Ah gos wat ontzettend zielig dat je vriend ook zo verdrietig was. Hele dikke knuffels.

Pff, wat confronterend en rot! Sterkte!

Wat ontzettend verdrietig om te lezen dat jullie zo graag een kindje willen en het (nog) niet zo mag zijn en dat je nu met deze gevoelens zit m.b.t. de situatie van je vriendin. Je klinkt geheel niet onredelijk c.q. afgunstig, maar domweg verdrietig en dat lijkt me ook heel begrijpelijk.

Weet je, zoals ik je ken van onze tijd in dezelfde stad, ben je iemand die relativeert bij zowel anderen als jezelf. Dat vind ik een heel mooie eigenschap, want het zorgt ervoor dat je je buiten een situatie kan plaatsen. In dit geval lijkt me dat vrijwel onmogelijk en hoef je dat ook niet na te streven. Het is enorm pijnlijk hoe de dingen zijn gelopen. Het lijkt zo 'normaal' om op een gegeven de stap te maken in een relatie om voor een kindje te gaan. Het is echter niet aan iedereen "gegund", soms helemaal niet en soms na heel veel ellende alsnog wel. Als dit jullie wens was en heel anders verloopt dan gehoopt, is dit ontzettend moeilijk. Je wordt nu nog eens extra met deze pijn geconfronteerd, omdat de je vriendin wel het geluk heeft dat zij een kindje heeft mogen krijgen. Dit valt niet te relativeren en dan doe je je eigen verdriet en dat van je vriend ook tekort. Wat jullie wensen is heel menselijk; dat het zo loopt zoals het loopt is daarentegen veel minder menselijk c.q. wenselijk.

Bij gebrek aan bij je in de buurt te zijn, wil ik je op deze manier een dikke knuffel geven en als je behoefte hebt aan wat afleiding of juist om erover te praten, over 3 wk ben ik in town.

Ohh, lieve Zora, wat ontzettend rot, verdrietig en confronterend moet dat voor je zijn. Extra pijnlijk en ook zo oneerlijk. Kan me voorstellen dat jullie echt even uit het veld geslagen zijn. Echt heel begrijpelijk dat jullie je daar rot en verdrietig om voelen. Relativeren hoeft nu echt niet hoor. Vind het heel erg rot voor jullie.
Veel sterkte..

Lieve Zora,

wat ontzettend rot en oneerlijk voor jullie! Jullie hebben al zo'n zware tijd achter de rug, en dan wordt jullie naam ook nog eens gebruikt. Ik kan me zo goed voorstellen dat je dat echt even te veel wordt.
Ik was een half jaar geleden ook bang voor die situatie. Een vriendin die samen met mij in de medische molen heeft gezeten, maar uiteindelijk wel zwanger werd, ging bevallen en ik wist dat zij dezelfde smaak heeft qua naam. Ik moest er echt niet aan denken dat ze 'onze' naam zou kiezen. Ik werd er al ziek van als ik eraan dacht. Gelukkig koos ze voor een andere naam. Maar ik kan me dus heel goed voorstellen hoe dit voor jullie is. Dit had jullie kindje en jullie naam moeten zijn! Je mag nu echt wel boos en verdrietig zijn en geef daar gewoon aan toe.
Hopelijk zakt het een beetje af de komende dagen.

Ik hoop zo dat jij (en ook alle anderen in het moeilijk zwanger worden topic) binnenkort eindelijk eens een keer met goed nieuws komen. Sterkte meid!

Bah Zora! Wat naar! Kan me voorstellen dat je daar heel erg kapot van bent! Hele dikke knuffel!

Ach meid, wat verdrietig.
Ik vind het heel normaal dat je daar even heel verdrietig over bent, ik denk dat dat niets meer is dan een normale menselijke reactie.
Ze is al 'vrolijk' zwanger, en dan gaat ze er ook nog met jullie naam vandoor.
2 dingen die bij jullie zo innig gewenst zijn!

Dit hoeft niet gelijk morgen beter te voelen, geef het even de tijd om alles te laten bezinken.
Verder heb ik geen tips, of wijze woorden ofzo, alleen verder een hele dikke en ik hoop zo dat het jullie gegund mag zijn!

Is ook moeilijk, zeker in jouw situatie.

