Ziekenhuis - Van me af schrijven
Het is donderdag 8 mei 2014 en ik heb besloten om na zo'n twee maand rond te hebben gelopen met soms extreme buikklachten toch maar eens naar de dokter te gaan.
Mijn buikklachten begonnen namelijk tijdens mijn menstruatie. Al had ik nooit klachten tijdens de menstruatie, toch dacht ik dat het hiermee te maken had.
Toen mijn menstruatie de week erna gestopt was, bleven de klachten aanhouden. Toch zag ik er de ernst niet van in, ik kreeg regelmatig een andere pil bij de apotheek mee en dacht dat het hiermee te maken had.
De ene dag had ik veel pijn en kon ik niet lopen, de andere dag was de pijn weg en ging ik gerust naar een feestje.
Toch begon de pijn steeds erger te worden en begon in te leven op pijnstillers. Na zo'n kleine twee maand op advies van vrienden en familie toch een afspraak gemaakt bij de huisarts.
Donderdag 8 mei 2014 ging ik dan eindelijk naar de huisarts. Ze dacht dat het te maken had met mijn darmen. Ik moest bloed laten prikken en ik zou een echo krijgen. Voor de echo kon ik pas dinsdag 20 mei terecht, veel te lang voor mijn gevoel!
De maandag erop 12 mei 2014 heb ik 's ochtends bloed laten prikken. Aan het eind van de middag werd ik gebeld door de doktersassistent, de bloeduitslagen waren niet goed en de volgende ochtend moest ik weer terug komen.
De dokter heeft nogmaals naar mijn buik gekeken en dacht aan mijn galblaas. De ontstekingswaarden in mijn bloed waren 125, waar het normaal onder de 10 hoort te zijn! Daarnaast had ik meerdere afwijkingen, waaronder bloedarmoede en mijn leverwaarden waren afwijkend. Op aandringen van de doktersassistent kon ik direct dezelfde ochtend in het ziekenhuis terecht voor een echo.
Ik bleek een groot abces in mijn buik te hebben die om mijn blindedarm was gegroeid, waardoor die ook helemaal ontstoken was. Nog dezelfde dag zou ik geopereerd worden. 's Avonds om half negen werd ik opgehaald voor de operatie.
Mijn eerste operatie in mijn leven, maar ik ging er vrij nuchter in. Waarom zou ik mij druk maken?
Ik heb geen idee hoe laat ik wakker werd en hoe de nacht is verlopen. Wel kreeg ik te horen van mijn moeder de volgende middag dat ze zo'n 4,5 uur bezig zijn geweest met de operatie. Mijn darmen, mijn eierstok... alles zat in elkaar verkleefd, het was een erg gevaarlijke operatie bleek ...
De woensdag na de operatie heb ik 's ochtends ontbeten en 's middags ook geluncht. Al ging het 's avonds snel mis.
Ik had erg veel pijn en kon niet zelf naar het toilet waarvoor ik een katheter ingebracht kreeg. Ook bleek dat door de operatie mijn darmen stil waren komen te liggen waardoor mijn maagsappen niet weg gingen, hiervoor kreeg ik een neussonde. Diezelfde avond ben ik per ambulance overgeplaatst naar een ander ziekenhuis en heb ik een CT-scan gekregen. Ze waren namelijk bang voor een gaatje in mijn darm of voor een knoop in mijn darm.
Ik heb één nacht op de IC gelegen en gelukkig bleek geen van beide het geval te zijn!
De eerste week na mijn operatie heb ik niet bewust meegemaakt doordat ik veel pijnstillers kreeg waaronder morfine.
Het waren zware dagen en vooral voor mijn familie was het niet leuk om aan te zien hoe ik daar lag.
Na tien dagen aan infusen met antibiotica, vocht, astronautenvoeding, etc. te hebben gelegen mocht ik eindelijk naar huis, zonder enige medicatie.
Na één week ging het weer mis, ik kreeg weer heel veel pijn rechts onder in mijn buik en ik kreeg er koorts bij.
Weer terug naar het ziekenhuis en de tweede opname lag voor de deur. Er bleken weer twee kleine abcessen in mijn buik te zijn gegroeid. Weer vijf dagen in het ziekenhuis en aan twee soorten antibiotica. Gelukkig had ik een super lieve buurvrouw waar ik het erg goed mee kon vinden.
Ik werd alleen erg ziek door de antibiotica waardoor ik niks binnen kon houden. De verpleegsters deden soms net alsof ik mij expres zo ziek voelde en moest spugen.
Na vijf dagen ben ik weer ontslagen en ben ik naar huis gestuurd met twee soorten antibiotica.
Nu ben ik sinds vorige week maandag 7 juli eindelijk gestopt met de antibiotica. Nog steeds kan ik niet zeggen dat ik mij 100% gezond voel helaas. Het herstel kan nog wel een tijdje duren hebben de artsen mij verteld. Ook hebben ze mij verteld dat als ik er een aantal dagen, misschien 1 a 2 weken langer ermee door had gelopen, dit mijn dood was geweest, bizar...
Tijdens een controleafspraak met de chirurg heeft hij verteld dat ik de eerste keer nooit ontslagen had mogen worden zonder antibiotica mee te krijgen. Met zo'n groot abces (wat ik had) moet je minstens twee á drie maand aan de antibiotica, anders kunnen er zo weer nieuwe abcessen ontstaan. Nou lekker dan!
Die klachtenbrief komt er nog aan, eerst herstellen en proberen te genieten van mijn "welverdiende" vakantie.
Liefs