Ik verbind het niet aan leeftijd maar aan kinderwens. Ik zelf vind zo'n ingreep voor de vrouw het heftigst. Dus als dit bij ons gaat spelen hoop ik dat hij er toe bereid is. Als dat niet zo is is dat ook prima, maar ik wil het zelf niet.
Nu is het nog niet aan de orde.

Ik zou het zelf nooit willen, het lijkt me heel vervelend om geen keus meer te hebben ook al ben ik nu voor m'n gevoel klaar met kinderen krijgen.
Mijn man wel, die gaat het binnenkort ook laten doen. Hij is 37.

Ik weet wel zeker dat ik geen kinderen meer wil, maar een sterilisatie is bij vrouwen echt een operatie en dat zie ik niet zo zitten. Bij mannen is het een veel kleinere ingreep. Bovendien ga je na een sterilisatie vaak zwaarder menstrueren en dat zie ik al helemaal niet zitten ;-)

Voorlopig ben ik aan de pil en dat gaat prima.

Als alles goed gaat met deze zwangerschap dan is de kans groot dat mijn man zich laat steriliseren. Ik kan zelf niet tegen de hormonen die de pil afgeeft, ik wil alleen na de bevalling nog een hormoonvrije pil proberen, werkt dat niet voor mij dan gaat mijn man dus naar de dokter. We willen geen derde en zijn er over eens dat ik genoeg polonaise aan mijn lijf heb gehad dan. Hij ziet er alleen nu al als een berg tegenop, is bang dat het veel pijn doet.

Mijn man heeft zich na de tweede laten steriliseren. Hij vond het eigenlijk vrij logisch dat hij zich zou laten steriliseren.

Wij denken wel eens over sterilisatie bij mijn man, maar hij is er nog niet aan toe. Hij wil geen kinderen meer, maar sterilisatie vind hij nog te vroeg. Waarom krijg ik niet helemaal helder, maar dat is prima, ik wacht het gewoon af. Hij is overigens 38.

Mijn man gaat zich binnenkort laten steriliseren. Hij is 30.
Hij vind het zelf allemaal wel prima en kwam er ook zelf mee. Hij wil echt geen kinderen meer.
Om ons heen vinden veel mensen hem te jong en krijgen veel flauwe opmerkingen.

Ik heb het er ook een keer met mijn man over gehad maar die wil dat dus absoluut niet bij zichzelf..

Ik heb me een half jaar geleden laten steriliseren middels de Essure methode. Dit is een methode waarbij vaginaal twee veertjes in je eileiders worden geplaatst die uiteindelijk gaan verkleven. Het is ongeveer 10 minuten werk en na een halve dag kon ik weer prima functioneren.
Ik had zoiets, na die drie bevallingen kan ik dit ook nog wel doen.

Ik was trouwens destijds 26 jaar maar we hebben al drie kinderen samen en dat vinden we echt genoeg. Dat vonden we eigenlijk na 2 kinderen al. Dus ik heb al ruim een jaar langer over deze sterilisatie na kunnen denken en ik bleef bij mijn beslissing.

Hier hetzelfde, hij vond het zijn beurt om er iets aan te doen.

Wij hadden het ook bedacht, maar zo lang ik het allemaal prima vind met mijn spiraal, hou ik die lekker. En volgend jaar gewoon een nieuwe.

Ik reageer heel slecht op hormonen, we hebben als het goed is straks 2 gezonde kinderen, en vinden het goed zo.
Na 2 voldragen zwangerschappen, bevallingen en jaren polonaise aan mijn lijf qua anticonceptie is het nu zijn beurt.
Hij vindt het heel eng, maar weet wel zeker dat hij het wil. Hij is 32 waarschijnlijk als hij het gaat laten doen.

Wat wel ook meespeelde is dat je bij een man een sterilisatie eventueel terug kan draaien, bij een vrouw niet.
Maar zouden ze bij wijze van mijn baarmoeder eruit kunnen halen, had ik dat gedaan.

Ik zou het nooit doen, maar ik kan er dan ook niet realistisch en objectief naar kijken momenteel. De kans dat ik zwanger word zonder medicijnen is vrijwel nihil. Omdat ik nog steeds moeite heb met dat accepteren kan ik me helemaal niks voorstellen bij het willen van sterilisatie.

Verder vind ik niet dat er een leeftijd aan te koppelen is. Dat hangt denk ik eerder samen met of je echt nooit meer kinderen denkt te willen.

