Bedankt voor alle lieve woorden. Dat is echt heel fijn om te lezen.
Ik post hier eigenlijk nooit persoonlijke dingen, maar nu ik dat wel een keer doe en zulke reacties lees vind ik het forum zoiets fijns. Heel erg mooi.

Vanmiddag zijn we naar het uitvaartcentrum geweest, was erg 'mooi'. Ze wordt dinsdagochtend al gecremeerd en woensdagavond kunnen we de urn ophalen.

Zo snel dat iets kan gaan he. Gistermiddag hadden we nog visite en was alles leuk en normaal. Gewoon naar bed gegaan vannacht en dan word je midden in de nacht wakker doordat je kat is overleden. Te bizar voor woorden.

Razz, jij gaf aan dat je ook een katje bent verloren waar er een achter bleef. Waren ze ook zo aan elkaar gehecht? Hoe hebben jullie dat gedaan de eerste weken en hoe merkte je dat het beter ging?

Nog wat foto's van onze lieve schildpad D en haar lieve dochter.

Wat verdrietig, Winegum! Heel veel sterkte. Ook echt heel zielig voor het kleintje wat achter blijft.

Heel veel sterkte! Een dier moeten missen is echt vreselijk.

Wat een lieverds!

Ach wat verdrietig, ook voor het kleine katje. Wat een schattige foto's heb je van ze samen. Veel sterkte, ook het verlies van een huisdier kan heftig zijn, het is toch een beetje deel van de familie.

Wat verdrietig, Winegum! Sterkte ermee!

Winegum onze katten waren altijd samen. Het waren ook binnenkatten. Ze waren dan dus behoorlijk aan elkaar gehecht. Samen stoeien, tegen elkaar aan liggen en noem maar op. Als de een naar de dierenarts moest voor iets bleeft de ander ook altijd op de uitkijk staan. Toen we onze ene kat dus moesten in laten slapen heeft onze andere kat de eerste dagen nauwelijk geslapen en at ook niks. Hij was ook zo onrustig dat we de eerste nacht onze slaapkamerdeur open lieten staan zodat hij naar ons kon komen. En dat deed hij ook. Hij is die nacht 2x tussen ons in komen liggen. Na een week of 3-4 gin het beter. Ik merkte aan hem dat hij weer spinde en speelde want dat deed hij daarvoor ook bijna niet. En hij kwam 's avonds weer bij mij liggen op de bank. Vanaf toen is hij langzaam weer de oude geworden. Het enige wat ik nu nog sneu vind is dat hij niet meer kan stoeien met een andere kat. Want dat gebeurde toen dagelijks en dat zag er altijd schattig uit. Onze kat is nu een jaar en 8 manden geleden overleden en ik mis hem nog steeds. Het was echt een enorm lief beest wat geen vlieg kwaad deed en het liefst wilde hij de hele dag gekroelt worden. Hij en mijn andere kat zijn 5,5 jaar samen geweest. Mijn andere kat was net 1 toen we hem kregen.

Ohh wat verdrietig Winegum! Heel veel sterkte.

Wat verdrietig zeg en zo onverwachts. Sterkte!

Ag, je overleden kat klinkt exact als onze D, Razz. Arm ding.
De kleine heeft vannacht veel gemauwd. We zagen haar veel voorbij springen rondom het raam. op zoek naar haar moeder. Erg sneu. Ze is vrij teruggetrokken weer vandaag.

Eten doet ze gelukkig wel, dus dat is wel fijn.

Vandaag gaat het al een stuk beter dan gisteren. Het is zo leeg en zo wennen in huis dat ze je niet opwacht. Of dat ik net de was op hing en zij er niet direct onder gaat liggen. Want ze was dol op schone was.

Maar wel fijn al die mooie herinneringen die je wel aan haar hebt.

Fijn dat het weer iets beter gaat Winegum. Ik heb zelf ook echt heel wat weken moeten wennen. Ik riep hem soms en soms leek het of ik hem zag lopen. Wel zit ik er nog steeds mee of ik het allemaal wel goed heb gedaan. Onze kat was ziek en zou 2 operaties moeten ondergaan waarvan de kans op overleven 80%, of het herstel goed zou gaan 20% en de kans dat het terug zou komen was 50%. Ik heb echt een hele moeilijke beslissing moeten maken toen. Toch opereren of in laten slapen. Hij had pijn en er moest iets gebeuren. Geld speelde hier totaal geen rol maar de pijn die hij had en de % van hierboven wel. Ik heb echt nog nooit in m'n leven voor zo'n moeilijke keuze gestaan maar ik heb toch de beslissing gemaakt om hem in te laten slapen. Ik weet dat het de goede keuze was diep in mijn hart maar toch heb ik er nog steeds moeite mee. Ik typ dit nu ook echt met een brok in m'n keel en tranen in m'n ogen. Het was echt zo'n lief beestje en beslissen over zijn leven was nogmaals echt een van de moeilijkste dingen die ik heb gedaan.

