Mijn man houdt alleen niet van aubergine en ik wel, maar daar eet hij dan een beetje omheen of hij vist het eruit, of ik snij het wat kleiner, dan vindt hij het niet zo erg. Verder lust hij het meeste wel en ik ook.

In jullie geval zou ik een beetje om en om koken en als het dan iets is wat hij niet lekker vindt kan hij ook wat meer sla of een ander bijgerecht eten of er een eitje bij bakken of zo.

Wij koken sowieso nagenoeg niet uit pakjes, dus dat is simpel. Mijn man kookt wel heel andere dingen dan ik. Ik ben meer van de curry's of juist heel andere dingen. Hij is meer van de simpele ovenschotels, gebakken dingen of pasta's. Maar dat vind ik niet erg, we wisselen elkaar af.

Ik zou dat jullie ook adviseren. Gewoon elkaar afwisselen. En eten wat de pot schaft. Ik vind het sowieso niet echt netjes om 2 happen te nemen en daarna je bord weg te schuiven, zeker als volwassene niet. Dus daar zou ik wel over in gesprek gaan.

Ik wissel wel af maar aangezien ik degene ben die kookt maak ik echt niets wat ik zelf echt niet lust;)

En ik ben ook meer van het 'simpele' koken, mijn leven is al drukdrukdruk genoeg momenteel.

Hier koken we allebei geregeld. Ongeschreven regel is dat we gewoon met de pot mee eten. We waarderen de moeite de tijd en energie die de ander erin heeft gestopt. Natuurlijk is het de ene avond verrukkelijk en de andere avond valt het tegen. Als het echt niet lekker is bestellen we soms nog wat, later op de avond.

Maar echt dingen structureel afkraken, nee dat herken ik niet. Vind ik ook niet erg respectvol.

Als man het idd structureel zou afkraken heeft hij aan mij echt de verkeerde. Dan doet hij het maar lekker zelf, ik ben geen chef-kok en doe mijn best en wil wel graag dat het gewaardeerd word.

Ook bij volwassenen is het zo dat nieuwe smaken meerdere keren geproefd moeten worden voordat ze gewaardeerd worden. Misschien moet je vriend je maaltijden gewoon wat vaker gaan proberen en zijn best ervoor doen en de boel niet (op voorhand) gaan lopen afkraken.

Hij vindt het vooral jammer dat veel dingen die hij lekker vind (het voorbeeld van de lasagne, nasi uit een pakje, wraps uit een pakje, diepvriespizza) nu vervangen worden door een gezonder alternatief wat hij minder lekker vindt. En ik vind dus ook niet persee dat hij hoeft te waarderen wat er voor zijn neus komt (ik zou het hem andersom ook niet in dank afnemen als hij een bordje vis met cappucijners voor mijn neus zou zetten).

Afwisseling probeer ik wel te doen, en een bijgerecht wat hij wel lust is ook een goed idee.

Daarom zou ik afwisselen, op 'zijn' dagen kan hij dan kiezen voor lasagne of nasi uit een pakje. Want ik vind ook niet dat je voor hem kunt bepalen dat hij dat niet meer mag eten, daar zou ik ook van balen als ik hem was.

Inderdaad, hij kan toch gewoon koken waar hij zin in heeft? Snap het probleem niet.

Wij eten graag als gezin samen.

Ik houd rekening met hem, maar wel tot op zekere hoogte en als hij het dan niet blieft maakt hij later maar een tosti oid. Mijn man was echt een mierenneuker met eten, zijn moeder maakte gewoon altijd alleen wat hij wou. Ik heb daar echt de tijd niet meer voor. In zijn avonddienst mag hij kiezen wat hij mee wil nemen en kook ik voor mij en de kinderen wel vaak wat anders, maar als hij ochtenddienst heeft mag hij 2 dagen kiezen en de rest bepaal ik en maak ik ook niet iets anders voor hem. Inmiddels eet hij daardoor al heel wat meer dan voorheen. Hij lustte alleen sla, tomaat en komkommer en inmiddels bijna alle groentes wel, behalve spinazie. Maar curry's en andere soort sauzen krijg ik hem niet echt aan, behalve van de chinees. Hij vind saus gewoon echt vies behalve mayo en ketchup. Hij is meer van de droge maaltijden dus eten wij gerechten met saus als hij op werk eet.

Min man gaat trouwens echt niet koken, dan fiets hij wel naar een toko of snackbar.

Ik denk dat Nougat bedoelt dat hij ook kan koken, gewoon voor het hele gezin. Misschien kan hij af en toe koken wat hii lekker vindt en af en toe jij. Gewoon om de beurt ofzo.

