Sinds een kleine maand is mijn broer gedwongen opgenomen in een psychiatrische instelling. Dit nadat onze huisarts voor de zoveelste keer het verzoek kreeg van hem om euthanasie te kunnen plegen en wetend met welke psychische problemen mijn broer rondloopt. Mijn broer leefde niet meer in de realiteit en ik was af en toe bang voor hem, bang wat hij zich zelf aan zou doen maar ook bang wat hij een ander aan zou kunnen doen. Na 15 jaar is het dan éindelijk gelukt om hem met dwang een behandeling te laten krijgen. Vandaag heeft de rechter hem een Rechterlijke Machtiging toegekend en dat is voor hem en voor ons gezin eindelijk een stap in de goede richting. Ik hoop natuurlijk van harte dat hij uiteindelijk wil meewerken aan een betere toekomst. Het is in ieder geval een fijner gevoel, wetend dat er nu professionals met hem aan de slag gaan en ze hem zo nodig gedwongen medicatie kunnen geven. Tuurlijk is het ook heel heftig, vooral mijn broer zal komende tijd flink afzien. Ik had ergens de hoop al op gegeven, hij is erg beschadigd geraakt door de drugs, dus in hoeverre hij de oude wordt weet ik niet. Maar met deze beslissing van de rechter is er toch weer wat hoop!