Afscheid van mijn moeder - familie

29 Okt 2014 20:23 door Lejow

Mijn ouders zijn al 16 jaar gescheiden, mijn moeder is naar Noord Holland verhuisd en ik en mijn vader bleven hier.
Ze heeft sinds die tijd eigenlijk niet veel contact meer met mijn vaders kant van de familie. Pas de laatste 2 jaar, sinds ze haar tablet had kon ze via facebook weer wat contacten met hen.

Nu is ze vorige week woensdag natuurlijk overleden. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik niet meer precies weet van wie ik nou wel of niet een berichtje/kaartje heb gehad. Het zijn er zoveel!!
Maar er is maar 1 nicht, en 1 neef die tegen mij hebben gezegd dat ze wel wilden komen, maar niet konden.
Er was niemand van die kant van de familie bij de condoleance, en bij de uitvaart waren er twee tantes en een oom.
(even ter verduidelijking, mijn vader kwam uit een gezin van 8 en er zijn geloof ik 20 neven en nichten ofzo).

Ergens snap ik het, ze hadden niets meer met mijn moeder, mijn ouders zijn gescheiden jaren geleden.
Maar ergens ben ik heel verdrietig. Het is wel nog steeds MIJN moeder! En je kunt er dan toch heen om mij te steunen ipv meer voor het afscheid nemen van mijn moeder?

Ben ik nou zo raar, dat als het bij iemand anders in de familie zou gebeuren, dat ik wel even mijn gezicht zou laten zien (als ik kan natuurlijk), en anders even een berichtje/kaartje sturen dat ik graag had gewild om steun te bieden, maar dat ik niet aanwezig kan zijn?

Het blijft maar spoken door mijn hoofd.. en het zuigt energie, en dat wil ik niet, want ik heb momenteel al zo weinig energie. Maar krijg het maar niet uit mijn hoofd...

29 Okt 2014 20:50 door Leipe Loetje

Ik denk dat als ik werd uitgenodigd voor de uitvaart van de ex van mijn oom, ik ook niet snel zou gaan. Maar dat komt ook doordat ik inderdaad niks meer met die vrouw heb. Maar een kaartje sturen is wel het minste wat je kan doen. Moeilijk hoor! Het is inderdaad jouw moeder en dan wil je graag dat je gesteund wordt. Door iedereen! Zie jij die kant van de familie nog veel? Ik zie mijn neefjes nauwelijks, maar dat komt ook door het leeftijdsverschil. Het zou voor mij dan heel ongemakkelijk zijn te gaan. Ik was dan trouwens wel bij het afscheid geweest om steun te betuigen. Wat naar dat je je zo voelt, maar dat is volkomen begrijpelijk. Heel veel sterkte. :hug:

29 Okt 2014 20:53 door ChiQ

Nee, is niet gek dat jij je zo voelt. Uit respect naar jou hadden ze m.i. moeten komen. Niet eens perse voor de overleden persoon maar om haar nabestaanden, zoals jij dus. Ik weet hoe het voelt, je voelt echt de steun want het verdriet zit gewoon echt megadiep en misschien voel je je alleen ook. Lejow, het is niet raar dat je je moeder mist ondanks de situatie waarin ze zat. En ik weet dat je niet had verwacht dat het zo hard zou aankomen als ze daadwerkelijk overleden zou zijn maar nu weet je denk ik 'beter'. Doet zeer, he? Volgens mij komt het verdriet megarouw bij je binnen omdat omdat je wist dat dit eraan zou komen je op een bepaalde manier met je verdriet al had 'gedeald' en dan doet het nog zo zeer.

Sterkte ermee, ik voel met jou mee.

29 Okt 2014 21:33 door Minx

Het ligt heel erg aan de situatie. Jou ouders gingen nog goed met elkaar om toch dan vind ik het niet gek dat je je zo voelt. Zelf zou ik niet naar de begrafenis van de ex van mijn tante gaan. Die man heeft mijn tante gewoon niet met respect behandeld, ben hem ooit nog tegen gekomen samen met mijn nichtje en toen zei hij niets ja dan ga ik er ook nier heen.

29 Okt 2014 21:45 door rapa nui

Ik begrijp jouw reactie zeker en dat je ook steun etc van die kant van jouw familie naar jou toe zou verwachten. En dat het pijn doet dat ze er niet waren. Ik vind het ook erg jammer voor jou dat ze er niet waren omdat je ze wel verwacht had of in elk geval gehoopt had dat ze er waren.

