevraagd aan de juf?

Geen tweeling hier, maar ik kan me wel erg inleven in deze situatie.
Ik zou vooral ook laten merken aan haar dat ondanks dat de beslissingen over de rollen bij de juf liggen, je het wel heel naar vind voor haar en daarbij ook zeker uitspreken dat jij ook echt ziet dat zij vaker degene is met pech. Je bent als ouder denk ik geneigd om dat te ontkennen of je er neutraal in op te stellen, maar als zij erkent wordt in haar gevoel kan dat ook al een veel fijner gevoel geven.
En misschien kun je één op één wat leuks gaan doen samen binnenkort? Even wat extra aandacht voor haar zal vast goed doen.
Sterkte in ieder geval!

Ach wat sneu. Ik denk dat tweelingen zich altijd wel met elkaar zullen vergelijken. En misschien is de ene ook mondiger, socialer, leniger etc. Maar ik denk dat ieder zijn eigen kwaliteiten heeft.

Zou het niet helpen om wat meer dingen los van elkaar te hebben? Ik weet niet of ze alles samen doen (vriendinnen, school, sport).

Ik denk dat je goed hebt gereageerd. En snap dat het je hart breekt want je wil het liefst dat je kind gelukkig is.