11 Aug 2014 21:18
Begrijpelijk of stel ik me aan?
Hoi forummers,
Ik ben nieuw hier. Ben een jonge vrouw en zit met iets in mijn maag en ben benieuwd wat jullie mening hierover is.
Het gaat over mijn familie. In directe zin, zoals m'n ouders en broers, maar ook vooral degenen die wat verder staan: ooms en tantes en nichten en neven. Ik merk al een tijd dat ik bij familie nieuwtjes altijd de laatste ben die iets te horen krijgt. Onze oma is wel de bindende factor, dus veel wordt ook tijdens bezoekjes aan haar besproken. Daarnaast ook veel via social media (facebook en whatsapp).
O.k, ik geef toe dat ik de laatste tijd niet veel bij m'n oma langs geweest ben. Heeft ook te maken met o.a. dat ik sinds een tijdje heel slecht slaap (vooral bij m'n vriend) en gewoonweg geen energie heb. Zit ook niet zo lekker in mijn vel en wil daarnaast tijd samen met mijn vriend. Verder doe ik weinig met social media, maar tegenwoordig moet je haast wel meedoen om geen dingen te missen.
Ik mis hierdoor dus veel blijkbaar. Dat werd me onlangs weer erg duidelijk toen ik bij mijn oma was en hoorde dat een nicht en een neef allebei binnenkort een baby krijgen. Al heel snel nota bene. Ik baalde ervan dat niemand dit mij eerder verteld had. Ik heb geen sterke band met hen ofzo, maar ze wonen wel in de buurt en het is toch familie. Toen ik zei dat ik dit helemaal nog niet wist, werd er nauwelijks gereageerd. Kennelijk word je gewoon overgeslagen als je niet op facebook staat of aan whatsapp doet. En als je dan ook niet vaak genoeg bij oma komt, hoor je niets. Maar ik hoef vast ook niet te verwachten dat ze me persoonlijk gaan bellen om te zeggen dat er een baby op komst is. Of wel?
Misschien zie ik het verkeerd en is het m'n eigen schuld door mezelf niet veel te laten zien. Maar ik heb vaak het idee dat ik overal zelf steeds achteraan moet rennen om contact met iemand te krijgen. Nooit is er iemand in de familie die eens vraagt hoe het met mij gaat of nodigt me eens uit om iets te gaan doen. M'n broers hebben onderling vaker contact en ook spreken ze af en toe nichten en neven. Niet allemaal, maar wel een paar waar ze een klik mee hebben.
Ik heb altijd het gevoel er in m'n eentje een soort van buiten te staan en heb echt geen idee meer hoe ik meer een band met ze kan krijgen en overal bij betrokken ga worden. Eigenlijk spreek ik ze alleen met verjaardagen, verder nooit, lijkt het wel.
Wat vinden jullie hiervan? Hopelijk is dit geen klaagverhaal geworden. Ik wil het even kwijt, omdat ik er erg van baal en het steeds vaker lijkt te gebeuren dat ik als enige iets heel laat pas te weten kom. Vinden jullie mijn gevoel hierover begrijpelijk of stel ik me aan? En zijn er forummers die dit herkennen? Gelukkig heb ik genoeg vrienden / vriendinnen en natuurlijk mijn vriend, maar anders zou ik me behoorlijk eenzaam voelen.
Ben benieuwd naar jullie reacties.
Ik ben nieuw hier. Ben een jonge vrouw en zit met iets in mijn maag en ben benieuwd wat jullie mening hierover is.
Het gaat over mijn familie. In directe zin, zoals m'n ouders en broers, maar ook vooral degenen die wat verder staan: ooms en tantes en nichten en neven. Ik merk al een tijd dat ik bij familie nieuwtjes altijd de laatste ben die iets te horen krijgt. Onze oma is wel de bindende factor, dus veel wordt ook tijdens bezoekjes aan haar besproken. Daarnaast ook veel via social media (facebook en whatsapp).
O.k, ik geef toe dat ik de laatste tijd niet veel bij m'n oma langs geweest ben. Heeft ook te maken met o.a. dat ik sinds een tijdje heel slecht slaap (vooral bij m'n vriend) en gewoonweg geen energie heb. Zit ook niet zo lekker in mijn vel en wil daarnaast tijd samen met mijn vriend. Verder doe ik weinig met social media, maar tegenwoordig moet je haast wel meedoen om geen dingen te missen.
Ik mis hierdoor dus veel blijkbaar. Dat werd me onlangs weer erg duidelijk toen ik bij mijn oma was en hoorde dat een nicht en een neef allebei binnenkort een baby krijgen. Al heel snel nota bene. Ik baalde ervan dat niemand dit mij eerder verteld had. Ik heb geen sterke band met hen ofzo, maar ze wonen wel in de buurt en het is toch familie. Toen ik zei dat ik dit helemaal nog niet wist, werd er nauwelijks gereageerd. Kennelijk word je gewoon overgeslagen als je niet op facebook staat of aan whatsapp doet. En als je dan ook niet vaak genoeg bij oma komt, hoor je niets. Maar ik hoef vast ook niet te verwachten dat ze me persoonlijk gaan bellen om te zeggen dat er een baby op komst is. Of wel?
Misschien zie ik het verkeerd en is het m'n eigen schuld door mezelf niet veel te laten zien. Maar ik heb vaak het idee dat ik overal zelf steeds achteraan moet rennen om contact met iemand te krijgen. Nooit is er iemand in de familie die eens vraagt hoe het met mij gaat of nodigt me eens uit om iets te gaan doen. M'n broers hebben onderling vaker contact en ook spreken ze af en toe nichten en neven. Niet allemaal, maar wel een paar waar ze een klik mee hebben.
Ik heb altijd het gevoel er in m'n eentje een soort van buiten te staan en heb echt geen idee meer hoe ik meer een band met ze kan krijgen en overal bij betrokken ga worden. Eigenlijk spreek ik ze alleen met verjaardagen, verder nooit, lijkt het wel.
Wat vinden jullie hiervan? Hopelijk is dit geen klaagverhaal geworden. Ik wil het even kwijt, omdat ik er erg van baal en het steeds vaker lijkt te gebeuren dat ik als enige iets heel laat pas te weten kom. Vinden jullie mijn gevoel hierover begrijpelijk of stel ik me aan? En zijn er forummers die dit herkennen? Gelukkig heb ik genoeg vrienden / vriendinnen en natuurlijk mijn vriend, maar anders zou ik me behoorlijk eenzaam voelen.
Ben benieuwd naar jullie reacties.
Ik heb mijn oma een keer mee uit eten genomen naar een tapas-restaurant. Als ik dan zie hoe leuk ze dat vindt en iedereen vertelt dat ze allemaal verschillende hapjes gegeten heeft, dan is t echt stom dat ik en andere kleinkinderen dat niet vaker doen.
