30 Jul 2014 15:49
Pissig op vriend, "doorvertellen" van een persoonlijk iets.
He meiden,
Mijn moeder heeft afgelopen vrijdag een onderzoekje gehad in het ziekenhuis en nu blijkt haar baarmoeder vol poliepen te zitten. Of het goed is of slecht krijgt ze 7 augustus te horen. Mijn moeder heeft alleen ons (vader, mijn broers en mij + aanhang) verteld dat ze dat onderzoekje kreeg omdat ze een aantal keer had gevloeid. En vervolgens ook alleen aan ons verteld dat haar hele baarmoeder dus vol zit.
De reden dat mijn moeder het alleen tegen ons verteld is omdat mijn oma een enorme ziekelijke roddelkont is, als zij het te weten komt is mijn moeder over een week al dood en begraven, oma zal het tegen iedereen vertellen en dus ook erger maken dan het is. Mijn moeder heeft gezegd dat ze het voor nu even onder ons wil houden tot er meer duidelijkheid is.
Zondag gingen we naar mijn vriends ouders en voor de tijd zei ik tegen mijn vriend nog: denk je eraan dat je je mond niet voorbij praat? En dat was prima.
Nu kwam hij net thuis van het werk en zei hij doodleuk dat zijn moeder langs was geweest en dat hij het toch maar verteld had(midden in de winkel notabene) Ik schoot enorm uit mijn slof, vooral omdat mijn vriend er zo laconiek over doet. Hij zei: ja maar ze vertelt het toch niet verder. Pffff
Ik snap dit echt niet, mijn moeder wil dit zo, we hebben ermee ingestemd, dus dan moet je je er ook aan houden toch. Nu ben ik misschien buiten proportioneel boos, ik moest ook huilen net(dat gebeurt alleen als ik heel boos ben) en ik kan niet normaal doen tegen hem, het valt me gewoon echt tegen. Altijd maar naar zijn moeder, hij vertelt haar het liefst alles, misschien dat ik daarom wel extra boos ben, een tijdje geleden sliep ik bijvoorbeeld slecht, en hij: hup naar zijn moeder, zijn moeder maakt zich vervolgens zorgen terwijl ik me geen zorgen maakte en weer prima slaap ondertussen.
Ben ik me nou zo aan het aanstellen?
Mijn moeder heeft afgelopen vrijdag een onderzoekje gehad in het ziekenhuis en nu blijkt haar baarmoeder vol poliepen te zitten. Of het goed is of slecht krijgt ze 7 augustus te horen. Mijn moeder heeft alleen ons (vader, mijn broers en mij + aanhang) verteld dat ze dat onderzoekje kreeg omdat ze een aantal keer had gevloeid. En vervolgens ook alleen aan ons verteld dat haar hele baarmoeder dus vol zit.
De reden dat mijn moeder het alleen tegen ons verteld is omdat mijn oma een enorme ziekelijke roddelkont is, als zij het te weten komt is mijn moeder over een week al dood en begraven, oma zal het tegen iedereen vertellen en dus ook erger maken dan het is. Mijn moeder heeft gezegd dat ze het voor nu even onder ons wil houden tot er meer duidelijkheid is.
Zondag gingen we naar mijn vriends ouders en voor de tijd zei ik tegen mijn vriend nog: denk je eraan dat je je mond niet voorbij praat? En dat was prima.
Nu kwam hij net thuis van het werk en zei hij doodleuk dat zijn moeder langs was geweest en dat hij het toch maar verteld had(midden in de winkel notabene) Ik schoot enorm uit mijn slof, vooral omdat mijn vriend er zo laconiek over doet. Hij zei: ja maar ze vertelt het toch niet verder. Pffff
Ik snap dit echt niet, mijn moeder wil dit zo, we hebben ermee ingestemd, dus dan moet je je er ook aan houden toch. Nu ben ik misschien buiten proportioneel boos, ik moest ook huilen net(dat gebeurt alleen als ik heel boos ben) en ik kan niet normaal doen tegen hem, het valt me gewoon echt tegen. Altijd maar naar zijn moeder, hij vertelt haar het liefst alles, misschien dat ik daarom wel extra boos ben, een tijdje geleden sliep ik bijvoorbeeld slecht, en hij: hup naar zijn moeder, zijn moeder maakt zich vervolgens zorgen terwijl ik me geen zorgen maakte en weer prima slaap ondertussen.
Ben ik me nou zo aan het aanstellen?