Maareh, als jullie ook een kindje krijgen in de toekomst en jullie vinden de naam nog zo mooi, dan noemen jullie je kind toch gewoon zo? Ja, nu heeft een vriendin die naam ook gebruikt. Ja nou en? Ze heeft er geen alleenrecht op. Voor hetzelfde geld heb je over 5 jaar geen contact meer met haar. En dan heb je niet de naam gegeven omdat je vriendin dat ook al had gedaan. Dom dom!

Je hoeft niet te overleggen of zij het ook erg vindt.. Waarom? Leg het eventueel gewoon uit zoals het is. Niet zo'n big deal van maken, het is maar een naam he?

Dikke knuffel

Lieve Zora,

Wat moet dat verdomd moeilijk en pijnlijk voor jullie zijn, dat jullie zo op deze manier met de neus op de feiten worden gedrukt. Ik kan me dat heel goed voorstellen, zij al een kindje in handen en jullie na vele pogingen nog steeds met lege handen. En dan ook nog de naam die jullie voor ogen hadden. Dan komt het nog harder aan en vind het dus niet gek dat jullie er helemaal doorheen zitten. Het is niet niks wat jullie meegemaakt hebben.
Heel veel sterkte en een hele dikke knuffel

Dikke knuffel voor jou Zora, hoop dat je heel snel een kindje mag verwachten!
En ik sluit me aan bij Luce. Als jullie de naam zó mooi vinden en al zo lang in gedachten hadden, zou ik die ook gewoon aan jullie kindje geven.
Jullie kind gaat vóór die vriendschap.

Is het heel gek dat ik nu steeds nieuwsgieriger word om welke naam het gaat?

Ik zou de naam nog niet gelijk afschrijven trouwens. Wie weet krijgen jullie eerst een zoon en later een dochter, dan
is het leeftijdsverschil tussen de meisjes al wat groter. En dan is je gevoel over deze periode ook niet zo heftig meer waarschijnlijk.

Maar dat doet natuurlijk niet af aan jullie verdriet nu. Dat mag er zijn, is alleen maar logisch lijkt me. Denk je dat je het er met je vriendin over kunt hebben? Misschien niet nu al, maar over een tijdje?

Ooh, ik gun jullie zo een goede zwangerschap van een gezond kindje met een heel mooie naam!

He bah, wat kut! Tuurlijk voel je je daar rot om en dat mag ook zeker. Heel veel knuffels voor jullie.

Ik zou ook alsnog die naam kiezen.

Ja zouden jullie dat doen? Ik heb het 2 keer gehad, en voor mij is na verloop van tijd de voorkeur voor alleen die naam gaan afnemen. Nou is er bij mij ook veel tijd overheen gegaan, maar omdat de naam zo gelinkt was aan het kindje van iemand anders zag ik hem op een gegeven moment niet meer als de naam voor ons kindje.

Nu heb ik helemaal geen namen meer vaststaan. Wij zijn er ook nog niet uit, maar die namen zijn het in ieder geval niet meer.

Eerste naam die ik als sinds jongs af aan in mijn hoofd heb, een beetje zoals Marin, is de tweede naam van mijn stiefdochter. Ik wist dus vanaf heel snel toen ik mijn man leerde kennen dat dat hem niet ging worden. Josephine. Mijn eerste forumnaam was daarom hier dan ook Phine. Josephine lijkt op mijn tweede naam en ik ben met die tweede naam vernoemd naar mijn oma. En het verwijst ook nog eens naar mijn opa. Toen ik 13 was zag ik de Titanic in de bioscoop en toen zong Kate toen ze op dat wrakstuk lag Josephine in a flyingmachine (of zoiets) en toen wist ik het! Zo ging ik mijn dochter noemen. Ik heb dus ruim 10 jaar die naam in mijn hoofd gehad. Als het niet de tweede naam van mijn stiefdochter was geweest had een meisje bij ons zeker zo geheten. Doordat mijn stiefdochter twee namen heeft die ik heel mooi vind, wist ik wel meteen dat wij qua namen op een lijn zaten, dus dat is nu makkelijk.

De tweede keer heeft de beste vriend van mijn man zijn dochter een naam gegeven die lijkt op Josephine, maar dat korter en Franser. Die naam hadden we daarna in ons hoofd. Maar wij gaan ons kind niet dezelfde naam geven. Daarna heb ik nooit meer namen vastgezet in mijn hoofd, uit zelfbescherming. En de hele grote voorkeur voor deze twee namen is langzaam gesleten.


