Dat mijn huis niet netjes is. Het interesseert ons echt geen moer of het netjes is of niet. Zolang het voor ons acceptabel is is het prima. Er zijn huizen waar ik gillend weg ren maar zoals het bij ons is is het prima.

Dat ik buiten niet vaker/wekelijks de straat /terras veeg en het onkruid volgens haar niet vaak genoeg weghaal. Ik haal best wel regelmatig echt groot onkruid weg en ziet er gewoon behoorlijk toonbaar uit maar is nooit goed genoeg. Als ze dan komt is het eerste wat ze zegt: kijk daar staat nog dat, moet je straks wel even weghalen hoor.

Mijn schoonouders zijn heel erg van de centen (schoonvader is boekhouder...) en zij kunnen het niet uitstaan dat wij minder dan €1000,- spaargeld hebben op dit moment. Daar hameren ze elke keer op als we ook maar iets nieuws gekocht hebben, al is het maar een paar nieuwe schoenen of zoals laatst: een nieuwe winterjas (ik had alleen nog m'n zwangerschapsjas van vorige winter dus ik moest wel) Wat ze voor het gemak even weg laten op zo'n moment is dat we de afgelopen jaren super veel pech hebben gehad met auto's. Elk jaar moesten we een andere kopen. Nu hebben we een goede, maar dure auto gekocht waar het grootste deel van ons spaargeld in zit.

Dat gezeur over geld irriteert me behoorlijk. Mijn ouders zijn vooral van het principe "gaan met die banaan en we zien wel waar het schip strandt". Tuurlijk willen zij ook dat we een buffer hebben maar dat hoeft niet minstens €10.000,- te zijn.

Haha, dat van die planten herken ik wel. Niet vanwege katten, want die hebben we niet. Maar we hadden ze gewoon niet. Toen heb ik uiteindelijk bonnen van een plantenzaak van m'n moeder gehad. Dus nu staan er wel planten. Ik vind die krengen gewoon duur. Zonde van m'n geld. Een paar potten, wat planten en aarde enzo en we waren ruim 100 uur armer.

Verder snapt mijn moeder niet waarom ik niet op mega hoge hakken en pumps enzo kan lopen. Zij heeft een collectie schoenen waar je eng van wordt. Ik heb daar helemaal niks mee. Ze zegt ook vaak dat ze die genen gelukkig wel aan m'n zus heeft gegeven, haha.

M'n schoonmoeder vindt van alles, maar zal dat nooit zeggen, dus ik heb geen idee.

Dat ik nog niet zwanger ben....

En m'n schoonmoeder heb ik een haat-liefde relatie mee. Ik werk teveel, we hebben teveel katten, ik moet niet zeuren over de kleine keuken want die is prima (ja, voor de simpele maaltijd) we hebben de tuin nog niet opgeknapt, we hebben de auto ingeruild tegen een minder gunstige auto (maar wel eentje met meer ruimte en hogere instap voor m'n vader) en zo gaat 't wel tijdje door.

Maar 'ze is wel blij dat ik er ben, hoor!'

Hahaha, gelukkig maar. Zegt ze dat ook echt zo?

Mijn moeder zeurde altijd dat mijn vensterbanken zo kaal zijn
Wij hebben 2 smalle vensterbankjes en daar staat niet zoveel op. Maar mijn moeder zeur(de) al 2,5 jaar dat we er eens planten op moesten kopen of iets anders, want van buiten zag het er zo kaal uit. Telkens kwam ze weer met een mooie plant of bloempot aan, die ik altijd kapot liet vallen of dood liet gaan tot haar grote ergernis, haha.
Nu heb ik 3 weken geleden van die mooie schermen gekocht bij de Action (was daar met mijn moeder en ze kwam er mee aan 'voor in de vensterbank' en kreeg ik die week er voor al 2 planten van mijn moeder 'voor op de vensterbank'. Dus nu is ze uit gezeurd en zegt ze iedere keer 'Stuk beter gezicht zo he'.

