Hier is nee, nee. Met afleiden ben ik al snel gestopt. Ze moeten gewoon leren dat niet alles mag en dat er soms geen alternatief is. Lekker even laten huilen.

Als L iets doet wat niet mag waarschuw ik een paar keer, gaat ze dan nog door dan haal ik haar erbij weg of zet het aan de kant. Soms flipt ze dan ook echt de pan uit....tja dan is dat maar zo.

Dat drama hoort er gewoon een beetje bij... Meestal zeg ik dat hij wel heel boos kan worden, maar dat het daardoor toch niet ineens wel mag. Daarna bied ik hem een alternatief 'Nee, je mag niet aan de kaarsjes zitten. We kunnen wel je blokken pakken en daar mee bouwen'. Helpt vaak niet meteen, maar als ik een activiteit op start gaat hij vaak wel mee doen.

Hier werkt afleiden ook niet. Ik waarschuw hem 2 keer dat het niet mag en daarna gaat hij eventjes in de hoek. Daarna leg ik uit waarom hij daar staat en mag hij weer verder spelen. Ik kan wel nee blijven roepen maar dit werkt nu het beste.

Hoe oud is hij Bloemetjesgordijn?

Hier dezelfde methode als bloemetjesgordijn. Iets anders werkt gewoon niet

Hier ook. Eerst waarschuwen, dan waarschuwen en aangeven dat als hij het nog een keer doet hij op de trap moet zitten en doet hij het nog een keer dan gaat hij even afkoelen op de trap. Vervolgens uitleggen waarom hij op de trap zat, uitvinden of hij het zelf ook snapt en daarna een grote kroel

Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase,Het is een fase.. Whaaa

Herhalen, herhalen, herhalen..
Afleiden, alvast speelgoed pakken maar vooral consequent blijven!
Ik dacht dat we die fase hier nu wel gehad hadden maar nu stort mn jongste zich fijn hysterisch op de grond als ze iets niet mag..

Sterkte!

Stomme fase!

Hij probeert continu het fruit van de kast te pakken, op de laptop te meppen, de koelkast en vriezer te openen.. Sommige dagen heb ik het idee dat ik alleen maar boos moet doen en nee moet zeggen. Niet gezellig.

Dort L. Ook hoor, gek word ik er van. Het gaat nu iets beter nu hij wat beter leert communiceren. Bij hem helpt het toch vaak ook wel om te zeggen wat hij wél mag doen. Somsmoet ik hem dan bijj de hand nemen. Als hijj dramatisch gaat doen moet ik meestal gewoon lachen ondat het zo grappig is, dan krijgt hiij een knuffel, maar krijgt het alsnog niet.
Niettemin word ik alsnog af en toe gillend gek van die grijpgrage handjes.

Ik vermijd zoveel mogelijk het woordje 'nee' en 'niet doen'.

Dus, even ingaan op jouw voorbeelden Spencer:

"Oeii... zo gaat de laptop stuk. Sla maar op deze trommel, een paar keer héél hard!" (of verzin iets waar 'ie wel op mag slaan)

"De koelkast blijft dicht. Dit kastje mag je wel open en dicht doen." (kast waar eigen speelgoed in staat bijv.)

De toon waarop je iets brengt kan ook heel veel doen. Bij het eerste voorbeeld leg ik dan bijvoorbeeld de nadruk op die 'paar keer heel hard'. Ik breng het dan uitdagend, enthousiast, als een soort spelletje. Dan zijn ze vaak meteen afgeleid.

Ook niet altijd afleiden met hun eigen speelgoed kan helpen. Speelgoed worden ze ook zat. Zeker afleiden met iets waar ze toch al dagelijks mee spelen zal niet interessant zijn. Wees creatief

Ik merk ook dat het woord nee juist nog meer frustratie oplevert. Hij mag best veel maar op de bank staan bijv niet, dat leg ik uit en til hem eraf. Als hij blijft staan *en me ook echt zo uitdagend aankijkt met een blik 'wat nou nee mam!") Dan til ik hem eraf en zet hem heel ergens anders neer. Als hij dan weer onderweg naar de bank is komt hij onderweg vaak wel weer iets tegen wat hem afleidt.

Misschien kan je samen een x de koelkast en vriezer bekijken, voelen en onderzoeken? Wie weet is dan het nieuwtje eraf!

Eens met parisienne. Zo probeerde ik het ook.
Verder zetten ik in het begin ook gewoon wat dingen aan de kant, zoals de kaarsjes op de tafel, als ze dan ouder werden dan ging het weer terug.
Na mijn inziens heeft het ook geen zin om een kind van 1,5 straf te geven, oorzaak-gevolg begrijpen ze nog niet.

Kinderen moeten ook leren dat nee ook echt nee is. Dat dingen soms ook gewoon niet mogen/kunnen. Als je het nog niet meegemaakt hebt, kan je dat ook niet weten als kind, al doende leer je, Dus ja, af en toe is dat even afzien, maar logisch toch dat je als kind het toch 10 keer gaat proberen als je nog niet zeker weet of het dan ook nog steeds nee is? Vooral consequent zijn, dan is het des te sneller duidelijk en zullen ze het een volgende keer ook sneller aannemen. Leren doe je op basis van ervaringen en dat doen kinderen...

