Babytijd

23 Jan 2017 00:14 door Elliot

Ik vind vooral de onzekerheid zwaar. Ik ben gezegend met een kind dat al vanaf dat hij een week of 7 is, de nachten goed doorslaapt. Overdag gaat het inmiddels ook steeds beter. Huiluurtjes trek ik slecht, maar die komen steeds minder vaak voor. Maar die onzekerheid... als hij ligt te slapen kan k mezelf helemaal gek maken omdat ik bang ben dat hij ineens gestopt is met ademen. En hij gooit wekelijks zijn schema om waardoor ik steeds twijfel of ik wel genoeg of juist weer niet teveel voeding aanbiedt. Ik kan me overal wel druk om maken, niets is vanzelfsprekend en alles is nieuw. Dat vind ik echt het zwaarste.

23 Jan 2017 00:18 door Twellie

Ja dat inderdaad ook. Als ik geen slapeloze nachten had van een baby die voedingen nodig had, had ik wel slapeloze nachten van een baby die 'te' goed doorsliep.

23 Jan 2017 00:37 door Parisienne

Ik heb de babytijd als vrij fijn ervaren. Ergens vind ik het bijzonder dat ik er zo fijn op terugkijk, omdat we buiten wat 'gewone' baby-issues ook die vreselijke nachten jarenlang hebben gehad. Maar toch overwint (nu) het schattige, het kroelen, het kleine, het badderen, het samen dutjes doen... ja, het was toch ook zeker een onwijs fijne tijd. Ik mis mijn baby.

23 Jan 2017 02:48 door Spencer

Heerlijk, zo'n kleine baby. Mijn verlof van D was sowieso fantastisch. We hebben zoveel lol gehad met z'n vieren. Toen hij 10 weken was gingen we op vakantie. Echt heel leuk, ik vond het echt niet zwaar ofzo.

Het niet slapen bij ziekte is het enige wat ik echt verschrikkelijk vind. Op nog geen 3 uur slaap een hele dag werken en dan weer thuiskomen bij een huilende baby.

Maar m'n baby is hartstikke leuk en ik ervaar het doorgaans niet als moeilijk of zwaar. Ik vind het heerlijk.

23 Jan 2017 08:45 door Salome

Nee ik vond het pas leuk worden toen hij ongeveer 4 maanden was.
Flesjes waren een strijd, hij huilde veel, sliep weinig en hij moest geopereerd worden aan een liesbreuk.
Ik was dood en doodop. Heb er weinig van kunnen genieten.
Uiteraard was het knuffelen heerlijk en had ik alle tijd voor hem. Maar hij heeft 4 maand lang op 6 voedingen gezeten. Ik kon slecht tegen de gebroken nachten.

Nu vind ik het steeds leuker worden. Wij hebben een super blije baby! Hij tijgert een beetje en kletst. De flesjes worden minder belangrijk. Hij smult van een boterham. Slapen is nog steeds niet fantastisch maar 6 a 7 uurtjes kunnen we wel pakken tegenwoordig.

23 Jan 2017 09:22 door minoessepoes

De kraamweek vond ik niet leuk, ik was helemaal in de wolken met mijn baby maar heb de tijd met de kraamverzorgster als vervelend ervaren, echt een indringster in mijn huis, ik was blij dat ze weg was en ik kon genieten van alleen mijn gezin. De paar weken daarna waren heel intensief omdat S niet goed groeide en mijn dagen gevuld waren met kolven, voeden en bezoekjes aan de lactatiekundige maar dat heb ik wel als veel minder heftig ervaren.
Daarna zat ik wel echt op een roze wolk, S was tevreden, we gingen lekker wandelen, hij sliep veel en ik had tijd om lekker aan te tutten, achter de naaimachine te kruipen, lekker te koken e.d. heerlijk. Aan het eind van mijn verlof was ik er wel weer klaar mee, er aan toe om weer te gaan werken. De eerste periode werken vond ik wel pittig met het kolven en de gebroken nachten, maar dat duurde niet al te lang gelukkig. Mijn man en ik hebben beide echt heel erg genoten van onze new born, hele avonden lag mijn man op de bank met S in zijn vest, we gingen lekker uit eten met hem, leuke dingen doen en waren zo trots! Hoewel we steeds meer een ritme met S kregen en die tijd al snel voorbij was, is het blijven genieten van het ventje wel echt altijd zo geweest. Heus weleens pittige momenten als hij een sprongetje had, slechter sliep, ziek was of iets dergelijks, maar ik kijk echt terug op een heerlijke baby tijd met een vrolijk tevreden ventje.

