Julie die plots niet in haar bed lag, maar wel in het midden van de kamer aan het spelen was. Ze had een slaapzak aan, maar had die uitgespeeld en is uit bed geklommen.

Toen mijn zoontje met 15 maanden de trap opgeklommen was tot helemaal bovenaan.

Wat voelde ik mij slecht, moest er van huilen bij de gedachten wat er had kunnen gebeuren

Toen mijn oudste nog klein was en van de commode viel en mijn jongste van de bank viel toen hij een paar maanden was, ben me toen echt dood geschrokken en het was gewoon omdat ik ff 2 sec niet oplette. Gelukkig hadden ze er zelf niet zo'n last van.

Toen ze de moord stak in dat ene druifje dat ik niet door de midden gesneden had omdat hij zo klein was..

Ik schrik niet zo snel en mijn kinderen hebben nog geen hele rare dingen mee gemaakt *klopt af*
Dus ik weet t eigenlijk niet... ik zal er nog even over na denken.

Toen mijn zoontje met 11 maanden van boven van de trap naar onder viel, en toen hij een keer de koprol deed over een muurtje en met een bebloed gezicht naar binnen liep.

Toen ik mijn dochter stikgeluiden hoorde maken en ik de kamer inrende (was aan het koken) en ze met haar gezicht naar beneden op het vloerkleed lag. Toen stond mn hart echt stil. Vervolgens kijkt ze lachend op en zegt `goed kauwen`.

En toen mn zoon een baby nog was haalde ik hem een keer uit bedje en met dat ik m optil komt er een golf speeksel uit zijn mondje en snakt hij HEEEEEL diep en lang naar adem en begint vreselijk te huilen. Moet er nog niet over nadenken wat er gebeurd was als ik hem pas een uur later uit bed had gehaald.

Ohh brrr charles..

Wij gingen savonds naar de naaste buren, babyfoon mee want D lag lekker te slapen thuis.
Bij thuiskomst bleek de achterdeur niet op slot te zijn geweest, schrik! Snel naar boven waar de kamerdeur van D open stond en D niet in dr bedje lag!
Mijn hart zat in m'n keel en dan nog hoger.
Onze slaapkamer deur stond ook open en omdat ik smorgens het bed niet had op gemaakt lag het op 1 bult dus als je naar binnen keek zag je ook niemand in bed.
Ik wou bijna gaan gillen toen ik bedacht nog even in onze slaapkamer te lopen, en daar lag ze.... Te slapen met haar beentje onder de bult beddengoed.

Sindsdien controleer ik alles 20x als we bij de buren op bezoek gaan.

Ook dat hij 180 graden gedraaid was in zn bed.. Hij lag alleen onder een deken en lag dus met zn gezicht compleet onder de dekens..

Dat ik L. in de grondbox had gezet (boven) en zelf even naar beneden was gelopen. Toen ik weer boven kwam was het niet alleen stil, L. zat ook niet meer in de grondbox .

Ik bleek het hekje niet goed dicht gedaan te hebben en hij was de badkamer in gekropen waar hij de kast had leeggehaald. Ik had toen nog geen traphekje dus ik moet er echt niet aan denken wat er had kunnen gebeuren en ook de badkamer was bepaald nog niet kindproof.

Wat een nare dingen allemaal. Kwak van jou ook, kan me echt voorstellen wat voor een paniek je voelt op het moment dat je denkt dat je kind weg is.

Toen mijn dochter in een hele diepe vijver viel. Ze dacht dat het gras was maar het was kroos.

Ik word nog heel naar als ik eraan denk.

Oh bah wat een akelige dingen zeg.
Ik ben een paar keer flink geschrokken, bijna allemaal bed-gerelateerd...
Eerste keer was F pas een paar maanden oud. Ik legde hem in bed, toen ineens de lattenbodem aan het voeteneind omlaag stortte. Het bedje was toen nog kort opgemaakt, omdat F nog zo klein was, waardoor hij een stuk omlaag viel. Gelukkig stond ik ernaast en kon ik hem heel snel uit zijn bed plukken. Hij heeft toen een paar weken in zijn campingbedje gelegen, totdat we een nieuw zijpaneel van het bedje kregen.
Daarna ben ik nog een keer geschrokken. Ik had al een paar keer tegen mijn vriend gezegd dat hij de bodem van het bedje helemaal naar beneden moest doen, omdat F er anders uit zou klimmen. Op een dag had ik F nét voor zijn middagdutje in bed gelegd, mijn vriend was nog thuis, die stond op het punt naar zijn werk te gaan. Ineens hoorde ik via de babyfoon een hoop gestommel, toen een plof en daarna was F heel hard aan`t huilen. Ik ben toen naar boven gestormd. Toen ik zijn slaapkamerdeur open deed, kwam hij me al tegemoet lopen. Wederom heeft hij daarna in het campingbedje gelegen. Mijn vriend heeft 's avonds meteen de lattenbodem omlaag gezet. Daar had hij die middag geen tijd meer voor.
Het ergste ben ik echter geschrokken toen we een weekendje weg waren. We waren wezen fietsen en toen we terug bij het huisje kwamen, was ik bezig F uit het stoeltje te pakken. Thuis heb ik een mamafiets met dubbele standaard, maar de huurfiets had die niet. Op de een of andere manier begon de fiets te wiebelen, ik had F inmiddels op mijn ene arm en ondersteunde hem met de andere. Die arm stak ik uit om de fiets tegen te houden, omdat die anders door de ruit heen zou vallen. Terwijl ik F dus nog op mijn ene arm had en de andere losliet, maakte hij een rare beweging, waardoor hij uit mijn arm viel en zo met zijn hoofd op de stoeptegels smakte. Het was echt zo`n misselijkmakend geluid wat ik toen hoorde, dat de tranen in mijn ogen sprongen. Gelukkig hield hij er alleen een bult aan over, maar ik ben me toen echt rot geschrokken.