Mijn ouders kunnen zo zeuren over mijn haarkleur, die zien me liever met mijn eigen haarkleur (blond). Mijn ouders hadden graag gewild dat ik mijn studie op HBO niveau had afgemaakt, dat ik beter een bedrijf kan opstarten zodat ik een betere toekomst heb. En mijn schoonouders zijn hele andere, maar hele lieve mensen. Die zeggen eigenlijk nooit negatieve dingen tegen mij of mijn vriend.

Vast wel het één en ander, maar dat spreken ze dan niet uit. Ik hoor er nooit iets over iig. Misschien zijn ze wel bang voor me.

De pest met die vrouw is; ze heeft gewoon geen gevoel voor humor. Echt niet. Ze zegt dan weer iets, denkend dat ze leuk is, maar eigenlijk is 't gewoon onwijs bot! Dus ja, ze zegt 't echt zo.. En ik weet ook wel dat ze echt blij met me is, maar jeetje, soms komen dingen gewoon niét oké aan.

Haar oudere zus had voor 't eerst een fotoboek laten afdrukken bij Albelli. Zat ze helemaal trots op te zijn, dus liet ze 'm ook aan mij zien. Komt m'n schoonmoeder; "Oh leuk Mar. Alleen jammer dat je die foto's zo rechthoekig hebt gehouden. Heb je die van mij wel eens gezien? Met ronde hoekjes! Ja, en dat was ook mijn eerste album hè?"

Met een huge glimlach en een knipoog en zo, van zo van 'Graaapjeee!' maar ondertussen..

Mijn schoonmoeder weet ik niet, die heb ik al bijna 2 jaar niet gezien of gesproken (vriend in de tussentijd wel). Mijn moeder loopt comtinue te zeuren dat ik te dik ben, zwanger of niet. Let it go, ik weet het zelf ook wel... En ze zou ook graag zien dat we onze katten weg doen, want die zijn toch maar onhandig met kinderen

Oh ja, en ze heeft nu iets nieuws: we hebben volgens haar een schoonmaakster nodig.... Ons huis is vies volgens haar. Elke week (ze komt nu wekelijks op bezoek sinds ik verlof heb) heeft ze het daar wel over

Voor de rest is ze wel heel lief hoor, maar soms word ik zooooo moe van haar!

...

Ik krijg eigenlijk nooit commentaar, kan echt niks bedenken.

Mijn moeder: Dat mijn kamer niet netjes is, (ja ruimte te kort en ben niet zo'n schoonmaak freak als haar), dat ik te dik ben (ja daar ben ik mee bezig) en dat ik van elke dag moet genieten, want hij komt niet terug (ja ik heb een depressie, dan gaat dat niet elke dag en ik snap dat je er zo naar kijkt als je 3 crematies in een maand hebt gehad) *zucht*

Mijn moeder en ik botsen nog al qua karakter en ideeën overal over..


Schoonmoeder weet ik niet, die heb ik nog maar een paar keer gezien en denk niet dat ze dat al zo openlijk uit zou spreken als ze wat bedenkt

Mijn schoonvader vindt dat we meer zouden kunnen opruimen en schoonmaken. Hij vindt het vaak een rommel bij ons. Hij heeft wel gelijk hoor, wij zijn gewoon niet van die keurige mensen, ik vind een beetje rommelig wel gezellig.

Mijn schoonmoeder is een feministe en gaat daarin nog verder dan ik, dus alles waarin wij traditioneel zijn (zijn we al amper) keurt zij af. Zo kon ze het niet begrijpen dat ik mijn man zijn naam aannam toen we trouwden en zou ze ook graag zien dat ik meer geld verdiende dan mijn man. Zelf heb ik geen zin om er een wedstrijd van te maken.

