Lieve mama's,

ik kom hier al geruime tijd. Niet altijd even actief de laatste tijd en heb even een kijkje van een buitenstaander hierop nodig, maar wil graag anoniem blijven.

Mijn man en ik gaan na ruim 11 jaar uit elkaar.
De laatste jaren ging het al ontzettend slecht.
Zijn in therapie geweest maar het mocht niet baten.
Paar maanden geleden zijn we tot de conclusie gekomen dat t eigenlijk gewoon echt niet meer gaat werken.
Maar omdat er kinderen in het spel zijn, was deze keuze maken enorm moeilijk.
Een lange tijd wisten we beide eigenlijk wel wat onze keuze was, maar we spraken het maar niet uit naar elkaar.
Wel waren we ondertussen al bezig met het verdelen van de spullen en hoe we het zouden gaan doen met de kinderen, voor als het zou gebeuren.
Vandaag hebben we dan de knoop door gehakt.
Meteen veel afspraken gemaakt en op papier gezet.
We wilden er samen met zijn tweeën uit komen.
Maar helaas, mijn man is vanmiddag bij zijn moeder geweest en alles verteld.
Zijn moeder is het niet eens over hoe we het zouden willen gaan doen.
Overigens moet ik er wel bij zeggen dat wat nu op papier staat, mij het beste idee lijkt voor de kinderen, mijn man twijfelt over 1 ding.
Zijn moeder zou 50/50 willen zien, wat sowieso niet gaat omdat ik maar 2 hele en 2 halve dagen werk en hij 5 hele dagen.
Dat ziet hij zelf ook in dat dat dus niet gaat.
Ook vind ze het oneerlijk dat ik hier in het huis blijf wonen (mocht dat financieel haalbaar zijn wat grote kans is dat dat gaat lukken met behulp van mijn ouders). We komen beide met een schuld te zitten, maar ik heb het geluk dat ik dat met een erfenis kan oplossen, waar hij overigens geen recht op heeft.
Ze vindt dat mijn man te makkelijk ja zegt op alles.
Dat hij de goedzak is.
Ik voel me daar heel naar onder en heb het gevoel dat ik slecht wordt beschilderd.
Het huis waren en zijn we over eens dat ik hier blijf omdat ik het meeste de kinderen zal gaan hebben.
Ik wil ze niet ook nog uit hun veilige huis vandaan halen.
Er veranderd al zo veel voor ze.
Bovendien zou ik zelf niet zo snel een nieuw huis kunnen kopen of huren, ik verdien te weinig en sta niet ingeschreven. Duurt zo'n 6 jaar voor je wat kan huren, wat ook nog eens een stuk duurder is dan een hypotheek.
Hij zou wel iets voor zichzelf kunnen kopen waar ook de kids bij kunnen.
Zijn moeder is zelf gescheiden, 20 jaar geleden. Vind de verdeling die we nu hebben dat het niet goed is omdat de kinderen dan misschien kunnen denken dat hun vader hun in de steek laat.
Terwijl ze hem nu ook praktisch alleen in het weekend zien. Doordeweeks in de ochtend misschien een kwartier en tijdens het avond eten en naar bed brengen wat we om de beurt doen.
Graag zou ik willen weten wat jullie van de verdeling vinden. Even een buitenstaander naar laten kijken zonder iemand voor te kunnen trekken.
Mijn ouders weten overigens nog niet dat het officieel is. Die hadden al erg veel moeite met het feit dat t misschien wel eens zou kunnen gebeuren.

Zoals het nu is:
Maandag: breng ik de kinderen naar school. Mijn man gaat om half 8 de deur uit.Tussen de middag eten ze thuis bij mij een broodje. De oudste gaat dan weer naar school en voor de jongste komt een gastouder bij ons thuis omdat ik dan ga werken. Mijn man en ik zijn beide rond 6 uur thuis.
Dinsdag: Komt de gastouder bij ons thuis om half 8, dan zijn mijn man en ik beide om 6 uur thuis. De gastouder verzorgt ze de hele dag.
Woensdag: breng ik ze naar school en ben ik de rest van de dag vrij. Mijn man is van half 8 tot 6 uur weg.
Donderdag: breng ik de oudste naar school, met de jongste heb ik een ochtendje vrij. Mijn man gaat om half 8 weg. Tussen de middag eten ze thuis een broodje. Breng ik de oudste weer naar school en komt mijn moeder bij ons thuis oppassen. Mijn man is 6 uur thuis, ik 7 uur.
Vrijdag: Brengt mijn man de oudste naar school, de jongste brengt hij naar zijn moeder en gaat naar zijn werk en is om 6 uur thuis. Ik ben van half 8 tot 7 uur van huis weg om te werken. Hij eet samen met de kids bij zijn moeder die ze verder de hele dag heeft verzorgd.
Het weekend zijn we in principe beide thuis.

Nadat we uit elkaar zijn blijven onze werktijden ongewijzigd.
Mijn man zou dan de ene week de kinderen vanaf donderdag 6 uur hebben. (hij wil kijken in de toekomst of hij de donderdag middag vrij kan) tot zaterdag ochtend een uur of 12.
De andere week vanaf donderdag 6 uur tot zondag middag 4/5 uur.
Mijn man zou ze het weekend dat hij ze tot zondag heeft ze nog tot maandag willen hebben om ze naar school te brengen, zodat hij ze nog een nachtje heeft en hij ze een heel weekend heeft.
Deze verdeling leek ons het beste omdat ze mijn man nu op donderdagavond en vrijdag al meer zien. En ik wil graag dat ze elke week een vrij moment met hun vader hebben. Dus die zaterdagochtend.

Die maandag wil ik niet om de volgende redenen:
-er veranderd al zo ontzettend veel voor ze, waarom zou hij ze dan ineens om de week op maandag naar school brengen. Dit lijkt mij ten eerste te verwarrend dat om de week naar school brengen en ten tweede breng ik ze nu op maandag naar school (ik ben dan ook vrij in de ochtend en hij niet) dus dan zou dat ook nog eens veranderen.
-hij heeft ze dan wel om de week een heel weekend, maar ik heb dat dus helemaal niet meer. Hij zegt dan dat ik ze dan op vrijdag bij zijn moeder op moet halen. zodat ik ze nog wel het hele weekend zou hebben. Maar ik voel me totaal niet prettig meer daar bij die familie en ik ben bang dat dat te veel spanningen gaat opleveren. Plus ik ben gewoon pas daar om 7 uur, moet ze dan mee nemen en nog op bed leggen, wat ik dan veel te laat vind worden voor ze en ze niet even rustig thuis kunnen acclimatiseren.
-Hij vind een reden om dit zo te doen zodat wij mekaar nog maar 1 keer in de 2 weken zien. Ik denk juist dat het goed is om elkaar nog 1 keer in de week te zien. Zodat we de kinderen kunnen laten zien dat we beter met elkaar om kunnen gaan, en gewoon elke week een goeie overdracht kunnen hebben.

Ik wil het zo graag met zijn tweeën op kunnen lossen, zonder rechters en advocaten.
maar ik ben zo bang dat dit niet gaat lukken. En dat wil ik echt niet zo'n vechtscheiding.
Ik vraag mij af in welk belang mijn man kijkt. Voor mijn gevoel niet volledig in het belang van de kinderen. Maar ik vind dat moeilijk oordelen door mijn gevoelens.

Waarschijnlijk is het een heel onduidelijk lang verhaal. Hoop dat jullie er een beetje uit kunnen komen.