Overigens vind ik wel dat je vriend wat meer mag proberen. Het is een volwassen man, lijkt me ook niet het beste voorbeeld voor je kinderen als hij zegt dat ie iets niet blieft omdat t niet uit een pakje komt.

Ik zou lekker blijven proberen met recepten. Vind niet dat je maar uit pakjes moet koken omdat hij dat lekkerder vindt. Kan me dat ook niet echt voorstellen trouwens.

Wij lusten vrijwel alles. Het enige wat m'n vriend echt niet ekker vindt zijn bieten. Dat maak ik dan wel eens als hij weg is. Verder houden we van koken en koken eigenlijk vrijwel altijd samen. Ik vind dat het gezelligste moment van de dag.

Ooh haha, uhm nee, ik heb liever niet dat mijn vriend voor ons allemaal kookt. Dat is voor ons allemaal beter ;) (qua humeur, smaak en puinzooi)

Kan je dat niet samen gaan proberen? Ik krijg hier beetje wat de boer niet kent vreet ie niet gevoel van. Misschien juist als je m er bij betrekt, leer je m met verse ingrediënten om gaan. En gaat ie beter smaken waarderen. Ik zou dat positief aanpakken ipv terug naar pakjes grijpen. Zie m'n Edit hierboven

Mijn vriend kookt eigenlijk altijd. Ik help wel met snijden enzo, dus het meeste doen we samen, maar hij maakt het op smaak omdat hij daar beter in is. We gebruiken nooit pakjes en zakjes en liggen daarin gelukkig wel op 1 lijn. We hebben allebei dingen die we niet lekker vinden en die eten we dan ook nooit. Ik hou niet van zalm, dus dan maak ik voor mezelf een stukje kabeljauw. Mijn vriend houdt niet van champignons, dus die eten we niet. We maken ook regelmatig allebei een andere salade omdat we er graag andere dingen in doen. Geen probleem, zulke dingen zijn makkelijk aan je smaak aan te passen.

Als mijn vriend niet zou willen koken of niks zou lusten zou t snel gedaan zijn. Zo was mijn ex en dat wil ik dus absoluut niet meer. Eten is voor mij zo'n belangrijk iets, dat t toch echt wel een dealbreaker zou zijn...

Ik bedoel inderdaad om en om kiezen/koken. En dan mag hij soms ook kiezen voor een pakje.

Mijn vriend houdt van wok - nasi - bami enz, en dat maak ik nu regelmatig en eet ik ook, maar heeft niet mijn grote voorkeur. Ik ben meer van stamppot, pasta's enz! Dus wisselen het af, al kook ik eigenlijk altijd en bepaal ik vaak wat we eten en anders mag hij aan de slag haha..

Mijn partner vindt maar een paar soorten groente lekker (broccoli, doperwten en sperziebonen) dus ik maak dan gewoon twee soorten groente klaar. Ik vind bijvoorbeeld spinazie, bloemkool, boerenkool (de losse groente dan, de stamppot lust zij wel ook), wortelen, asperges, prei en paprika ook erg lekker. Ik lust ook de groentes die zij lust, maar ik wil dus wel wat meer variatie dan alleen die drie groentes.

Verder wil ik niet te vaak vlees eten dus ik eet ook regelmatig eieren als vleesvervanger. Zij lust geen eieren. Ik ben echt gek op vlees, net als zij dus, maar ik wil gewoon niet zo vaak vlees eten meer omdat dat niet heel gezond is. Gelukkig is ze wel te porren voor vis, dus zalm of tonijn bijvoorbeeld eten we ook regelmatig.

Verder is zij fan van gebakken aardappelen en ik niet. Ik sla aardappelen dus regelmatig helemaal over tijdens een maaltijd en eet dan extra groente of ik maak er wat (volkoren)pasta of zilvervliesrijst bij. Ik maak dan bij de groente en vis bijvoorbeeld pasta met pesto en pijnboompitjes. Heel af en toe eet ik wat gebakken aardappels mee. We zijn wel allebei fan van gepofte aardappels, maar dat duurt behoorlijk lang in de oven dus dat eten we niet heel vaak meer sinds we geen magnetron meer hebben. Eigenlijk hebben we dat nooit meer gegeten sinds we geen magnetron meer hebben (en ik heb er zo'n zin in!!).

Conclusie: wij hebben dus regelmatig verschillende etenswaren op ons dinerbord liggen, haha. Maar er komt altijd wel iets overeen eigenlijk.

Dat bedoel ik ook. Voor het hele gezin. Jij kookt waar je zin in hebt en op jouw manier wanneer jij kookt, hij doet hetzelfde.