Aah meid, wat een narigheid. Zo te lezen heb je de juiste beslissing genomen waar je heel goed over na hebt gedacht en ook in het belang van de kat dacht. Soms sta je voor een keuze waar je eigenlijk nooit helemaal zeker van kan zijn of je het goed doet. Je weet niet hoe de kat eraan toe zou zijn als je de operatie wel had gedaan. Pijn heeft hij in ieder geval niet meer gehad en dat is ook ontzettend veel waard!

Vanavond zei mijn vriend nog: heb ik haar wel genoeg geaaid de laatste dagen, had ik niet nog iets meer/beter kunnen doen. Maar dat idee heb ik zelf niet. Ze kreeg echt meer dan genoeg aandacht, daar zorgde ze zelf wel voor. Ze heeft geen beter plekje kunnen hebben dan bij ons. Dat durf ik wel te zeggen. Ik ben blij met alle fijne jaren dat ze bij ons heeft mogen zijn.

Die arme kleine. Ze klaagt weer. Zo zielig mauwen om de zoveel tijd. Ik typ dit nu in bed en ze sprong net het bed op, kijken of ze hier in bed ligt. Nu loopt ze door naar het raam, achter het gordijn. Maar Ag, daar is ze ook al niet. Hardverscheurend om te zien.

Wat verdrietig... Het is nooit leuk om een huisdier te verliezen, hij of zij hoort toch bij je leven. Als zijn het maar de kleine dingen, als je thuis komt dat hij/zij bepaalde dingen doet, als je naar bed gaat... etc. Maar zo te horen heeft ze een fantastisch leven gehad bij jullie en dat gemis moet gewoon slijten op den duur, ook bij haar dochter... Die heeft zoals ik lees afscheid kunnen nemen... dat is goed en zal zal nog wel een tijdje op zoek blijven dat doen ze... maar het komt vast goed met haar! Je vriend hoeft niet te twijfelen (ik ken het wel, dat twijfelen van heb ik het wel goed gedaan/aangepakt) maar hij heeft haar toch behandeld zoals hij altijd deed en daar heeft ze jaren van genoten dus hij heeft haar vast niet te weinig aandacht gegeven en het beestje weet echt wel dat het geliefd was bij jullie! Sterkte met het verlies!

Hoe gaat het nu Winegum?

Ik ben ook benieuwd hoe het nu met jullie en de andere poes gaat.

Het gaat wel, dankje. Het is nog elke dag onwennig kaal en raar. Maar wat ik zelf wel erg vind is dat je eraan gaat wennen dat ze er niet meer is. Alsof je haar zeg maar vergeet doordat het normaler begint te worden.
Het is nog steeds zo verrekte stil in huis. Zo naar.

Woensdag hebben we haar as opgehaald en die staat nu thuis. Het is een mooi potje geworden. Vandaag is het precies een week geleden dat het gebeurd is. Het klinkt zo kort maar in mijn gedachte is het al weer een eeuwigheid geleden dat ze nog bij ons was en hier naast me op de bank lag.

Met de kleine gaat het wel goed. We hadden het veel erger verwacht. Ze ligt overdag ongeveer de hele tijd onder het bed en tegen half 9 of iets later komt ze tevoorschijn. Voorheen was ze ook altijd pas 's avonds actief, maar zagen we haar overdag nog wel een beetje. Nu zien we haar dus helemaal niet meer overdag. Ze komt ook wel aandacht vragen 's avonds en dat is wel goed! Echt zoeken en mauwen om haar moeder is al een heel stuk minder gelukkig.

...

Ik heb het nu even te kwaad. Ben veel weg/druk geweest de laatste dagen en nu zit ik even rustig op de bank, met de kleine kat naast me en bah wat mis ik D toch even erg. Ze had er zeker weten bij gelegen op dit moment, dicht tegen mij aan.

Het gaat verder wel goed. Met die kleine gaat het ook wel aardig. Ze is nog nooit zoveel naast ons komen liggen als sinds de dood van haar moeder. Elke avond lijkt ze uit haar schulp te kruipen en komt ze bij je liggen op de bank. Verder is ze nog wel van slag merk ik. Ze speelt niet echt, ligt bijna de hele dag onder het bed en ze mauwt steeds vaker weer in de nacht.

wat sneu winegum voor de kleine. Lijkt me zo vreselijk om een kat te verliezen