Wat de hond oké vind, vind ik ook oké. Ze mag niet op zijn plaats komen en ook liever niet aan zijn eten. Laatst was hij aan het eten en gaf ze hem nog wat vlees dat ging prima. Op dit punt staat ze voor zijn idee nog onderaan de roedel dus ik let altijd goed op, als ik merk dat de hond het niet prettig vind haal ik haar weg. Toen ze ging tijgeren en kruipen moest ik het steeds zeggen, inmiddels laat ze hem gewoon met rust. Onze hond is wel een grote goedzak, met een feller hondje zou ik er misschien anders in staan.

Oja qua aandacht; ik heb een hele tijd elke ochtend een uur gewandeld met beide. Hond blij kind blij. Nu gaat dat even niet, en gaat hij regelmatig naar mijn ouders waar hij onverdeelde aandacht krijgt.

Nu is hier de hond pas gekomen toen de kinderen er al waren. Maar bij mijn broertje was de hond er al wel en die hebben de hond toen meteen overal bij betrokken, dus die was ook heel veel gewend. En ze wilde jaloezie voorkomen.
Hier mogen de kinderen alleen niet in de bench komen, dat is haar rust plek. Ze moeten zelfs van mij gewoon aan haar etensbak komen want ik wil dat je gewoon iets weg kunt pakken.

Hier is onze hond er ook als laatste bij gekomen, en de kinderen kunnen eigenlijk alles maken. Zijn echt dikke vrienden wat dat betreft. De hond zoekt ze ook op als de kinderen op de grond zitten te spelen, en de kinderen gaan ook wel eens bij haar in de mand zitten. Vind de hond dan ook prima.

Lijkt me lastig als de hond er al was, en overal aan moet wennen en wellicht wat in moet leveren.

Niet klimmen op de hond, niet in zijn mand en niet aan zijn voer komen.

Dat maakt voor de roedelorde van de hond ook verschil hoor weetjewel en popcorn. Degene die er als laatste bij komt staat onderaan in hun gedachtegang. Ze zijn niet anders gewend dan dat de kinderen er zijn. Mocht er nu een pup komen (na deze komt er geen nieuwe maar goed) dan "moeten" de kinderen hetzelfde doen als wij, zodat de hond niet beter weet dan dat zij de baas zijn.

Wij hebben geen hond maar een kat maar T. vind de kat ook reuze interessant. Soms blijft de kat liggen maar na een paar keer ruw geknijp van T. staat hij op en gaat hij ergens liggen waar T. niet bij kan. De kat zelf komt ook wel eens naar T. kijken. Als hij in de box ligt komt hij wel eens een keer kijken. T. vind dat natuurlijk ook hartstikke leuk en na een aai op z'n neus vertrekt hij weer.

Overdag krijgt de kat minder aandacht dan voor de geboorte van de kinderen. Maar als ze beide op bed liggen komt hij iedere avond altijd lekker bij mij liggen op de bank. Sinds we in ons nieuwe huis wonen heeft onze kat ook overdag weinig tijd voor ons hij is helemaal in z'n element met onze tuin. Hij kan er trouwens niet uit dus ik kan hem met een gerust hart overdag zonder toezicht in de tuin laten. Het is altijd een binnenkat geweest maar hij beleeft nu echt veel plezier buiten.

Goed om te lezen hoe jullie dat doen. Ik maak me heel veel zorgen om onze hond en de komst van de tweeling. Wij hebben namelijk een zeer getraumatiseerde hond die al tijden in therapie is, maar er is maar weinig verbetering. Wij moeten nu al zeer alert zijn (muilkorf bij vreemde mensen) en straks nog veel meer. Hoewel zijn trauma totaal niet gericht is op kinderen en hij tot nu toe voor kinderen en gezin ontzettend lief is, vind ik het doodeng (wij hebben echt bijtincidenten gehad). Hond kan er overigens niets aan doen. Hij heeft iets heel naars meegemaakt en hierdoor is ernstige angstagressie ontstaan. Hondentherapeut zegt dat hij kinderen niets zou doen, omdat ze bij het gezin (roedel) horen en niet tot zijn angst behoren, maar ik vind het wel moeilijk.

Ik ga ze wel kennis laten maken, maar ik ben bang dat ik mijn angst en onzekerheid projecteer op een hond die dus al angstig is.

Als jij die angst hebt Anna dan heb je wel kans dat de hond het merkt. Dus dat zou ik wel goed in de gaten houden.