Maar als ik nu naar S kijk, nu hij echt zijn eigen persoontje is en hij lekker speelt en hele verhalen verteld vind ik dit denk ik nog wel leuker, ik ben benieuwd hoe ik het straks weer met een newborn ga ervaren!

23 Jan 2017 12:17 door Niekske

Ik zit er nog midden in (dochter is 7 weken) en ik vind het ook loodzwaar. Ze slaapt overdag slecht en huilt dan veel en ik wil haar dan helpen, maar ze blijft onrustig. Dat gehuil is niet alleen hartverscheurend, maar bij mij trekt het ook alle energie uit me. Er zijn zeker ook momenten dat ik enorm geniet van onze mini, maar de minder leuke momenten komen harder binnen. En ook de onzekerheid die Elliot noemt vind ik heel moeilijk. Ik kom maar heel weinig aan mezelf toe en als dat een keer wel kan, moet ik echt nog leren om ervan te genieten. Gelukkig slaapt ze 's nachts best goed en heb ik hele lieve schoonouders op 5 minuten lopen. En ik denk dat ik zelf ook veel te perfectionistisch ben en meer los moet laten en maar gewoon toegeven aan de chaos.

Ik schrijf trouwens elke dag positieve punten op en dat is wel fijn om terug te lezen. Als ze dan weer een tijd gehuild heeft en ik zit erdoorheen, kan ik teruglezen wat er allemaal wel leuk was.

23 Jan 2017 12:21 door Geel

Sterkte Niekske, het komt echt goed, hou vol!

23 Jan 2017 12:57 door Niekske

Geel schreef:Sterkte Niekske, het komt echt goed, hou vol!

Lief, dankjewel!

23 Jan 2017 12:58 door Marin

Niekske schreef:Ik schrijf trouwens elke dag positieve punten op en dat is wel fijn om terug te lezen. Als ze dan weer een tijd gehuild heeft en ik zit erdoorheen, kan ik teruglezen wat er allemaal wel leuk was.

Wat goed van je.

Rottig dat het zo zwaar is, het klinkt ook zwaar als ik het lees bij je. Maar ik vind bovenstaande wel echt heel goed dat je dat doet. Ik hoop dat je er over een tijdje ook zo op terug kan kijken, dat je die fijne momentjes niet vergeet midden in al het tumult. Dat wilde ik even zeggen.

23 Jan 2017 14:08 door Raaf

Ik vind het zwaar. En dat terwijl ik helemaal niet de gedachten te rooskleurig inzag. Denk dat het bij ons gewoon veel pech is. Vanaf dat J geboren is, is hij veel ziek/geweest. Van een hersenvliesontsteking tot opnieuw 2 ziekenhuisopnames vanwege zware bronchitis. Daarbij zit ik ook met regelmaat bij de kinderarts. Ik merk dat J een hele zwakke gezondheid heeft, tenminste als ik de HA en kinderartsen moet geloven. Ik vind het vooral heel erg sneu voor J.

Maar ik zal het maar houden op...dat dit goed voor hem is en dat hij zo weerstand opbouwt, hoewel het mij als moeder erg onzeker maakt. Dat maakt het genieten van onze kleine man een stuk lastiger, gelukkig probeer ik zeker wel fijne momenten eruit te halen en zie ik niet altijd alles negatief.

