oh dat weet ik, maar eten is meer überhaupt geen probleem. Ze is niet zo'n eter en eet alleen als iedereen rustig zit (en eigenlijk meestal snachts) ze eet ook heel langzaam en het gene wat ze wel opschrokt (koekjes en ander lekkers) pakt ze heel zachtjes aan, en neemt dan mee naar har plaats om het op te eten. Niet alleen van ons maar ook van kinderen in onze omgeving.

Kijk ik zal niet de baby ernaast zetten als ze iets aan het eten is (ook gewoon omdat het niet zo fris is) Maar ik maak me er absoluut geen zorgen over, ze geeft alles af zodra je je hand maar ophoud (en echt bij iedereen, ze gaf zelfs een dentastik af aan een 2 jarige) je hoeft niet eens wat te zeggen. Ze is wat dat betreft gewoon een makkelijk en goed afgericht beestje!

(kijk waarbij ik wel op moet letten zijn pindakaas handjes die for sure helemaal afgelikt worden en als het kind maar enigszins op mij gaat lijken vroeger dat niet alles met de hond 'gedeeld' wordt want daar zal ze heus geen nee tegen zeggen )

Maar dat ik haar vertrouw wil natuurlijk zeggen dat ik alles toe zal laten.

Wat lastig AnnaK! dus wanneer een man in zijn ogen een bedreiging is blijft hij dat ook... Maar het klinkt me niet alsof hij een van jullie beschermt in zijn woede, of dat het angst voor het onbekende is wanneer het echt zo selectief gaat. Dus wellicht heeft het voor de kleintjes direct niet eens zo heel veel gevaar (die zullen hem dan waarschijnlijk niet bedreigen of triggeren) maar wel lastig dat je niet gewoon ontspannen ermee om kan gaan, als hij zelfs bij bezoek een korf om moet... en even lekker wandelen met de hond en de wagen wordt dan ook al minder plezierig.
Jeetje, ik kan me voorstellen hoe moeilijk het is. Dat je zoveel van een beestje houd en die dan zulke dingen doet, en dat je weet dat hij er eigenlijk ook niet zoveel aan kan doen maar leg dat maar eens uit aan de man met een hap uit zijn broek...

Hier ging het helaas niet goed en heeft de hond met veel pijn in mijn hart een ander huisje gekregen. Ons hondje kwam bij de fokker vandaan waar hij de eerste jaren had gewoond, maar ze moest sowieso weer wat hondjes 'kwijt' en hij kon er slecht tegen dat hij weinig aandacht voor zichzelf alleen kreeg. Dus is hij bij ons gekomen en dat ging goed, dochter was er toen al. Hij kreeg bij ons veel meer aandacht. Maar bleef wel een vrij dominant beestje dat aandacht 'opeiste' door dwangmatig echt op je te gaan zitten en je non stop overal af te likken. Maar op zich konden we daar prima mee uit de voeten. Toen zoon erbij kwam veranderde helaas echt alles. Nu waren de eerste twee maanden van zoon sowieso een turbulente periode voor ons, maar ook voor de hond. Hij uitte zich door alles in huis te laten lopen. We hebben allerlei dingen geprobeerd, maar niks hielp. Toen is hij op proef bij een bevriend stel gaan logeren. Zij hebben ook twee kinderen en nog een hond, met het verschil dat hij er daar als laatste bij zou komen. Het ging daar toen zo goed, en hij leek er zo op zijn plekje dat hij daar is gebleven.

Heb nog regelmatig contact en we gaan ook nog zo nu en dan even bij hem langs. Ik denk dat het voor hem echt scheelt dat hij er als laatste bij is gekomen daar, en dat hij best veel aandacht krijgt, maar wanneer dat even niet zo is dan trekt hij ook leuk met de andere hond op heb ik begrepen.

Lang verhaal, maar dus niet altijd een succes. Gelukkig was onze hond verder altijd heel lief en heb ik me over bijten en dergelijke geen zorgen hoeven maken (al lette ik natuurlijk wel op). Maar het frustreert me soms nog dat ik ondanks allerlei tips onze hond toch weg heb moeten doen. Gelukkig geeft het wel een stukje rust dat hij het nu zo naar zijn zin heeft en daar weer is opgebloeid, maar ik mis hem soms nog wel behoorlijk.