Ja klopt. Ben me daar ook heel bewust van. Maar dat is een gevoel. Dus ook al doe ik net alsof ik het niet eng vind, kans dat hond het merkt is groot. Met muilkorf op kan hij niks, dus die moet sowieso op. Maar het is wel een moeilijke situatie.

Lastige kwestie AnnaK. Het blijven tenslotte dieren, ik zou een therapeut niet zomaar geloven als hij zegt dat de hond de kinderen nooit wat zou doen. Ik zou er echt tijd in investeren om dat allemaal goed te laten verlopen.

Nee dat doe ik dus ook niet. Zeker niet omdat wel al heel vaak hondentherapeuten hebben laten komen, verschillende en nu een die ik heel goed vind vaker, maar de situatie nauwelijks verbeterd. Als hij getriggerd wordt dan valt hij aan en staat hij niet meer onder appel. Dan is het echt een andere hond. Dat hij dat tot op heden nooit bij gezinsleden heeft gedaan is fijn, maar geen garantie.

Ik vertrouw andere honden ook nooit. Baasjes kunnen nog zo vaak zeggen dat hij echt niks doet, maar als de hond net bij mijn kind besluit wel iets te doen, ben je te laat!
Dat is ook wat ik mijn kinderen altijd zeg; een hond kan niet praten en zoekt dus andere manieren om te laten weten dat hij niet leuk vind wat je doet. Dat weten ze goed, en die signalen pakken ze gelukkig ook op. Je zou het jezelf toch nooit vergeven!

Ik vind dat je nooit kan zeggen dat de hond niks zal doen. Je weet nooit of hij niet in een situatie zal komen waar hij geen andere uitweg ziet.

Bedankt trouwens voor de reacties. We hebben aan onze hond altijd een hele makkelijke gehad en onze valkuil is misschien om te makkelijk te gaan denken. Hij is erg gek op kindjes in het algemeen, wordt graag geaaid en lief toegesproken.

Annak ik zie nu je meest recente bericht, dat vind ik toch wel een heftig geval hoor. Vooral omdat het gezinsleven ( de vaste roedel) zo op zijn kop staat als er een (2 ) kleine bij komen.

Ja bij een ander hond al helemaal, ik was laatst op een feestje waar iemand hun peuter op een hond van iemand anders lieten klimmen. Na even gekeken te hebben moest het jongetje er toch af 'want misschien vind dat hondje het niet leuk' . Dan denk ik toch echt bij mezelf...

Dan zou ik denken, jullie zijn gek! Een hond is én geen klimtoestel, én je kind is zoveel mooier zonder littekens!

Heel lastig Anna. Wij hadden voor R. 2 hondjes. Onze oudste, mijn 'baby'. Is bang voor kinderen en vreemde mensen, blaadjes, bomen en honden. Wij dachten dat alles wel goed zou komen met een eigen kind. Ze lag vaak op mijn buik, dus ik dacht datze het wel door had allemaal. Niet dus. Hoe ouder R werd, hoe gestresster de hond. Ze viel af, gromde ineens regelmatig, blafte de complete dag naar alles wat voorbij en ik de buurt van ons huis kwam. Op straat werd het van kwaad tot erger. We konden geen mensen meer tegenkomen, ze werd zo fel! Daarnaast kreeg ze kale plekken. Echt stress. Therapie heeft niet geholpen. Uiteindelijk deze zomer besloten een ander huis te vinden. Zonder kinderen. Ze is echt een totaal ander hondje geworden weer. Angstig zal ze blijven, maar ze eet weer en ziet er echt super uit.

Onze andere hond en R. Zijn dikke maatjes. R. Kan alles met haar doen. Ze mag haar niet pijn doen. Ze aait, knuffelt en kyst de hond. Soms test ze wel uit. De hond loopt soms weg, maar meestal gaat het wel goed. De hond zoekt R. Zelf op. Wij hebben eigenlijk niks gedaan. Behalve 'zachtjes' en 'aaien' blijven herhalen.

Ik kan me voorstellen dat het voor de hond in ieder geval prettig is dat hij zijn vaste dingen kan behouden, dus niet ineens achter op de tuin moet poepen omdat wandelen er niet meer inzit. En wanneer hij anders daags eens bij je mag liggen, moet je daar nu ook ruimte voor blijven maken denk ik.