23 Jan 2017 14:09 door Raaf

Niekske schreef:Ik zit er nog midden in (dochter is 7 weken) en ik vind het ook loodzwaar. Ze slaapt overdag slecht en huilt dan veel en ik wil haar dan helpen, maar ze blijft onrustig. Dat gehuil is niet alleen hartverscheurend, maar bij mij trekt het ook alle energie uit me. Er zijn zeker ook momenten dat ik enorm geniet van onze mini, maar de minder leuke momenten komen harder binnen. En ook de onzekerheid die Elliot noemt vind ik heel moeilijk. Ik kom maar heel weinig aan mezelf toe en als dat een keer wel kan, moet ik echt nog leren om ervan te genieten. Gelukkig slaapt ze 's nachts best goed en heb ik hele lieve schoonouders op 5 minuten lopen. En ik denk dat ik zelf ook veel te perfectionistisch ben en meer los moet laten en maar gewoon toegeven aan de chaos.

Ik schrijf trouwens elke dag positieve punten op en dat is wel fijn om terug te lezen. Als ze dan weer een tijd gehuild heeft en ik zit erdoorheen, kan ik teruglezen wat er allemaal wel leuk was.

Wat jij schrijft is herkenbaar, wij hebben dit ook met J. Nu nog af en toe dat hij weinig slaapt. Heb je al eens een puckababy geprobeerd voor overdag en ook voor de nacht. Bij ons heeft dit heel goed geholpen.

23 Jan 2017 15:19 door Lexi

Bij mijn zoontje vond ik het wel zwaar maar ook heerlijk knus. Het was zwaar omdat hij overdag niet sliep en als hij wel even in slaap viel dan alleen als hij boven op me lag. In de nacht sliep hij niet in zijn eigen bed, dan sliep hij max 15-20 minuten en dan huilde hij weer en moesten we weer bij hem blijven tot hij sliep. Bij ons in bed ging heet wel beter maar sliepen we nog erg weinig. Overdag huilde hij als hij in de box lag of ergens anders, hij wilde altijd bij ons zijn. Maar verder was het wel een hele lieve baby en genoot ik wel echt van hem.
Bij dochter vond ik het niet zwaar alleen maar lief en gezellig. Zij sliep ook niet geweldig maar wel meestal in haar eigen bedje en ze sliep overdag ook gewoon normaal. Zij was echt een hele vrolijke makkelijke baby.

23 Jan 2017 16:23 door Anoniem250

Ik lees veel baby's die overdag maar moeilijk slapen. Volgens mij is dat vrij normaal, die hazenslaapjes tussendoor de eerste maanden. Bij mijn drie kinderen zat er overdag pas rond 6 maanden een ritme in. Maar ze vielen tijdens wandelen wel in slaap in de kinderwagen en mijn jongste heb ik veel in de draagzak gehad, zodat ik mijn handen vrij had. Soms helpt het ook een shirt met jouw lichaamsgeur in de wieg te leggen.

23 Jan 2017 17:43 door SoGood

Ik vond het ook heel heftig, terwijl ik nog best een makkelijke baby had. Er komt gewoon zoveel op je af en alle tijd die je voor jezelf had voorheen is eigenlijk weg en wat je er voor terug krijgt is een enorme verantwoordelijkheid. Daarnaast liggen je hormonen aardig overhoop. Ik heb dan ook geen roze wolk ervaren, mijn man ook niet. Het werd langzaamaan makkelijker hoor. Succes.

23 Jan 2017 17:56 door Janne

Ik heb de babytijd bij beide kinderen als makkelijk ervaren. Tuurlijk waren hier ook wel (flink wat) slapeloze nachten, maar het heeft mij ook doen inzien dat ik veel meer aankon dan ik altijd dacht. En met de oudste zijn er ook echt wel zorgen geweest toen hij met 5 dagen oud al werd opgenomen, omdat hij is geboren zonder schildklier. Maar het goede gevoel van de babytijd overheerst wel.
Ik vind het nu vele malen zwaarder. Hier gaat toch wel het principe kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen op. Daar kan ik veel lastiger mee dealen. Zien dat je kleine kerel in zijn hoofd met van alles worstelt, omdat er zo verschrikkelijk veel stomme dingen gebeuren op de wereld en je dat niet over kunt pakken. Als je baby verdrietig is kun je het tegen je aan houden en heeft het nog geen weet van de grote boze wereld. Als je groter/ouder worden, worden ze zich hier veel meer van bewust en lost een knuffel niets op.
Nee, geef mij maar 10 keer liever de babytijd.