Ik denk dat alleen veel mensen niet naar de begrafenis/crematie zouden gaan van iemand die al 16 jaar een ex-schoonzus is. Vooral niet als ze amper contact met die persoon zelf hebben. Het klinkt misschien erg crue omdat het jouw persoonlijk raakt maar ze moeten er wel een dag vrij voor nemen ed en als de band dan niet zo close is dan denk ik dat veel mensen niet naar zo iets zouden gaan. En het hangt er denk ik ook wat van af wat mensen gewoon zijn. In mijn omgeving is het bv niet zo gebruikelijk om alleen voor steun aan een nabestaande oid naar een begrafenis toe te gaan. Ik zou bv misschien wel een kaartje sturen of contact opnemen met bepaalde vrienden/kennissen maar ik zou bv niet naar de begrafenis van hun ouders toe gaan omdat ik die zelf niet meer spreek en alleen van vroeger ken. Zelfde met bv wat minder close familie.

29 Okt 2014 22:02 door Lejow

Je slaat de spijker op zijn kop Rapa Nui. Zo probeer ik ook te denken, en ik denk ook dat zij zo redeneren.

Mijn ouders gingen 'goed' met elkaar om. Als in gewoon praten met elkaar en berichtjes sturen op fb enzo (meer had mijn moeder natuurlijk niet meer).

De band met de familie is goed. Ik zie ze niet allemaal wekelijks, maar we hebben wel gewoon contact.

29 Okt 2014 22:02 door Parisienne

Ik begrijp het gevoel heel goed. Mijn moeder is ook op de uitvaart geweest van iemand van mijn vaders kant van de familie. Enerzijds voor ons als nabestaanden, maar ook voor zichzelf. Ook al is het lang geleden, toch is die ex-schoonfamilie een deel van haar leven geweest. Andersom is mijn vader ook op de begrafenis van een nicht van mijn moeder geweest. Het werd door iedereen zo erg gewaardeerd. Je hebt een deel van je leven met elkaar doorgebracht. Leuke tijden, minder leuke tijden (rondom de scheiding). In dit soort situaties vind ik het heel fijn dat ik weet dat ik op mijn families kan rekenen. Maar tegelijk weet ik ook dat het nirt vanzelfsprekend is helaas. Veel mensen vonden het vreemd maar bijzonder. Het gebeurt niet heel vaak denk ik.

30 Okt 2014 10:17 door Caro

Ik snap het ergens wel dat ze niet zijn gekomen, ik snap jouw geoel ook want jouw wereld staat stil en op zijn kop. En voor jou verandert er nu heel veel, maar voor veel mensen die al langere tijd geen contact meer hadden met je moeder is het natuurlijk een stuk verder weg allemaal. En dan moet het ook maar net passen in agenda's etc. Terwijl jij juist denkt 'hallo.. het is MIJN moeder!'

Je zegt het zelf al: het zuigt energie. Mijn ervaring is wel dat je hoofd gekke dingen met je doet in die periode en dat je je heel erg gaat focussen op een of twee dingen uit die periode die wellicht irrelevant zijn, maar makkelijker mee om te gaan zijn. Het is nu even heel makkelijk om je druk te maken over die familie, het is moeilijker het verdriet van je moeder een plek te geven. Zie het even als een afleidingsmanoeuvre van je hoofd, het dient als een bliksemvanger om het verdriet van je moeder heen.

Ervaar ook die emoties en vecht niet tegen het feit dat je ze hebt, want dan irriteer je je eraan dat je boos bent. Niet doen. Dat is weer verspilde energie. Maar probeer wel ondanks al deze emoties, gewoon te erkennen dat het niet iets is om je grandioos over op te winden. Het is wat het is.. het verdriet van je moeder is groter. Ook al laat je dat nu nog niet toe :-)

30 Okt 2014 22:14 door Anoniem255

Ik snap het wel. Zoals andere ook al zeggen: uit respect voor jou.

De moeder van een collega is vorige week overleden en wij zijn als collega's naar de afscheidsdienst geweest. We kenden zijn moeder niet maar uit respect voor hem zijn we gegaan. Hij waardeerde dat enorm. De collega's uit zijn team zijn zelfs naar de begrafenis gegaan.

Dus ik snap je heel goed en zou dit zelf ook doen.

Welkom op Zeg maar Yes!

Afscheid van mijn moeder - familie

Afscheid van mijn moeder - familie

Re: Afscheid van mijn moeder - familie

Re: Afscheid van mijn moeder - familie

Re: Afscheid van mijn moeder - familie

Re: Afscheid van mijn moeder - familie

Re: Afscheid van mijn moeder - familie

Re: Afscheid van mijn moeder - familie

Re: Afscheid van mijn moeder - familie

Re: Afscheid van mijn moeder - familie

Wie is er online?