Al langere tijd heb ik last van extreme vermoeidheid. Zo erg, dat ik soms niet eens overeind kan komen. Elke vezel in mijn lichaam protesteert om iets te gaan doen bijvoorbeeld. Het zijn vooral momentopnames. Zo heb ik het ene moment nergens last van, en het volgende moment kán ik gewoon echt niets meer. Vaak dwing ik mezelf om dan wel iets te doen, maar soms kan ik ook alleen nog maar huilen van frustratie, en het is ook lastig omdat de omgeving het gewoon niet snapt (en ik zelf ook niet).

Ik heb bloedarmoede en b12 tekort en slik hiervoor al ijzertabletten en krijg spuiten. Mijn bloed en b12 zijn op dit moment in orde, en de dokter weet het niet meer. Die zegt nu dus; wacht de zwangerschap maar af, daarna moet het beter gaan.

Maar het is al van ver voor de zwangerschap, en ik ben de wanhoop zo onderhand echt nabij. Ik slaap verder goed, geen gebroken nachten, slaap gemiddeld 7/8 uur op een nacht. Soms minder, soms meer. Ben niet depressief, al zou ik het zo onderhand wel gaan worden van die verrotte vermoeidheid. Heb verder ook vrij veel regelmaat in mijn leven.

Zijn er mensen die dit herkennen? En wat heb je er aan gedaan? Iemand tips om hiermee om te gaan?