En als hij niet zelf zou willen koken, en niks zou lusten wat ik maak, zou dat voor mij echt een flinke afknapper zijn. Dan verwacht hij dus gewoon van je, da jij precies de paar dingen kookt die hij toevallig lust en anders wordt hij chagrijnig... tsja, zo gaan wij hier niet met elkaar om. Ik zou dan gewoon voor mezelf en de kinderen gezond koken en dan gaat hij maar naar de snackbar. Of nee, ik zou al niet met zo iemand kunnen samenleven. Echt een dealbreaker idd.

Ik had hem toch lekker zelf laten koken als hij telkens zoveel commentaar levert. Soms moet je ook gewoon even aan de smaak wennen. Zo moesten wij allebei wennen aan zelfgemaakte pastasaus ipv een pakje. Nu vinden een pakje weer smakeloos, net wat je maar gewend bent.

Wij zijn ook heel anders qua eetgewoonten. Zo lust ik geen gekookte piepers en groente er zo bij, maar wel pasta/rijst/wraps etc. En laat mijn man dat nou niet lekker vinden en hij eet het liefst hollandse pot.

Ik kook dus geregeld twee gerechten. Ik vind dat helemaal niet erg want zo hebben we beiden het liefst wat we eten, en voor de dag erna nog een rest over dus ik hoef dan niet meer te koken. Er zijn ook wel dingen die we allebei lusten, dus ik kook niet om de twee dagen twee dingen. Soms pas ik een gerecht ook aan. En soms eten we ook wat ons bekkie niet aanstaat, maar soms kan het niet anders.

Als hij nooit voor jullie kookt, dan leert hij het natuurlijk ook niet. Jeetje, op deze manier heb je er als het ware een extra kind bij. Ik vind dat echt ver gaan. Hij hoeft zich echt niet te ontpoppen tot keukenprins, maar een biefstukje bakken met wat aardappeltjes en groenten erbij, dat is echt super simpel. Of eens een hamburger met wat ui/champignons bijvoorbeeld, of een stamppotje. Dat soort dingen zijn echt wel voor ieder mens te doen. Het lijkt er meer op dat hij dan niet WIL dan dat hij het echt niet KAN.

Mijn man lustte in het begin ook weinig, dat kwam vooral door zijn moeders kookkunsten die niet al te best zijn. Zo zei hij (en zijn vader bijvoorbeeld ook) dat hij geen pasta lust, maar hij lust de pasta met smac en een blikje tomatenpuree van zijn moeder niet en daar geef ik hem geen ongelijk in. Toen hij op zichzelf woonde maakt hij dus ook nooit pasta. Maar ik maak verse bolognaise saus en rasp daar Parmezaan bij en nu wil hij het elke week wel eten.
Ook houdt hij niet zo van warme groenten dus wij eten gewoon andijvie salade met afgekoelde krieltjes is de schil i.p.v. hutspot of Griekse salade met verse spinazie i.p.v. gewokte of gekookte spinazie. Zo probeer ik wel de middenweg te vinden. Daarnaast heeft hij ook echt de afgelopen jaren smaken leren waarderen zoals olijven en haring bijvoorbeeld, je smaak veranderd als volwassenen en door iets een paar keer te proeven kan je het opeens lekker vinden.

Als ik iets kook wat hij minder lekker vind dan eet hij wel gewoon zonder te klagen, maar wel minder dan wanneer hij iets heel lekker vind. Hij snapt ook dat ik mijn best doe, en klaagt er niet over. Ik zou het ook niet tof vinden als hij na twee happen zijn bord weg schuift.

Andersom hou ik niet van champignons, maar die maak ik wel voor hem, bijvoorbeeld even los gebakken bij biefstukje of kastagnechampignonsoep als ik voor mezelf een ander soepje maak. Maar ik gooi dus geen champignons door gerechten heen en dat doe ik ook niet met courgette waar hij weer niet van houdt bijvoorbeeld.

Als hij kookt dan is het vaak ook wat simpeler of eerder met een pot saus maar wel lekker en dat eet ik dan ook gewoon zonder er iets over te zeggen. Ik zou mijn man ondanks de rommel die hij misschien maakt (opruimen van de keuken hoort ook bij het koken) ook gewoon laten koken en anders aangeven dat als hij zelf niet kookt, hij ook niet over mijn kookkunsten hoeft te zeuren en hij maar gewoon moet eten wat de pot schaft.

Denk dat het idd met wennen te maken heeft. Kookte zijn moeder (ik ga er van uit dat z'n vader niet kookte, aangezien hij zelf ook niet kookt) ook alleen met zakjes?