Als je even geen limonade meer kan maken...
Ik heb het laatste (half)jaar zó een rot periode, het lijkt wel alsof het leven met citroenen aan het gooien is naar me en ondanks dat ik citroenlimonade drink als een malle wil het maar niet stoppen.
Ik ben echt even helemaal terneergeslagen, dit keer omdat ik te horen heb gekregen dat mijn kat eigenlijk niet lang meer te leven heeft.
Ik ben 3 maanden geleden mijn oma al verloren (waar ik naast heb gewoond, dus die mis ik echt in mijn wekelijkse dingen) mijn gezondheid heeft me in de steek gelaten (2 maanden geleden wéér een aanval gehad en onderzocht in het ziekenhuis, door migraine vallen er ledenmaten uit bij me en kan ik niet meer praten) en ik ben op sommige momenten bang om niks, voornamelijk op de weg omdat ik eind vorig jaar een auto ongeluk heb gehad en daar ook gewoon nog mentaal niet van ben hersteld.
En daar tussen in ben ik ook nog eens een van mijn banen kwijt geraakt.
Ik ben er schijt en schijtziek van om steeds maar limonade te moeten maken, leven!
Ik probeer echt vrolijk te zijn, wat me elke keer weer lukt, en dan smijt je weer met lemons!
Dit voor je, stupid life!
Wil iemand anders ook nog even life's manager spreken?