Wij zijn gaan samenwonen toen we twee jaar en een maand samen waren.

Dit kwam eigenlijk zo uit omdat mijn vriend daarvoor was afgestudeerd en aan de andere kant van het land werk wilden zoeken. Ik was net begonnen aan mijn HBO opleiding en ik dacht erover om op kamers te gaan. Uiteindelijk hebben we besloten om samen een woning te zoeken, niet in de plaats waar ik ging studeren. Eerst zijn we op zoek gegaan naar huurwoningen - nog niet zo lang samen, vanuit huis gaan samenwonen - maar dat was eigenlijk een drama. Voor de sociale woningen verdienden we te veel, voor de particulieren woningen verdienden we weer te weinig. Dit kwam omdat je 4,5 x de huur aan inkomen moest hebben, maar mijn inkomen werd dan maar weer voor de helft meegeteld.

Uiteindelijk hebben we toen toch een koopwoning gekocht. Daar wonen we al weer ruim 4,5 jaar!

Edit: de voornaamste reden was dat we toch allebei uit huis wilden. Vriend echt op zichzelf, ik op kamers. Maar dat je dan in de praktijk waarschijnlijk toch zou zien dat ik veel meer bij hem zou zijn in verband met een grotere woning. Dan kon je het financieel ook maar beter gewoon goed doen en samen gaan wonen. Scheelt veel.

Hij was na drie weken al niet meer bij me weg te krijgen maar op papier na een halfjaar. Voornaamste redenen: het ging hartstikke goed tussen ons, en hij woonde bij zijn vader, maar daar zou hij wegens ruimtegebruik op de bank moeten slapen. En van mij uit was hij sneller op z'n toenmalige werk.

Hier hebben we het er ook steeds vaker over, op het moment dat we samen willen gaan wonen zullen we een half jaar bij elkaar zijn. Hij heeft al zijn eigen huis, ik woon nog thuis.

De voornaamste reden is dat ik gewoon heel graag bij hem wil zijn en hij wil dat ik dat bij hem ben. Ik zal dan een uur verderop gaan wonen, van mijn ouders en mijn werk. Maar die reistijd valt de komende 2 jaar nog te overzien, daarna wil ik werk gaan zoeken bij hem in de buurt.

Pas na ruim 5 jaar maar wij waren ook pas 14 en 15 toen we wat met elkaar kregen

Wij gingen samenwonen toen mijn vriend 19 was. Al best wel 'vroeg' vind ik dat voor een man haha. Maar we wilde gewoon graag.

Mijn vriend en ik zijn na bijna 1,5 jaar gaan samenwonen. Ik moest mijn studentenkamer uit omdat ik was afgestudeerd en had een baan gevonden in de stad waar mijn vriend woonde. Dus het was op dat moment vooral praktisch een logische stap maar nooit spijt van gehad.

Na bijna 2 jaar. We waren het heen en weer reizen zat en zaten eigenlijk toch altijd al in mijn huis. Bij hem kon niet door de afstand naar mijn werk. Toen heeft mijn vriend zijn huur opgezegd, zijn meubels verkocht en is bij mij ingetrokken. Nu ruim een jaar later heb ik mijn huis verkocht en zitten we in een huurwoning in afwachting van ons nieuwbouwhuis

Na iets van 1 jaar en 3 maanden zijn we in hetzelfde studentenhuis gaan wonen, maar ieder nog in onze eigen kamer. Na 2,5 jaar zijn we echt samen gaan wonen. Dat was goedkoper en we waren toe aan echt samen zijn in plaats van onze keuken en badkamer met nog 4 anderen te delen.

Na een jaar. Omdat we het heen en weer reizen zat waren.

Na een paar weken. Gewoon, omdat het kon.

Na 4 jaar. We woonden beiden nog thuis en wilden samen verder (en het huis uit).

Na ruim 8 maanden woonden we samen! Ik woonde thuis, vriend had koophuis, dus was gemakkelijke keus. Hadden wel eerder gewild zelfs al, maar ik moest eerst werk vinden hier.

Na 2,5 jaar.
Vriend had al een flatje en ik wilde wel uit huis. Dacht nog aan een kamer zoeken, maar dat vond hij onzin.

Na ons trouwen, na 5,5 jaar samen te zijn.

Na een maand of vier, omdat we graag bij elkaar wilden wonen (goh ).

Ik zie misschien ook wel te veel beren op de weg, te snel/ver weg bij werk/helemaal alleen in 'n nieuwe stad.. etc. etc. maar dat gaat vast allemaal wel goedkomen!

na 2,5 jaar. We stonden al een tijdje ingeschreven voor een huis.

Ja het is wennen een nieuwe stad, ik ben ook 100 km van m'n ouders vandaan gaan wonen, begon hier helemaal onbekend met nieuw werk, nieuw huis, kende op wat familie van m'n vriend na niemand! Maar ik woon er nu vier jaar - en wil nooit meer anders!

We zijn na een paar maanden al gaan samenwonen. Op die manier scheelde het ons zo'n 400 euro in de maand, van dat geld zijn we de eerste tijd alleen maar gaan zuipen en uit eten geweest. Het was een heerlijke tijd en ook het samenwonen beviel goed.

Na een maandje onofficieel. Na een jaar heb ik m'n huis opgezegd.
Gewoon omdat het gezelliger was met z'n 2en dan ieder apart.

Leuk!! Maar waarom pas over 2jr kijken voor werk dichter bij huis??

Ik zit met mijn opleiding, die volg ik intern. Dus ik zit nog 2 jaar aan mijn werk en school hier vast.

Wij wonen samen in 2 huizen. Ik heb lang moeten wachten tot ik echt mijn eigen droom(t)huis had gevonden en hij stond na zn scheiding op straat. Voor hij een huis had zat hij dus altijd bij mij maar nu heeft hij een huis met plaats voor zn 2 kinderen. We zijn allebei erg gehecht aan ons huis en slapen de helft vd week bij hem en de helft van de week bij mij.
We hebben beide in beide huizen een thuis gevoel en al onze spullen die we nodig hebben dus we hoeven eigenlijk niks mee op en neer te sjouwen.
Omdat hij officieel bij zn ouders woonde zat hij al na 3mnd ofzo continu bij mij.

Ah okay, duidelijk!

Wij hebben een huis gekocht toen we een half jaar samen waren (nou ja, toen begonnen we het proces), maar we waren in het verleden ook al eens anderhalf jaar samen geweest. Uiteindelijk zijn we gaan samenwonen toen we iets meer dan een jaar samen waren. We waren toen 22 en 25.
De reden was dat we graag een plekje voor onszelf wilden, we sliepen eigenlijk al iedere nacht samen.