Even van me afschrijven..

Wat voel ik me rot. Al een paar dagen krijg ik amper een hap door mijn keel. Ik had het zien aankomen, mijn gevoel laat me niet in de steek, ik wist wel dat mijn tijd ook zou komen. Kon er nooit een vinger opleggen waarom ik dat gevoel had. Ik wist het gewoon.

Ik ben in vaste dienst bij bedrijf A. Via dit bedrijf werk ik dagelijks bij een klant, bedrijf B. Dit doe ik al jaren.
Ging altijd heel goed, ik was ook goed in mijn werk, deed mijn stinkende best, was nooit ziek, altijd aanwezig en zowel bedrijf A en B waren zeer tevreden over mij.
Begin vorig jaar veranderde er van alles op de werkvloer bij bedrijf B waar ik me dus dagelijks bevond.
Er vond een reorganisatie plaats, bedrijf werd overgenomen door een ander groot Amerikaans bedrijf en goedwerkende kostbare krachten (waarvan het echt een raadsel was waarom) werden zomaar eruit gegooid van de een op andere dag. De dag ervoor waren ze er nog, de volgende dag was de kans aanwezig dat je een collega ineens nooit meer zou zien.
Vond de sfeer wel minder worden, gespannen. Er kwamen steeds meer nieuwere collega's, hele team werd anders. Nog steeds werden er mensen zomaar eruit gegooid..

En toen werd ik ziek, heel erg ziek. Ik wist gewoon dat ze dit moment gingen aangrijpen om me eruit te gooien, ook al ben ik niet direct echt bij hun in dienst, maar voor bedrijf A. Kon er meteen mijn hand voor in het vuur steken.
Ik deed mijn werk nog steeds uitstekend, dus je zou denken, waar maakte je je dan druk om? Toch had ik dat onderbuikgevoel. Ondanks mijn ziek zijn, ging ook mijn zwangerschapsverlof meteen in (regels van UWV) en in februari liep dat af en ik ging over in de ziektewet.
Zo trouw als ik ben, begon ik in mei één ochtend te werken, opbouwend naar steeds meer. Deze week zou mijn laatste week ziektewet zijn, afgelopen week werkte ik namelijk weer gewoon mijn vertrouwde 5 ochtenden.
Ondertussen merkte ik dat er nog steeds af en toe mensen om een onduidelijke reden eruit gewerkt werden. Zoals vorige week. Een jongen had net zowel zijn oma als moeder verloren. Die jongen had het daar natuurlijk zoals iedereen zou hebben, het er moeilijk mee. Dit heeft het bedrijf aangegrepen als kans, om hem eruit te gooien. Vraag me niet hoe het kan of waarom, maar het is echt zo.

Nog steeds had ik het gevoel dat er wat was, al vanaf het moment dat ik weer begon met werken. Toch had ik weer zin om te werken, probeerde immers mijn oude leventje weer op de rails te krijgen en ging vol energie aan de slag. Afgelopen donderdag stond er ineens op de parkeerplaats een auto van bedrijf A. Ik wist meteen genoeg. Voelde me niet lekker worden, mijn hart bonkte als een gek in mijn keel. Even later zag ik dan ook iemand van bedrijf A in een kantoortje zitten met de directeur van bedrijf B. Uiteraard wist ik waar het omging. En ja hoor, de man van bedrijf A was nauwelijks weg of ik werd gebeld of ik vrijdags op kantoor wilde komen. Nou dan weet je het wel..

Bedrijf B heeft me er inderdaad uitgegooid. Bedrijf A was stomverbaasd, ook aangeslagen door het nieuws, want ze waren het er niet mee eens om zomaar een vaste goedwerkende kracht van dat pand te halen en een ander neer te zetten. Bedrijf A heeft een uur gepraat als brugman, zijn voor me opgekomen, maar bedrijf B bleef bij hun standpunt dat ze iemand anders wilde vanuit bedrijf A, omdat ze anders bedrijf A er helemaal uit zou gooien en dan zou bedrijf A een hele grote klant verliezen. De echte reden waarom blijft vaag. Ze wilde verder met degene die voor me heeft ingevallen. Sterker nog, bedrijf B, heeft zonder medeweten van bedrijf A al aan die medewerker beloofd haar op de werkvloer te houden. Bedrijf A was boos, want die medewerker was eigenlijk niet eens in dienst van bedrijf A (hadden haar via via gevonden en weet ook niet hoe ze dat verder hebben geregeld met die invaller qau contract) en nou moesten ze diegene voor hen in dienst nemen? Bedrijf A was het er ook niet mee eens, want ik deed mijn werk toch goed en bedrijf B was toch heel tevreden? Je zou dan denken, wat het probleem dan is. Maar bedrijf B heeft gedreigd om zelfs bedrijf A helemaal weg te doen en een ander te zoeken als bedrijf A niet zou luisteren.
Bedrijf A gaat nu voor mij proberen iets anders te zoeken, omdat ik wel een vast contract heb. Of het lukt is nog maar de vraag. Wel blijf ik nog deze week in de ziektewet, omdat bedrijf A dit ook wel zag als een aanslag op mij en waarschijnlijk neem ik daarna in overleg een paar weekjes vakantie.

Ik ben boos, verdrietig etc. Heb al twee nachten geen oog dicht gedaan. Ik mocht ook kiezen van bedrijf A of ik deze aankomende week nog de hele week ging volmaken, helemaal niet meer of alleen morgen. Want ze begrepen als geen ander dat mijn motivatie nu wel weg moest zijn. Heb de beslissing genomen om morgen nog te gaan. Dan pak ik mijn laatste spullen en neem ik afscheid van de mensen met wie ik al jaren een band had. En weet je wat me ook boos maakt? De directeur van bedrijf B die me eruit heeft gegooid, zie ik dagelijks en heeft nog nooit zijn mond open gedaan. Afgelopen week ook niet, de schijnheilige. Weet niet hoe ik me morgen ga gedragen, wat ik moet zeggen of reageren, maar ik ga wel met een opgeheven hoofd de deur uit, Voor zo'n bedrijf wil ik me niet eens meer inzetten..

Niet quoten ajb.