Maar verder zijn het hele lieve mensen hoor

Zullen vast wel dingen zijn, waar ik nu opkom, ik had eerst 1 parkietje, die is heel tam nu, praat ook enz. Maar omdat ik van baan veranderd ben en hij dan veel alleen was heb ik nog eentje erbij gekocht. Ze hebben ook nogal eens ruzie, maar kunnen het ergens ook wel weer goedvinden. Mn moeder zegt dan steeds: ja je moet ze ieder in een eigen kooitje doen. Maar doe ik niet, heb daar niet eens ruimte voor en ik vind dat ze gewoon bij elkaar horen in 1 kooitje.
En dat ik graag alleen reis vindt ze ook maar niks(het zijn dan ook echt verre bestemmingen). Kan ergens wel begrijpen, maar heb het idee dat ze niet snapt waarom ik zo ver weg ga. Ja zij gaan elk jaar naar zelfde land, dat snap ik ook niet maar moet ieder toch zelf weten?

Ik zie een patroon! De twee planten die wij in huis hebben, heb ik van mijn schoonmoeder gekregen. Vorige week was ze hier en ze vond ze er maar zielig uit zien, dus zei ze dat ze een keer nieuwe voor me mee zou nemen. Ik vind dat het nog prima kan, maar ook wel weer heel lief dat ze ons dan nieuwe cadeau wil doen.

Verder zijn mijn schoonouders wat meer van het traditionele rollenpatroon, dus mijn schoonvader werkt altijd en mijn schoonmoeder was altijd thuis bij de kinderen en doet het hele huishouden. Ik ben dat van huis uit anders gewend en mijn man en ik doen alles meer 40/60, dat verbaasd haar vaak maar daar is ze vaak wel positief verrast door en trots op haar zoon dat hij dat dus ook allemaal doet.

Mijn ouders zijn extreem netjes. Mijn vader komt mij nu elke week helpen in huis en vraagt wat hij moet doen, dan vraag ik bijvoorbeeld of hij wil stofzuigen en dat doet hij dan zonder te zeggen dat het wel echt nodig is of dat de hoekjes bijvoorbeeld vies zijn. Hij is dan 45minuten aan het stofzuigen in ons appartement van 85m2 en zuigt zelfs het balkon haha. Mijn moeder was laatst ook een dagje mee en zij vind dus veel meer dat ze me nog allemaal schoonmaaktips moet geven en opdrachten, moet opdragen dat ik toch echt een glazenwasser moet zoeken, ik de toiletborstel wekelijks in de azijn moet zetten, kranten op de keuken moet leggen tegen het vet en meer van dat soort dingen. Maar goed, zij vond ook dat mijn broer aan het vervuilen was, terwijl wij gewoon een appartement van een vrijgezelle man zagen, kon best wat schoner, maar hij was verre van aan het vervuilen!!

Dat ik mijn huis wat beter opruim, vooral mijn vader.
Als mijn ouders bij mij zijn, vindt mijn vader altijd wel iets om schoon te maken.

Schoonmoeder: dat het hier eens helemaal tot de hoekjes aan toe schoongemaakt moet worden
Het mens heeft smetvrees en ziet dat er hier stof op de plinten ligt. Ik zeg dan dat ze best haar gang mag gaan...
Moeder: dat ik moet stoppen met zorgen maken over de hoeveelheid die mijn dochter eet/drinkt en dat ze eens mee wil naar het consultatiebureau om uit haar dak te gaan dat ze moeten stoppen met zeiken over het prima gemiddelde gewicht van onze dochter. Want dat is volgens hun telkens net te laag en ze moet maar meer eten en drinken.

Het huis zou op elk moment van de dag netjes moeten zijn en mijn was moet sneller gebeuren. En blijkbaar hebben we dringend een eettafel nodig.

Dat houden ze maar lekker voor zich. De eerste keer dat m'n moeder iets in m'n huis wilde veranderen heb ik haar duidelijk gemaakt dat het mijn huis is en dat ze overal af moet blijven.

Mijn schoonouders vinden dat we R te vrij laten met eten en dat ik mijn haar moet afknippen.

Mijn ouders vinden niks.

Oh, mijn oma ging vroeger trouwens gewoon bij mijn mama de kastenindeling veranderen omdat ze dat beter vond.

Dat probeerde de mijne dus ook.