Brrr.. Nare dingen.

Ik toen L toen ze een jaartje of 3 was en van boven naar beneden van de trap viel, hoofd eerst zeg maar, en echt als een lappenpop de hele trap nam... Ik had haar bijnaaaaaaaaa bij haar voet, en zag haar dus de hele trap afdonderen en beneden neerklappen... Zooooooo, ik voelde me slecht.

Toen J. twee weken was en mijn man zo van boven naar beneden viel van de trap met hem op z'n arm. M'n man was bont en blauw maar J. had niks.

Mijn zoon heeft zelf nog niet echt voor schrikmomenten gezorgd, maar vorige week bleek ik bij thuiskomst de maxi cosi niet in de riem te hebben gezet (op een stuk van 15 min). Ik voelde me heel schuldig en naar.

J is een keer toen ze 2,5 was de voordeur uit geglipt en met een voetbal onder haar arm naar de speeltuin 2 straten verderop gewandeld. Ik dacht dat ze boven was en heb elke kast/deur open gehad om haar te zoeken. Ik heb zelfs in de wasmachine en de droger gekeken voor het echt tot me doordrong dat ze weg gelopen was.
Gelukkig kwam ze onderweg een vrouw tegen die het toch wel vreemd vond dat zo'n klein meisje in haar uppie op straat liep dus die heeft haar aangesproken en met haar terug gelopen. Ik was ondertussen al op weg naar mijn schoonzus (woont in dezelfde straat) om mee te helpen met zoeken, toen ze de hoek om kwamen. Tot dat moment was ik heel rustig en had ik een lijstje in mn hoofd van wat ik moest doen (schoonzus mee laten zoeken, man bellen, als ik haar binnen 10 minuten niet gevonden had de politie bellen) Maar toen ik haar zag ben echt compleet ingestort. Heb een half uur hysterisch gehuild en heb nog een week lang nachtmerries gehad dat ze ipv die lieve vrouw een of andere engerd tegen was gekomen en dat ze in de vijver gevallen was...

Ze was zelf trouwens het meest onder de indruk van het feit dat ik zo moest huilen, heeft ze het nu soms nog over. Maar ze is nooit meer weggelopen gelukkig.

Toen Y. op 21-12-2013 van de trap viel. Van boven naar beneden alsof hij een pop was. We waren die dag net verhuisd, hadden nog geen traphekje en hij wilde zijn beer naar beneden gooien. Hij gooide zo hard dat hij zijn eigen gewicht mee gooide.

Toen F. was net 2 dagen oud was lag in boven in bed toen mijn andere dochter van 3 van de trap viel. Ik ben (met hechtingen en al ) uit bed gesprongen en was eerder bij haar dan de kraamhulp die in de keuken was. Ze heeft er een lichte hersenschudding aan over gehouden, maar was gelukkig de volgende dag alweer de oude.
Een paar weken later ook erg geschrokken toen in F. op de bank had neergelegd en ik even in de keuken wat drinken voor mijn dochtertje wou pakken. Ik hoorde ineens "mam kijk eens" ik draaide me om en mijn dochtertje van 3 1/2 had F. van de bank gepakt en liep met haar naar de keuken (ze hield F. wel goed vast moet ik zeggen ) Vanaf toen dus F. niet mee de bank gelegd, maar in de box

Ik ben in onze vakantie met mijn dochtertje van de trap gevallen, dochter heeeel erg hard aan het huilen. Ik zat te trillen, mijn man kwam op het gehuil af en wilde dochter troosten. Maar dat wilde ik zelf doen heb er heel erg lang tegen mij aan gehouden tot ze weer rustig was. En toen begon ik zelf te huilen haha.

En toen ik werd gebeld door mijn man dat er wat was gebeurd met ons zoontje maar het was niet ernstig hoor! Handjes verbrand.. Ook verschrikkelijk geschrokken toen. Zo sneu.

Mijn dochtertje is toen ze 11 maanden oud was van de commode gevallen, gelukkig had ze helemaal niks! Afgelopen juni moest ze opeens heel erg spugen terwijl mijn man haar aan het verschonen was en ze dus op haar ruggetje lag. Haar gezicht was helemaal wit en haar lippen kleurden blauw! Gelukkig kon ik haar snel rechtop zetten, maar dat vond ik toch wel heel erg eng!
Ook heeft ze een paar maanden geleden een koortsstuip gehad en was ze niet meer aanspreekbaar! Één geluk voor ons was dat we al bij de dokter zaten die het zag gebeuren, dus die kon mij wel geruststellen.

Oh wat een nare verhalen allemaal, ik heb gelukkig nog nooit zoiets meegemaakt met m'n zoon. Kan me voorstellen dat je hart echt even stopt op zo'n moment. En ik denk dat ik snel anti-slipsokken ga halen voor mijn man zodat de kans om van de trap te vallen iig wat kleiner wordt.

-