Eens met Elliot. Ik vind het niet associaal.

Het staat er inderdaad een beetje raar, maar was het ook gewoon met jullie eens.
Inderdaad dat zeuren vond ik toen ook verschrikkelijk! Maar na verloop van tijd doe je het zelf net zo goed weer.

OH ja.. dat zeuren vond ik idd zo vervelend. Dan dacht ik echt: DOE normaal. Maar nu zeur ik weer net zo hard

Ik vind het niet asociaal, vind dat nogal een sterke term omdat je het niet bewust gedaan hebt ofzo en het ook niet keihard verkeerd was. Wel was het een beetje lomp en behoorlijk tactloos. Ik zou dus wel even mijn excuses aanbiedem dat je even in enthousiasme reageerde en op dat moment niet stilstond bij haar verlies en je beseft dat het een beetje ongepast vrolijk was.

Maar het is toch niet zo dat iedereen ineens niet meer vrolijk mag doen omdat zij haar moeder is verloren? (Hoe verdrietig dat ook is, begrijp me niet verkeerd.) Kijk, ik het een ander verhaal vinden als TO het 'jippie-berichtje' persoonlijk naar die vriendin had gestuurd, dat is natuurlijk heel tactloos. Maar in dit geval vind ik het echt los van elkaar staan.

Ik vind de termijn gewoon echt echt heel kort. Als dit zeg wat, zeker minstens drie dagen later was geweest was ik het helemaal met je eens geweest, maar gisteren? Echt letterlijk een dag geleden? Dan vind ik dat je er nog wel even stil bij mag staan en wat extra rekening mee mag houden. Het is blijkbaar wel een vriendin en dan een dag later alweer zo aan zoiets heftigs voorbij gaan? Dan was ik hoogstwaarschijnlijk helemaal even niet over dat weekend begonnen of in zo'n vriendengroepapp heel neutraal gezegd dat ik nog gekeken had of ik kon en dat dat gelukkig zo is.

Tuurlijk mogen mensen nog vrolijk doen, Elliot, het is alleen niet zo respectvol om dit recht voor haar neus te gaan doen, of in een app, zoals in dit geval. Maar ja, dat soort dingen gebeuren en het was niet zo bedoeld. Toen mijn vriend destijds plotseling overleed verbaasde ik me erover dat de wereld gewoon doordraaide, maar ik was niet boos op mensen, ofzo. Het leek gewoon alsof er ineens een glazen plaat tussen mij en 'die vrolijke wereld' inzat. Dat maakte het wel extra pijnlijk, maar aan de andere kant is dat gewoon de realiteit.

Misschien ligt het ook aan de persoon. Ik persoonlijk vind het altijd wel fijn dat andere dingen gewoon doorgaan zoals normaal, als er iets heel ergs gebeurd in mijn leven. Een beetje afleiding, even je zinnen op iets anders zetten. Ik word er altijd een beetje kriegel van als mensen om mij heen op hun tenen gaan lopen om mijn gevoelens te sparen. Maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat andere mensen daar anders over denken.

Ja, dat heb ik ook wel op zich. Alleen was dit anders toen er echt plotseling iets heel heftigs gebeurde, want toen verkeerde ik wel een paar weken in een soort shock. Ik kon er toen echt niet bij dat mensen überhaupt nog gewoon zorgeloos door het leven stapte en plezier maakte. Bij erge dingen die wat langer duren (zoals de ziekte van mijn moeder) is afleiding juist goed, inderdaad.

Wat Whatever zegt, ik vind het ook nie zozeer asociaal maar wel degelijk behoorlijk tactloos. Ik ben blij dat ik dat soort mensen niet in mijn omgeving had toen mijn vader overleed, want dan waren we nu echt gewoon geen vrienden meer geweest. Simpelweg omdat ik het van heel weinig empatisch vermogen zou vinden getuigen.

Maar daarin is ook iedereen anders. Ik was zo in shock dat ik niet eens van mezelf begreep dat ik nog kon opstaan, of kon avondeten. Ik vond alles even bizar. Ik zat echt helemaal in mijn eigen wereld.

Godzijdank heb ik mijn beide ouders nog, maar toen in maart mijn ex overleed, wat voor iedereen plotseling kwam, had ik het wel gewaardeerd als mijn omgeving had aangevoeld wat wel of niet gepast is om te zeggen binnen de eerste 48 uur. Het gaat mij dus om een sfeer kunnen aanvoelen.

Asociaal? Nee vind ik niet. Hooguit niet helemaal gepast maar aan de andere kant, het leven draait door. Je had er misschien voor kunnen kiezen om het anders te verwoorden of om een paar dagen te wachten maar dat is nou eenmaal niet gebeurd. Aangezien je al een privébericht hebt gestuurd waaruit je medeleven blijkt, zou ik mij hier niet al te druk over maken.

Mocht je er wel echt mee zitten dan zou ik een appje in die groep-app sturen dat je er even niet bij stil had gestaan en misschien iets te enthousiast reageerde, of in ieder geval iets waaruit blijkt dat je het niet zo bedoeld om haar te kwetsen (alhoewel ik zelf denk, dat zij dat ook wel snapt).

Ik vind het niet asociaal, maar vind het ook niet helemaal netjes. Natuurlijk gaat het leven voor jullie gewoon door, maar het was wel fijner geweest als je nog eventjes met je berichtje had gewacht.