Ik had waarschijnlijk gegaan, met baby. Ookal zou ik het gevoel hebben dat het me opgedrongen werd, dat gevoel zou ik gewoon even parkeren. Het ergste wat er kan gebeuren is dat de avond geen succes is, maar dan weet jouw vader dat ook gewoon voor de volgende keer. Kun je trouwens niet voeden en eten tegelijk dan? Dat red ik met het geven van flesvoeding redelijk, met borstvoeding moet dat dan toch ook wel lukken? Hooguit dat iemand even je eten moet snijden voor je

Dat van dat opdringen herken ik wel een beetje, mijn vader is ook zo. Maar dat is gewoon aard van het beestje, die wil iets samen met ons als gezin doen en dan is overleg ook niet altijd mogelijk. Vooral met verjaardagen en trouwdagen gaan ze ervan uit dat we die dagen/avonden gewoon vrij en beschikbaar houden. Prima, dat weet ik van m'n vader dus daar wil ik dan best rekening mee houden. Ik heb geen zin meer daar druk om te maken (deed ik vroeger wel, gewoon de mededeling 'dan en dan gaan we uit eten, zorg dat je die avond vrij houdt'), maar hij doet het met de beste intenties, vindt het fijn als wij zulke dagen met hem vieren. Sinds ik dat los gelaten heb voel ik ook geen irritatie meer.

Wat zou het verschil zijn als dat etentje een maand later zou zijn voor jullie? Ik snap best dat je het lastig vind met een kleine baby. Maar over een maand is V nog steeds een kleine baby, zit ze misschien midden in een sprongetje waardoor je ook niet prettig zit. En ik snap voor je vader ook wel dat z'n 65e verjaardag gewoon leuk is om op/rond de dag zelf te voeren met de mensen die dichtbij hem staan, en niet een maand later pas.

Edit: Maar misschien heb ik ook wel makkelijk praten, als niet moeder zijnde.