Beide eigen koffer, maar als ik in mijn pakwoede spullen van hem tegenkom gooi ik die bij z'n koffer en mag hij hem zelf inpakken iig.

M'n moeder doet t wel voor m'n vader, die pakt alles in.

Ik pak ze in, omdat hij er werkelijk geen zicht op heeft. Hij legt wel zelf alles voor me klaar, dat dan weer wel. Ik pak zelfs de auto alleen in, anders is het echt drama!

We pakken allebei in en als dat dan klaar is vraag ik altijd aan mijn vriend wat ik absoluut moet meenemen. Dan noemt hij een lijstje op en bedenk ik me wat ik daarvan nog niet gepakt heb. Dat is eigenlijk altijd wel iets, want ik ben niet zo goed in inpakken Ik begin ook altijd pas een uur voordat ik weg moet, terwijl mijn vriend de dag ervoor alles al klaar heeft staan.

Ik pak mijn koffer altijd vrij vroeg in en mijn vriend doet dat soort dingen op het laatste moment. Ik ben dan bang dat hij te laat begint, dus dan maak ik vast een beginnetje voor hem. Ik leg meestal wat kleren klaar en dan kijkt hij daarnaar en hij vult het aan. Toiletspullen pakken we allebei zelf. Ondergoed pak ik altijd in, als ik toch in de ondergoed la zit te rommelen kan ik net zo goed meteen voor hem een x aantal boxers pakken.
Conclusie: wij doen het samen.

@Linda: maar als jij alles altijd voor hem doet, is het ook wel logisch dat hij er niks van kan. Oefening baart kunst! Zo heel ingewikkeld is het echt niet hoor, een koffer inpakken, haha!

Ik pak de koffers in. Ook als m'n vriend alleen weg gaat. Hij heeft het gewoon te druk om het zelf te doen en ik heb er de hele dag de tijd voor.

Ik denk trouwens dat hier ook de oudere mensen mee zijn gerekend. Mijn moeder pakt ook voor mijn vader in, omdat mijn moeder een heel systeem heeft van waar dingen moeten liggen in de caravan en omdat mijn vader tot het laatste moment aan het werk is, terwijl mijn moeder vaak al lang vakantie heeft voordat ze weggaan. Zij heeft dus gewoon meer tijd en na 35 jaar weet ze echt wel wat mijn vader mee wil nemen op vakantie.

Bij ons is het echt een routineklus geworden. We weten allebei precies wat er mee moet en zijn binnen een half uur klaar. Moet dus wel lachen om die vrouwen die er kennelijk een heel circus van maken en die mannen die zogenaamd doen alsof ze er niks van begrijpen (yeah, right) of als ik artikelen in tijdschriften lees over 'inpak-stress' enzo. Wij staan een half uur eerder op, gooien beiden wat spullen in onze koffers en weg zijn we.

Wauw zure mat. Wat geweldig zeg, dat je zo goed bent in het inpakken van koffers. Echt top. Fantastisch gewoon.

En vooral erg belangrijk ook. Van levensbelang dat een man zelf zijn koffer in 1 minuut 12 inpakt...

Haha, nou nee, die snelheid is niet echt belangrijk. Maar ik zou het wel hoogst onaantrekkelijk vinden als mijn man niet zelfstandig was. Ja, dat wel.

tja...als de vrouw in kwestie daar geen problemen mee heeft...?

ik pak alles in. hij doet het regelwerk, ik het pakwerk. mooi team toch?

Het heeft bij ons niets met zelfstandigheid te maken. Hij heeft bijvoorbeeld maandag een klus die tot 23.00 duurt en dinsdag moet hij om 5.00 de deur uit voor 3 weken Rusland. Dan is het voor mij een kleine moeite om die koffer te pakken voor 3 weken.

Nee, want hij is verder ook helemaaaaaal niet zelfstandig. Als ie klaar is met poepen roept ie me ook

Vaak doen we het samen. Ligt er ook een beetje aan of er 1 of 2 koffers meegaan. Als we 1 koffer meenemen, ben ik meestal degene die daar uiteindelijk alles ingooit, maar hij legt het grootste deel wel klaar. We doen overigens niet ieder ons eigen ding, als ik in de badkamer ben, gris ik gelijk ook zijn spullen mee, en hij pakt ook meteen ondergoed en dergelijke voor mij. Alleen shirts, broeken etc. vindt hij dan weer moeilijk om voor mij te pakken, hij weet niet wat ik mee wil nemen, terwijl ik voor hem ook best t-shirts enzo pak.
Hij is dan weer degene die alles logisch in de auto mag stapelen, dat is echt zo niet mijn ding.

Ieder voor zich, vind dat eigenlijk best suf inderdaad als een vrouw dat voor een man doet. Dat je het voor je kinderen doet, oke, maar voor je man snap ik niet echt, die kan dat toch ook zelf? Sterker nog, die weet waarschijnlijk beter welke onderbroeken 'm lekkerder zitten en welk shirtje ie leuk vindt bij een bepaalde broek.

Dus ja, ieder voor zich, maar meestal als we samen op reis gaan, zit de ander er wel even bij, gewoon voor de gezelligheid. We doen het wel om en om namelijk, omdat het handig is om alle stapeltjes op het bed te leggen dus dan is om de beurt gewoon handiger. En we hebben zo'n Pax kast met melkglazen deur, en daar schrijven we dan met whiteboard marker een lijstje op. Dan schrijf ik bijv voor m'n vriend op wat ie allemaal mee neemt, zodat ie niks vergeet, en hij vice versa voor mij. Dat is best handig en gewoon gezellig. Dan lopen we aan het einde nog even de lijstjes door.

De enige keer dat ie mij echt geholpen heeft was met het verlovingsweekendje, omdat ie toen zei 'je moet dit en dit en dit mee' en toen was ik zo overdonderd dat ik echt stil stond in het midden van de slaapkamer en niets kon haha.

Dat is inderdaad een hele slimme, ik ga 'm onthouden!

Ik doe dat voor mezelf, de kinderen EN mijn man. Ik vind het wat gezelligs traditioneels hebben. Man op t werk en moeder de vrouw met de koffers aan het redderen #lovemylife#yolo#huisvrouw. En het ruige is: ik meen dit bloedserieus.

Ik leg het klaar, m'n vriend pakt het in.
Hij is veel netter met inpakken. Ik kwak het er in en dan past het niet. Hij rolt bepaalde dingen zo op dat er veel meer in past.

Hij pakt ook altijd de auto in.

Ik gooi alles op bed en m'n vriend organiseert en pakt in! En als we aan het backpacken zijn dan lig ik in de hangmat te lezen en pakt hij alles in, elke keer Vindt ie leuk!

Ik pak de mijne in en hij de zijne. Ik heb geen idee wat hij mee wil hebben.

Living on the edge bae.

Weet je, als die 60% daar zelf geen probleem mee heeft dan who cares? Dan is er nog 40% geëmancipeerd genoeg in jouw ogen ZM.

Bij ons is er geen vaste verdeling voor, de ene keer pak ik in en de andere keer pakt hij zelf in. Mijn man heeft niet zoveel variatie in kleding dus weet ik precies wat ik voor hem zou kunnen pakken. Ik vraag hem wel altijd ff te checken. Hij komt alleen jammergenoeg nooit aan mijn kleding, want 'hij snapt nooit wat ik bij elkaar wil dragen' (ik denk dat ie daarin gewoon onzeker is). Nou ja, so be it.

Ik de mijne en die van mijn zoon, mijn man z'n eigen.