Dank jullie wel allemaal meiden!
Ik ben echt aan het genieten. We beseffen allebei ook dat we nog wel wat te overwinnen hebben, maar alles bij elkaar is het gewoon heel fijn. Dinsdagavond hebben we lang gepraat, echt een heel fijn gesprek. Onder andere over hoe het zal zijn om een gezin te hebben waarin we beiden een eigen kind hebben en een kind van de andere ouder, over hoe je daar mee om gaat en hoe je om gaat met het feit dat beide kinderen een (andere) ouder hebben verloren. Hij heeft eigenlijk een heleboel angsten weggenomen bij mij, heel fijn.
Ook hebben we uitgebreid gepraat over wat het voor onze relatie betekend dat we een overleden partner hebben en over hoe dat nu voelt op dit moment. Over de foto's van zijn overleden vrouw door het hele huis, over dat het zo fijn is dat we wederzijds begrip hebben (en dat terwijl ik dus na lang wikken en wegen toch maar aangegeven heb dat ik een beetje moeite er mee heb om in iedere hoek van het huis foto's van haar tegen te komen, het maakt dat het niet voelt als een plekje waar ik thuis hoor, het maakt me onzeker over mijn positie) en over hoe het is om gek op een ander te zijn terwijl je ook nog van je overleden partner houdt.
Nou ja alles bij elkaar was het een super fijn en verhelderend gesprek en voelde ik me daarna alweer een stukje beter op mijn gemak in huis (ik heb daar sowieso altijd beetje moeite mee om me ergens anders thuis te voelen) en nou ja, het is gewoon wel duidelijk, we zijn best wel gek op elkaar, alleen er zitten wel haken en ogen aan dat weduwe/weduwnaarschap maar we zijn allebei er van overtuigd dat wij dat samen heel goed kunnen.
Nou ja en dan zegt hij: "ik durf dan misschien wel niet te zeggen dat ik van je houd, maar een week vind ik echt veel te lang om je niet te zien." zo lief!