Hier was de hond er al voordat D en J er waren. Toen D actief werd hebben we een hekje geplaatst in de keuken zodat de hond daar z'n rustplek had en D hem niet lastig kon vallen. Alleen vond onze hond het allemaal wel prima en ging ie vaak bij D liggen. Ook nu met J erbij vind ie t alleen maar prima, hij is erg lief voor kinderen.

Zonde Roze, maar dan heb je wel voor de beste oplossing gekozen.

Het hek is van de dam, M tijgerd snel en de hond is nu zeer interessant. Die gekke hond gaat dan ook pal naast de kleine liggen. Maar even eerlijk, ik vind het eng. Onze hond is zo lief en onderdanig, ik hoop gewoon dat hij op tijd wegloopt engelen irritatie gaat opbouwen ofzo. Nu haal ik de kleine steeds weg dat voelt voor mij beter.

Hij meld zich wel als hij het niet prettig vind soleil. Er zijn maar weinig honden die niet waarschuwen voor ze uithalen. Zoals bijv de hond van AnnaK maar die reageert uit angst, dat is al een heel ander soort bijten.

Onze hond had in het begin weinig interesse in dochter, totdat ze op de rapley-methode bijvoeding kreeg en er nogal eens wat op de grond belandde. De hond vond dat ontzettend interessant natuurlijk en dochter ook. Toen dochter ging kruipen, hebben we even een moeilijke periode gehad, omdat ze toen steeds naar de hond toeging en hij daar juist niet op zat te wachten. Hij heeft ook wel eens gesnauwd. Toen dochter goed doorhad dat ze hem zachtjes kon aaien ging het na een tijdje weer beter. En nu is het een goedzak die alles over zich heen laat gaan. Dochter knuffelt de hond veel en hij laat zich alles welgevallen. Laatst wilde dochter koekjes bakken met de hond en toen ik omkeek, had de hond een schortje omgekregen.

Hier gaat het heel goed. L was er eerder dan de hond. Hij laat van haar veel toe en is erg voorzichtig als ze bij hem komt. Soms is hij wel eens wat te enthousiast of staan ze elkaar in de weg en dan huilt L even. Maar dan komt de hond er bij en wil met haar knuffelen. . Ze zijn echt maatjes samen!

Wat wel grappig is trouwens, hond luistert absoluut niet naar L. Als hij in de weg zit dan staat ze maar te roepen 'Lars aan de kant! ' maar hij blijft dan gewoon liggen

AnnaK ik zou toch erg goed nadenken hoor.
Wil je niet bangmaken, maar ik zou absoluut geen onbetrouwbare hond bij mijn kinderen in de buurt willen hebben.
Mocht er toch wat misgaan vroeg of laat vergeef je jezelf nooit.
wij willen later een hondje en dan van pup af aan zodat de hond onderaan de roedel staat en gewend is aan kinderen.

Jullie stellen we weer wat geruster. Jullie hebben ook helemaal gelijk, hij zal niet vanuit het niets uithalen, maar ik vind die kleine signalen best wel eens lastig om te interpreteren. Het blijft gewoon opletten en ik moet denk ik ook onthouden hoe lief hij altijd is geweest met kinderen van anderen.

Milou, het is geen garantie dat die hond dan automatisch zichzelf als laagste in rang ziet. Denk er niet te makkelijk over.

Wij hebben ons hondje vanaf pup af aan en ze was net twee jaar toen onze zoon kwam, het is eigenlijk al gelijk goed gegaan en echt waar mijn kinderen kunnen er alles mee doen, maar we hebben ook een lastige tijd gehad namelijk mijn zoontje heeft haar een tijdje geplaagd steeds.. Steeds met den autootje tegen haar mand aan rijden enzo, heel vermoeiend en vervelend, we moesten er toen veel opletten al deed onze hond echt nooit wat (ja weg rennen) nu is dat gelukkig over, we zeggen wel eens dat we ons geen liever en makkelijker hondje kunnen wensen met kinderen, het is echt een schat!

Hier staat ze trouwens echt als laagste in rang, das al gelijk altijd zo geweest.. Zelfs naar mijn dochter van ruim 2 luistert ze heel goed.

Dat is inderdaad geen garantie, het blijven dieren, en kinderen moeten het gaandeweg leren!
Ik denk dat het bij jullie wel goed komt Soleil!