Het is gewoon heel erg stom als het niet lukt met een kinderwens. Je wordt met zoveel geconfronteerd en het doet allemaal zoveel pijn terwijl je tegelijkertijd niets liever dan heel blij wil zijn voor anderen en ze allemaal een baby gunt.

Ik heb trouwens ook nooit tegen iemand gezegd dit is DE naam die ik in mijn hoofd heb, maar bij mij hebben 2 vriendinnen en 1 zusje namen doorgegeven die zij al heel lang in hun hoofd hebben en willen gebruiken. Ik vind dat niet stom en ik houd daar rekening mee. Dus dat zou je ook nog kunnen doen. Al kun je iemand nooit tot iets verplichten.

Knuffel voor jou Zora

Ik denk dat ik de naam ook alsnog zou kiezen hoor, maar het voelt dan niet zo 'heuglijk' meer als eerst, denk ik. Ik kan me ergens ook voorstellen dat die naam nu waarschijnlijk ook een beetje een verdrietige bijsmaak heeft gekregen, een zoveelste confrontatie dat het bij jullie nog niet heeft mogen lukken.

Ach lieve schat! Heel begrijpelijk hoor, die mixed-feelings mogen er zeker zijn. Knuff

Als ik die naam nog steeds de mooiste zou vinden zou ik het doen ja. Niet als die naam nu voor mij een bijsmaak had of als de glans eraf was, maar als ik nog steeds het gevoel zou hebben dat dit dé naam was dan zou ik 'm niet laten liggen.

Dat is ook zo, bij mij is de glans er vanzelf afgegaan. Nu ik door dat topic sinds gister weer aan de twee namen denk, vind ik het nog steeds jammer, maar ik denk dat we ook wel andere mooie namen kunnen verzinnen. En daarbij weten we niet of er een meisje bij zit.

Ik vind het ook helemaal niet raar als jullie je dochter alsnog dezelfde naam zouden geven.

AnnaK, zou je er ook rekening mee houden als die namen die je vriendinnen en zusje hebben uitgesproken voor jou dé naam is, maar zij toevallig eerder waren met uitspreken? Ik zou dan denk ik wel eerlijk zeggen dat ik zelf ook die naam als favoriet heb. Ik zou niet niks zeggen en zelf mijn kind 'opeens' zo noemen, maar ik vind ergens ook niet dat je een naam kan claimen. Als het een van de vele namen zou zijn die ik mooi vond zou ik er wel rekening mee houden, maar als het net als bij Marin en Zora echt dé naam is dan zou ik het wel heel k*t vinden als ik die naam dan op voorhand al op moet geven.

Volgens mij is het wel een veel voorkomend probleem. Ik wist vroeger altijd zeker dat ik Thomas voor een jongen wilde, dat was voor mij echt dé naam, maar eenmaal zwanger was ik daar niet meer zo zeker van.

Precies wat je zegt. Ik heb niet meer DE naam. Er zijn wel namen bij die in mijn lijstje stonden van mooie namen, maar omdat wij geen doorslaggevende naam hebben kan ik er rekening mee houden. Als het voor mij wel DE naam was geweest had ik aangegeven dat het ook mijn favoriet was, zodat het in ieder geval niet rauw op iemands dak zou komen te vallen. Ik zou bij een vriendin dan wel meteen aangegeven dat ik het geen probleem vind als zij haar kind later ook zo noemt.

Dat twijfelen nu ik zwanger ben, heb ik dus ook. Ik weet gewoon niet of de namen die we mooi vinden bij de kinderen die we krijgen passen. Maar ik weet nog helemaal niet hoe onze kinderen zijn. Ik vind het nu opeens heel moeilijk.

Al heb ik eigenlijk bij kinderen van anderen nooit meegemaakt dat een naam niet bij een kind ging passen. Uiteindelijk gebeurt dat vanzelf, ook als het een naam is waar je in eerste instantie van denkt: huh?

Ja dat is ook zo. Dat zei mijn man ook al. Maar ik twijfel nu bij elke naam. Thomas staat ook al jaren in mijn lijstje, maar mijn man vindt het niets. We laten het nu even rusten totdat we het geslacht weten (over anderhalve week).

Mijn man vond Thomas volgens mij ook niet leuk en Daniel ook niet (stond ook op de lijst), hij kwam dan weer met Marcel, maar dat vind ik meer een naam voor iemand van onze leeftijd.