Chava schreef:Ook ik ben trots op mijn lieve moeder. Ondanks dat ze ongeneeslijk ziek is, blijft ze positief en krachtig.

Pineco schreef:Ik ben heel trots op mijn moeder. Mijn vader is vijf maanden geleden overleden en haar leven stond de laatste jaren alleen maar in het teken van hem en zijn ziekte. Ze deed dat altijd met liefde, maar het betekende wel dat ze na zijn dood echt opnieuw een eigen leven moest opbouwen, ze had voor haar gevoel helemaal geen ritme/planning meer. Ondanks haar verdriet heeft ze zich ontzettend sterk getoond en heeft ze in korte tijd heel wat nieuwe (sociale) bezigheden gevonden.

Parisienne schreef:Ook ik ben trots op mijn moeder, al dan niet van een wat andere aard. Zij is over een paar maanden gediplomeerd verpleegster. Ze heeft vier jaar lang keihard gestudeerd in een klas vol jonge jongens en meiden. Een dag school, vier dagen werken in het ziekenhuis. Heel veel leren, verslagen maken, presentaties geven.. elke dag was ze wel een paar uur voor school bezig. Nu nog overigens, al is ze er bijna. Ze heeft tegenslagen onderweg gehad, waaronder collega's die alles afkeurden en er alles aan deden haar maar niet te laten slagen. Maar op haar 54e heeft ze binnenkort een volledige, vierjarige opleiding afgerond. Iets wat ze uiteindelijk altijd gewild heeft. Ze heeft alvast voor na haar studie ergens anders een fijne baan aangeboden gekregen, waarbij ze zich weer verder gaat specialiseren in de neurologie. Ik ben trots!