Ik ook wel hoor MissKnutsel, al moet ik zeggen dat ik het (gelukkig voor mij) echt lang niet zo erg heb als jullie maar die angst voor buikgriep bij kinderen herken ik dus goed.

Hebben wij elkaar al op fb? Of maken we gewoon zo via fb een groepje? Want dat kan natuurlijk ook.

Wat vervelend dat je misselijk bent terwijl je er zo bang voor bent.

Ik ben eerder ook heel bang geweest voor misselijkheid, nooit hulp voor gezocht of een diagnose gehad dus ik weet niet of het emetofobie was. Net als Roze ben ik misselijk geweest tijdens de zwangerschappen en ben er vanaf gekomen door erachter te komen dat het niet zo pijnlijk / eng is als ik dacht.

Ook het checken van houdbaarheidsdata ken ik, dat had ik vooral onder de zwangerschappen en na de bevallingen van de jongste twee heel erg. Als het maar in de buurt kwam van de datum, gooide ik het al weg. Nu ook geen last meer van.

Bij mij verschuift steeds hetgene waarvoor ik bang ben, onder de zwangerschappen was ik bijvoorbeeld steeds heel bang dat de baby wat overkwam. Nu ben ik daar weer overheen en word ik weer bang voor andere dingen.

Vind het heel gek dat ik blijkbaar op een bepaalde manier een angstig persoon ben. Andere dingen die juist voor veel mensen eng zijn ben ik dan weer niet bang voor: alleen naar een ver land, parachute springen, bungee jumpen, presentatie geven voor een grote groep. Maar ik heb dus steeds verschuivende angsten voor dingen waar anderen over het algemeen niet (zo) bang voor zijn.

Sterkte met de misselijkheid van dit moment en de behandeling die je krijgt voor je angsten.

Heb een groep aan gemaakt op facebook.
Stuur mij een pb als je erbij wilt.

Ik vind zelf overgeven helemaal niet erg maar als anderen overgeven, of als ik denk dat ze moeten overgeven.. Ik ga dan helemaal shaken en kan niet meer normaal denken. Ook als ik iemand zie overgeven dan blijf ik dat beeld maar zien en blijf ik misselijk.

Stappen in een andere stad durfde ik nooit, uit angst dan anderen in de bus of auto terug moesten overgeven. Ook is het mijn grootste angst in het vliegtuig, naast iemand zitten die misselijk is.

Gelukkig heeft R pas 1 dag moeten overgeven maar alsnog vond ik dat echt niet fijn.

Heel herkenbaar allemaal zeg!
Ik ben bang voor overgeven, check houdbaarheidsdata altijd extra, eet liever niet bij anderen waarvan jj twijfel of ze hygiënisch zijn en al het andere wat jullie aangeven.

Bij mij komt het er alleen nog bij dat ik niet eens kán overgeven. Ik sta dan als een malle te kokhalzen en er komt niks tot weinige uit. Onwijs vermoeiend en totaal niet opgelucht.

Sinds een buikgriep in 2011 heb ik blijvende maagklachten gehouden aan het omhoog en weer omlaag komen van braaksel in mijn maag en slokdarm. Ik heb voor deze klachten omeprazol gekregen en sinds vorige week ben ik aam het proberen af te bouwen. Daar heb ik het erg moeilijk mee. De klachten bij het afbouwen zijn dus misselijk, maagzuur en overgeven. Pffffff...

Een therapie zou bij mij geen zin hebben denk ik. Ik heb het idee dat ik minder bang zal zijn als ik normaal kan overgeven en als ik zonder die medicijnen kan.

Topic is al ruim twee jaar oud maar ik up hem even.

Mijn jongste(11 maanden) heeft net twee keer overgegeven. Ik kon het opruimen en daarna gewoon met haar knuffelen.
Maar nu de angst dat ik het ook ga krijgen. Of man en oudste dochter die mij dan weer kunnen besmetten.
Ze zit natuurlijk steeds met haar handjes in haar mond en dan overal aan.

Help! Ik ben bang. Al probeer ik sterker te zijn dan mijn angst.

Wat naar dat je kindje zo ziek is! Je hebt dus wel therapie gehad lees ik, is er een handvat uit je therapie wat je nu kunt toepassen? Kan je het proberen te relativeren? Wat is het ergste wat er kan gebeuren als jij misselijk wordt/moet overgeven? En dan?

Ik ben vooral bang dat ik niet weet wanneer ik ziek ga worden. En of ik maar 1 keer moet overgeven of heel vaak.
Wil dan het liefst thuis zijn.
Ben erg bang dat ik ineens in de supermarkt of op mijn werk moet overgeven.

Wat knap van je ikknutsel! Geef jezelf eerst maar eens een groot compliment, je bent sterk en kan je gedachten de baas!

Overgeven is niet meteen besmettelijk hoor. Als jouw weerstand gewoon in orde is en je je goed voelt is er in principe weinig aan de hand. Geen idee of dit helpt maar als ik moet overgeven voel ik dat altijd heel goed aankomen. Dan heb ik echt even een tijdje buikpijn en heeeeel misselijk van te voren. Het overgeven lucht dan gewoon op (10x beter dan het misselijk zijn). Het zal je dus niet zomaar overkomen denk ik. Heb je het druk de komende dagen? Probeer wat meer rust te pakken en lief voor jezelf te zijn. En heel moeilijk maar probeer je gedachten een beetje de baas te zijn, jij laat ze toe en geeft ze aandacht, laat je er door leiden. Verstandelijk gezien weet je dat het niet schadelijk is voor je, zoek wat afleiding maar stel niet te hoge eisen aan jezelf!

Succes

Succes, het is zo naar als je er bang voor bent en je eigen gedachten niet kan stoppen.

Mijn man is gister avond ziek geworden en hoorde hem steeds overgeven.

Ik heb overgegeven.
Ben trots op mezelf. Netjes in de wc en ik heb niet gehuild.

Ik haal dit topic even omhoog. 3 jaar geleden opende Ik dit topic

Het gaat een stuk beter met mijn angst. Durf weer meer dingen te doen. Af en toe een kleine terug val.

Maar nu heeft jongste dochter buikgriep. Donderdag op vrijdag best erg, overdag nergens last van. En vannacht weer een keer. Samen met mijn man zorgen we voor haar en ruim ik het op.

Nu merk ik dat ik weer heel angstig ben.
Wie is de volgende? En wanneer?

Ben nog steeds opzoek naar therapie die echt werkt.
Cognitieve gedrags therapie en EMDR heb ik al geprobeerd.

Wat naar! Is RET-therapie misschien iets voor je?

Is een behandeling met (Graded) Exposure misschien ook iets? Of heb je dat gehad als onderdeel van je cognitieve gedragstherapie?