23 Jan 2017 18:27 door Anoniem260

SoGood schreef:Ik vond het ook heel heftig, terwijl ik nog best een makkelijke baby had. Er komt gewoon zoveel op je af en alle tijd die je voor jezelf had voorheen is eigenlijk weg en wat je er voor terug krijgt is een enorme verantwoordelijkheid. Daarnaast liggen je hormonen aardig overhoop. Ik heb dan ook geen roze wolk ervaren, mijn man ook niet. Het werd langzaamaan makkelijker hoor. Succes.

Dit heb ik dus ook. Ik vond het heel zwaar, hoewel ik best een makkelijk kind had (bv problemen en de keuze om fulltime te kolven maakte het allemaal wel moelijker). Vind mezelf dan soms een beetje een aansteller :redface:

23 Jan 2017 18:40 door Anoniem253

Fijn die herkenbaarheid! Idd die onzekerheid, allerlei verschillende adviezen van kraam, cb etc en dan vooral over de voeding.

23 Jan 2017 20:41 door Salome

Hoe gaat het nu dan Champagne?

23 Jan 2017 21:29 door Anoniem253

Het gaat goed hoor! Vandaag eerste dag alleen, man weer aan het werk. Ze is verkouden dus dat is wel echt sneu, donderdag naar het cb om te wegen en kijken of we een ander voedingsschema kunnen hanteren.

25 Jan 2017 21:13 door Heksenketel

Ik vond er niet veel aan. Al waren het allemaal makkelijke baby's ik vind het gewoon allemaal erg saai haha. Slapen, eten, huilen en daar houdt het wel mee op. Ik vind het veel leuker als ze wat groter worden. Al denk ik nu ooit waren ze maar wat kleiner maar dan lees ik al die babyverhalen en dan denk ik goddank ben ik daar vanaf.
Vroeger dacht ik altijd dat ik baby's het einde zou vinden, maar ik vind het helemaal niet zo leuk.

25 Jan 2017 23:50 door Snoes

Ik vond/vind de babytijd echt heel fijn en heb daar heel bewust van genoten. Zo'n klein frummeltje op mij, héérlijk. Natuurlijk was het ook wel echt zwaar soms, ze heeft ook periodes gehad dat ze heel veel huilde, maar toch kan ik zeggen dat ik het een hele mooie en bijzondere tijd vond/vind.

26 Jan 2017 00:01 door Luisa

HollyGolightly schreef:Ik lees veel baby's die overdag maar moeilijk slapen. Volgens mij is dat vrij normaal, die hazenslaapjes tussendoor de eerste maanden. Bij mijn drie kinderen zat er overdag pas rond 6 maanden een ritme in. Maar ze vielen tijdens wandelen wel in slaap in de kinderwagen en mijn jongste heb ik veel in de draagzak gehad, zodat ik mijn handen vrij had. Soms helpt het ook een shirt met jouw lichaamsgeur in de wieg te leggen.

Ooh dit vind ik fijn om te lezen! Mijn baby is nu 3 maanden maar wil overdag dus ook niet slapen. Dit biedt toch hoop :smile:

26 Jan 2017 00:32 door Anoniem210

Ik vond de eerste week zwaar maar dit kwam voornamelijk door omstandigheden van buitenaf.
Daarna heb ik tijdens mijn verlof heel erg genoten van mijn kleine frummel. Ik had mijzelf ook alleen de taak van moeder opgelegd de eerste maand en heel bewust gekozen om in het hier en nu te leven en de boel de boel te laten. Ik moet zeggen dat ik veel hulp heb gehad van mijn lieve zussen, moeder en schoonmoeder betreffende het huishouden dus daardoor kon ik mij ook meer concentreren op mijn dochter.
Al herken ik wel veel van wat Elliot zegt. De onzekerheid maakte mij soms gek. Ik wist weinig van het moederschap en stond soms machteloos met mijn handen in het haar terwijl ik alles zo goed wou doen.

Vervelend om te lezen dat veel moeders de eerste tijd met hun baby als zwaar ervaren.

Welkom op Zeg maar Yes!

Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Re: Babytijd

Wie is er online?