Wij hebben nu 3 kinderen en hier is het ook echt klaar, er komt geen vierde meer. Ik ben nu aan de pil, heb ook nog eens PCOS en wordt moeilijk zwanger dus de kans op een ongeplande zwangerschap is nihil. Toch zitten we er wel aan te denken dat mijn man zich laat steriliseren. Ik heb veel last van de pil momenteel en ben al die hormonen ook wel een beetje beu. Hij wil dit zelf ook maar vindt het ook heel eng, dus er wordt nog even moed verzameld

Ik geloof niet dat mijn man dit zou willen. we hebben hier echter nooit over gesproken. Een prima leeftijd ik denk 40/45 ofzo, maar dan nog steeds geloof ik niet dat mijn man zich zou laten steriliseren.

ik zal nooit van mijn man vragen dat te doen. Wat als wij uit elkaar gaan, of ik kom te overlijden en hij vind zijn geluk nog bij een andere vrouw en wil met haar nog wel kinderen. Wat dat betreft is de houdbaarheid qua vruchtbaarheid van de man langer dan die van de vrouw en zou ik op een leeftijd onder de 40 dit sowieso nooit opperen. Ondanks dat dit uiteraard scenario's zijn waar ik liever niet over na denk.

Ons gezin is nog niet compleet voor ons gevoel (ben nu zwanger van de eerste), maar ik denk dat dat wel zou zijn als ons ooit een tweede gegeven is. Toch zou ik dan niet snel tot sterilisatie over gaan zolang ik nog een vruchtbare leeftijd heb, wat als die wens toch nog veranderd, wat als er iets met 1 van onze kindjes gebeurd? Ik begrijp dat een kindje niet vervangbaar is, maar ik kan me wel voorstellen dat we dan alsnog een kindje er bij zouden willen als ons dat gegeven wordt.

Maar goed ik heb opzicht wel makkelijk praten want ik heb het nooit vervelend gevonden de pil te slikken en daar ook geen bijwerkingen van gehad.

Mijn man zou het ook nooit doen, en ik trouwens ook niet.

Ik heb eigenlijk niets toe te voegen aan het betoog van Minoessepoes, zo denk ik er dus ook over. Ik zou nooit van mijn man vragen zich te laten steriliseren. Je weet nooit wat het leven brengt en een hersteloperatie is mooi in theorie, maar niet zelden een ramp in de praktijk.

Ik kan zelf niet tegen al die hormonen, dus heb echt geen zin om straks nog tot mijn 60e aan de pil te moeten. Mijn man en ik hebben het er al eens over gehad en mijn man gaat zich laten steriliseren, zodra ons gezin echt compleet is. Hij kwam hier gelukkig zelf mee.

Ik vind dit ook niet meer dan normaal eigenlijk. Ik heb jarenlang mijn verantwoordelijkheid genomen qua anticonceptie en zijn kind(eren) gedragen, de zwangerschap, de bevalling, dit alles heeft toch een heel grote invloed op je lichaam, hoe je het ook went of keert. Vergeleken daarmee is sterilisatie van de man, zo'n enorm kleine ingreep, ik vind het erg egoïstisch als je daar niet toe bereid bent, of er zelfs niet over wil nadenken. Mijn man vindt het wel fijn dat hij ook eindelijk iets kan bijdragen. Want seks willen we allebei natuurlijk wel blijven hebben.

Het argument over een tweede leg gaat hier niet op. Mijn man wil niet meer kinderen van verschillende vrouwen.

Mijn man gaat het doen over een paar jaar, wanneer we het geluk hebben een tweede kind te krijgen. Hij wil dit zelf

Mijn man moet hier niet aan denken.
Hij vindt zichzelf veel te jong ervoor en we willen sowieso een tweede en misschien over een jaar of 6 een nakomertje.
Wij gebruiken gewoon geen anticonceptie en zien wel waar het schip strandt. Een tweede is welkom. Ach, er gebeurt niet zoveel spannends tegenwoordig, dus we hoeven ons niet druk te maken.

Ja, he he, logisch dat je man daar niet aan moet denken als jullie nog een of twee kinderen willen, maar het topic gaat erover hoe jullie dit in de toekomst zien, als jullie gezin compleet is. En die laatste zin, bedoel je daarmee dat jullie geen seks meer hebben? Als dat zo is, dan hoef je al helemaal niet over anticonceptie na te denken.

Nou niet meer zoals vroeger nee. We zijn geen konijntjes meer.