En tuurlijk kan je dingen gaan vermijden, elders neerzetten om niet de hele dag die strijd te hebben... Maar je kan nou eenmaal niet alles gaan vermijden.
En het ligt denk ik ook heel erg aan je kindje wat verder het beste werkt- gewoon een echte "Nee" of een heel verhaal incl afleiding etc. Liz hield gewoon van duidelijkheid, een "nee" kwam toentertijd gewoon goed aan, geen hele verhalen, dan was ze na 4 woorden al afgehaakt zeg maar
Toen ze dingen goed ging begrijpen ben ik pas begonnen met uitleggen waarom dingen niet mochten, dat ik het echt niet doe om haar te pesten zeg maar Bij Lou zijn we nu ook met gewoon "nee" begonnen. Die kruipt nu, lekker vroeg. Zucht. Maar je moet wat, dus een enkele "nee" en wegleggen.

Ik ben vrij makkelijk in het wegleggen van dingen. Versiering zou ik bijv gewoon een poosje weg halen. Dat komt wel als ze iets ouder zijn en het echt goed begrijpen.
En sommige dingen kun je niet weg halen, dus dan zeg ik "nee" en geef hem iets anders. Een duidelijke "nee" werkt hier ook wel een stuk beter dan een hele uitleg. Met 1,5 jaar zijn ze daar echt nog te jong voor. Ik geef er vaak wel een reden bij, gewoon omdat ik mezelf dat heb aangeleerd, maar het begint wel met een duidelijke "nee".
Het wil niet zeggen dat mijn zoon daarna geen hysterische bui krijgt hoor, maar dat hoort er gewoon bij. Soms troost ik hem en als hij dat wil, dan laat ik hem even.

Ik heb nooit iets weggezet voor mijn kinderen en zal dat ook niet doen. Ze moeten dat gewoon leren en weten echt perfect wat wel/niet mag. N is ook 1.5 jaar en die snapt het allemaal prima, altijd luisteren is natuurlijk een tweede maar ik weet zeker dat ze me begrijpt.

Ik zet haar gewoon iedere keer weg, en geef haar iets anders. Wat overigens natuurlijk niet werkt want mevrouw is niet gek en loopt vaak dan toch weer terug.

Parisienne; niet als kritiek maar wordt jij nooit enorm moe van die manier van benaderen? Kan me voorstellen dat het voor zowel jezelf als voor haar soms erg vermoeiend kan zijn zo.

Fiene, word jij niet moe van je kind constant overal weg moeten halen? Lijkt me voor jullie allebei ook erg vermoeiend...

Haha, daar moest ik wel even om lachen, want daar moest ik ook aan denken.

haha nee hoor want dat is niet continu;)

Het uitleggen van parisienne toch ook niet?

Ik waarschuw twee keer. En als ze het dan nog een keer doet haal ik haar erbij weg of moet ze even in de gang zitten.
Bij de tweede waarachuwing vertel ik ook altijd waar het gevolg is. Vaak houdt het dan wel op.

Julian is ook zo'n acteur. Hij gooit zich heel theatraal op de grond en gaat gewoon krijsen als een klein varkentje omdat hij bijv (waargebeurd, vanochtend) uit de emmer van de dweil wil drinken. Ik laat hem lekker krijsen hoor. Hij mag sommige dingen gewoon niet, punt. Ik ga dan ook zeker geen 5 minuten hem uitleggen waarom hij dat niet mag, want ik heb een donkerbruin vermoeden dat hij heus wel weet dat hij dat niet mag. Wij leggen ook niets weg, hij mag heel erg veel, hij weet ook dat hij best in de la met de plasticbakken mag rommelen maar hij mag gewoon geen sop van de dweil drinken. Ik heb ook echt geen tijd om hem steeds af te leiden en daarbij, dat werkt bij mijn aap niet. Die vergeet dat niet dus zodra hij weer denkt: 'O, ik wilde sop van de dweil drinken dus dat ga ik NU weer doen' begint het weer opnieuw.

LOL, ik ga helemaal stuk (niet om wat je schrijft, maar hoe heerlijk dit me zou lijken!!!) och Parisienne, was Juliantje maar zo makkelijk.. Julian ramt dan zeker niet op de trommel, blijft net zo lang aan de koelkast sjorren ipv aan de kast waarin hij wel mag. Bij Julian werkt: 'Hee, dat mag niet, niet doen!' het beste.

Het is denk ik ook echt per kind verschillend wat wel werkt en wat niet. Bij mijn neefje werkt een alternatief aan bieden wel. Dus bijvoorbeeld op de trommel slaan in plaats van de laptop. Bij mijn nichtje niet. Die heeft echt een "nee" nodig en smijt die trommel dan dus weg en blijft krijsen dat ze op de laptop wil en proberen om die te pakken te krijgen. Ik ben zo benieuwd hoe dit straks bij J. zal gaan.