Het gaat niet goed met mijn moeder..
En dat gaat het natuurlijk al heel lang niet, maar het gaat nu gewoon écht niet goed.
Ze heeft zoveel pijn, en geen arts kan/wil meer iets voor haar doen. Ze is gewoon op. Haar maag geeft het nu ook op, haar lever en gal lijken het te gaan begeven. En ze heeft een groeiend knobbeltje in haar borst gevonden, wat ze nu aan het onderzoeken zijn.

Ze belt me weer 3/4x per dag. Om eigenlijk alle 3 / 4 keren het zelfde te vertellen.
Zo heb ik al 10 keer te horen gekregen dat ze een bericht krijgt op haar tablet, over facebook en messenger en dat dat samen gaat en of ze het nou moet downloaden of niet.
En ik heb al 10 keer uitgelegd dat ik het niet precies weet omdat ik dat bericht nog niet gehad heb, en dat messenger en facebook bij elkaar horen, maar dat je het ook los van elkaar kunt gebruiken, omdat je via messenger prive berichten kunt sturen naar elkaar.

Of ze gaat 'vragen'. Wat ik gedaan heb, wat ik gegeten heb, wat ik gekeken heb op tv, hoe ik iets maak wat ik gebakken of gekookt heb, of ik nog iemand anders gesproken heb enz.

Of ze vertelt me hele levensverhalen van de buren, of de meiden die bij haar schoonmaken.

Ze zit ook op facebook, wat naast de telefoon nu nog haar enige lijntje met de buitenwereld is.
Maar soms schaam ik me gewoon een beetje voor haar reacties. Dan maakt ze 'grapjes' of rijmpjes ofzo. Of gaat ze aan vriendinnen van me dingen vragen.

Terwijl ik dit typ word ik eigenlijk weer boos op mezelf, want ik wil me helemaal zo niet voelen. Zij kan er niets aan doen, ze heeft niets anders meer
Maar het kost me zoveel energie, ik word er zo moe van En dan ga ik weer chagrijnig tegen der doen aan de telefoon.. en dat wil ik dan natuurlijk ook eigenlijk niet
Maar bah.. ik weet het soms ook gewoon niet meer