Mijn dochter is ruim 2 maanden oud. Sinds een week of iets langer valt me op dat ze tijdens haar slaapjes overdag soms ineens hard begint te huilen. Vaak een stuk eerder dan ik zou verwachten dat ze weer wakker wordt voor een voeding. Als ik naar haar toe ging om haar te troosten zag ik vaak dat ze eigenlijk nog gewoon in slaap was. Ze werd dan uiteindelijk wel wakker (van mij?) en werd dan echt ontroostbaar waardoor het vaak einde slaapje was. Gevolg waren rommelige dagen waar ze telkens tijdens een voeding (borstvoeding) weer in slaap viel maar snel weer wakker werd als ik haar dan weer in bed wilde leggen en ik uiteindelijk toch sneller dan normaal weer ging voeden omdat ik dacht dat ze al slapend te weinig had gedronken. Een beetje een vicieuze cirkel dus.

Gisterochtend begon ze weer te huilen in haar slaap maar toen stond ik onder de douche. Uiteindelijk merkte ik na een minuut, of misschien zelfs korter dat het huilen erg verminderde en dat ze weer verder was gaan slapen. Nu laat ik haar dus toch maar eventjes begaan als ik haar huilend wakker hoor worden. Dit lijkt te werken. Toch gaat het wel een beetje tegen mijn gevoel in om er helemaal niet heen te gaan. 's Nachts slaapt ze trouwens al vrijwel door zonder huilen en als ze dan vroeg in de ochtend wakker wordt voor een voeding huilt ze helemaal niet. Ze ligt dan gewoon geluidjes te maken en kijkt rustig om zich heen.

Is dit herkenbaar voor andere moeders? Wat deden jullie, wel even laten huilen of er direct heen?