Olivia bedankt voor je antwoord. Ik zit er echt heel erg mee. Ik denk dat onze hond niet goed herplaatsbaar is, omdat hij bang is voor sommige mannen. En niemand weet wat hem precies triggert. Twee jaar geleden is hij drie maanden, twee keer per week met een hondenuitlaatservice mee geweest (die ik zelf heb uitgezocht nota bene). Na die drie maanden zei onze gepensioneerde buurman (die bij ons naar binnen kon kijken) dat de man van de hondenuitlaatservice onze hond schopte en vaak niet eens mee nam (wel de kaart aftekende). Als het regende liet hij hem blijkbaar even buiten, zodat hij wel vies werd, maar dan zette hij hem weer binnen. Zo zielig. We hebben daar natuurlijk wel werk van gemaakt. Maar die man ontkende glashard. Daarna reageerde onze hond gestresster op bezoek en gromde hij naar sommige mannen. Dit werd steeds erger. Van grommen ging het naar happen (niet doorbijten maar een beetje opjagen) en op een gegeven moment ging het van happen naar bijten.

Sommige mannen kan hij wel goed om zich heen hebben, maar andere mannen wil hij echt aanvallen. Hij bijt dan ook door. Dit gebeurt op eigen terrein, maar kan ook tijdens het uitlaten gebeuren. Dan kan hij 100 wandelaars, fietsers etc tegenkomen en in de 101ste man ziet hij dan iets en dan valt hij aan. Het is echt heel naar en eng om te zien, want mijn hele lieve knuffelhond (voor mij dan) wordt dan dus echt vals.

Ik denk eerlijk gezegd niet dat iemand zo'n zwaar getraumatiseerde hond wil hebben. Er kan nooit zomaar bezoek komen, hij moet gemuilkorfd worden. Een man uit een gezin die hem eventueel zou willen hebben, zal hoogstwaarschijnlijk eerst door hem aangevallen worden. Dus ja. Dan wordt het inslapen. En dat vind ik zo zielig. Want onze hond is echt een slachtoffer. Hij kan er zelf helemaal niets aan doen.


Ik zou trouwens ook nooit mijn kinderen zomaar samen laten zijn met andermans honden. Een dier blijft een dier en die reageren toch uit instinct. Ik zou zeker niet een kind op een hond laten zitten. Een hap en je kind is verminkt of nog erger.

Wat zielig AnnaK! Wat erg van zo'n uitlaatservice zeg!

Wij hebben ook een hond en zometeen een kleintje,

Ik maak me geen zorgen, ze is super met kinderen (daar hebben we het ras ook op uitgezocht) maar blijf er ook altijd bij in de buurt.

Onze regels worden net als wij vroeger thuis hadden: haar plaats is van haar, geen vingers in ogen/neus/oren en zodra de hond weg loopt met rust laten. Klimmen op vind ik voor haar geen probleem zolang ze het zelf prima vind (en ze staat op en gaat weg als ze geen zin heeft) en eten is gelukkig geen probleem maar anders zou ik zelfs trainen met de kinderen erbij. Hetzelfde met speeltjes, de hond zal die van haar moeten delen.

Lastig AnnaK, en wat een verschrikkelijk verhaal van die uitlaat service! Je hond is inderdaad slachtoffer, ik wordt er gewoon een beetje boos van! (En ken de man niet eens)
Als hij een man wil aanvallen en hij wordt tegengehouden en hij blijft met die man in een ruimte ebt de impuls dan weg? Of komt die elke keer opnieuw?

Wat fijn Guus dat je je geen zorgen maakt. Zo hoort het ook. En het moet ook goed kunnen een baby erbij als je al een hond hebt.

De impuls blijft komen. Hij is echt heel erg onbetrouwbaar en onvoorspelbaar (bij andere mensen dus, niet bij ons). Ik heb er heel veel verdriet van en heb die man ook aangegeven, maar het verandert de situatie nu helemaal niet meer.

Nou AnnaK goeie "uitlaatservice" zeg :-/ ben het met popcorn eens, neem goed tijd om hem te laten wennen. Ook het kamertje laten zien en straks als je bevallen baby dekentjes van de twins mee laten nemen naar huis voor jij thuis komt zodat hij ze al ruikt en de geur kent. Ik hoop dat je het allemaal voorelkaaar kKrijg!

Guus zelfs als eten bij jullie geen probleem is kan de hond nog reageren als jullie kindje aan de voetbal staat, hij/zij staat immers voor de hond onder hem. Dus toch opletten daarmee.