Jee wat een manipulatieve schoonmoeder heb je zeg Wat ontzettend frustrerend en ohhh ik zou me ook zooooo machteloos voelen dat je gewoon zoveel onrecht wordt aangedaan EN dat ze dan ook nog zichzelf als het slachtoffer zien nota bene. Ik denk dat je sowieso wel weet dat jij in je recht staat he? Of twijfel je daar soms ook nog wel aan? iig lijkt me dat absoluut buiten kijf staan. Lastig dat je man niet helemaaaaaal voor jou kan kiezen. Dat snap ik ook wel, maar maakt het wel extra moeilijk. Ik weet eigenlijk niet zo goed wat voor advies ik kan geven, zou dit zelf ook heel moeilijk vinden. Echt breken zou ik denk ik niet zo concreet nu doen, in zo'n turbulente periode. Ik zou eerder ervoor kiezen, en dat ook communiceren, om even een time-out te hebben. Geef aan dat het een enorm gekke tijd is, dat dat ervoor zorgt dat de emoties sowieso wat meer gespannen zijn, en dat het jou beter lijkt om even afstand te hebben. Punt.

Pfff echt vet moeilijk

Oh, Teun, wat akelig. Je verdriet spreekt heel duidelijk uit je tekst. En het is zo moeilijk om altijd maar te proberen begrip op te brengen voor mensen die dat begrip zelf niet kunnen of willen opbrengen en niet op hun eigen handelen kunnen reflecteren. Ik begrijp dat de frustraties en het verdriet zich hebben opgehoopt en dat dit een druppel was.
Ik kan me je reactie van het contact willen verbreken ook wel voorstellen. Vind het ook wel heel constructief van je dat je er direct bij aangeeft dat het geldt voor jou en niet voor man en kind. Maar goed, je merkt dat je schoonouders hier helemaal niet mee om kunnen gaan en zich enorm aangevallen voelen door jou. Is er een tussenweg mogelijk waarbij je als het ware voor jezelf besluit dat er geen werkelijke relatie meer is, geen verwachtingen en dergelijke, maar je puur praktisch het contact niet verbreekt? Dus wel met man en kind mee op visite, maar daar gewoon braaf opzitten en pootjes geven en een beetje uit-tunen verder? Dan geef je ze geen aanleiding voor het schoppen van drama maar hoef jij ook niet steeds over je grenzen heen te laten lopen. Ik weet niet of dit werkt voor jullie hoor, ik heb verder nog nooit iets van jou gelezen over dit onderwerp. Maar het lijken me mensen waarmee een gesprek sowieso niet goed mogelijk is, en mijn neiging zou dan zijn de relatie zo in te richten dat het mij het minste doet.
Kun je met je vent wel een beetje praten hierover?

-

Jeetje Teun. Wat heftig allemaal. Ik herken het deels; mijn schoonmoeder heeft ook altijd de overtreffende trap en slachtofferrol. Tot nu toe slik ik het allemaal, omdat het niet zo extreem is als bij jou.

Ik zou ook niet goed weten wat je kunt doen. In elk geval even laten bekoelen. En als je niet wilt dat ze bij jou klussen, dan zou dat ik dat in elk geval bij je man aangeven.

Veel sterkte!

Wat naar Teun! Lijkt me heel moeilijk. Ook voor je man.
Neem je rust en denk aan jullie zelf!

Jemig Teun, wat een gezeik! Dit kun je er momenteel niet bij hebben, dus kies inderdaad maar voor jezelf. Ik hoop dat ze eens goed bij zichzelf te rade gaan en uit die slachtofferrol komen. Sterkte!

Oef, wat moeilijk en verdrietig dat deze jarenlange, borrelende strijd nu ook nog eens op je bord terechtkomt. Ik vind je eerlijk gezegd al de redelijkheid zelve, omdat je alleen jezelf dit gekibbel wil besparen en je man en jullie dochter niet dwingt te kiezen. Zij kunnen nog gewoon contact hebben en dat is volgens mij voor iedereen op dit moment rustgevender en dus beter. Ik zou dus ook een pauze aanraden, voor wat betreft de verstoorde verstandhouding die jij met je schoonouders hebt. En nee, dan zou ik niet meegaan op bezoek. Dat is niet te doen, want daarmee geef je ook geen signaal af dat je grens is bereikt. Er wordt juist gelegenheid gegeven er nog eens overheen te denderen. Dat lijkt me voor jouw eigen gemoedsrust helemaal niet goed.

Ik vind het bijzonder laag dat je schoonmoeder zulke manipulatieve uitspraken doet. Dat dit je raakt en het je overstuur maakt, snap ik goed. Toch hoef je dit echt niet jouw verantwoordelijkheid te maken. 1) Omdat het domweg niet jouw verantwoordelijkheid is wat zij wel/niet doet, 2) in deze context geloof ik echt niet dat ze haarzelf in de rivier gooit. En ook al doet ze dat wel (waar echt wel wat meer voor nodig is dan weerstand krijgen van je schoondochter), dan gaat 1 weer op.

Dit valt nu niet te lijmen en ik denk dat je dat ook niet moet willen in deze hectische periode. Het heeft geen prioriteit als je kijkt wat er allemaal op je afkomt de laatste tijd. In het nieuwe jaar zou ik weer eens verder kijken naar een oplossing, maar daarin ook heel duidelijk van je schoonouders willen krijgen, wat zij voor ogen hebben in het contact met jou? Nu gaan ze er zogenaamd zo aan onderdoor, maar als met name je schoonmoeder zo naar tegen je doet, wat vindt zij dan precies de meerwaarde van het contact onderhouden? Dat zou ik heel helder willen hebben en mede op basis van dit antwoord een beslissing maken. Ik denk namelijk dat je jezelf nu in bescherming mag nemen voor zelfbehoud en dat daar op de bank gaan zitten en het maar ondergaan voor een paar uurtjes, jou niet ten goede komt.

Bovenal vind ik het heel rot voor je. Het komt wel even allemaal tegelijk nu en dat moet heel moeilijk voor je zijn.

Edit: zie nu dat we tegelijk hebben gepost. Wat rot dat het ook nog leidde tot een ruzie tussen jou en je man. Ik kan me zo voorstellen dat je het gevoel hebt dat hij impliciet toch partij kiest c.q. tegen jou kiest, door toch deze eerder gemaakte afspraak door te laten gaan. Vanuit zijn perspectief bekeken zal dit ook niet meevallen. Hij zit in een spagaat. Neutraal blijven is voor hem nu heel lastig, want jij bent zijn partner en zij zijn ouders. Daar kan hij bijna geen goede keuze in maken, want aan hem zal nu gevoelsmatig ook worden getrokken. Probeer te blijven bedenken dat als hij tegen jou zou kiezen, dat hij dat vooral zou laten merken in woorden. Hij zou dan net zo over jouw gevoelens heen aan het walsen zijn als zijn ouders. Dat lees ik niet terug in jouw verhaal. Eerlijk gezegd zou ik ook niet weten wat ik zou moeten doen als er zo'n situatie was ontstaan tussen mijn ouders en partner. Ik zou denk ik maar 'wat' doen; wat me op dat moment het beste lijkt. Het zou heel zonde zijn als dit ook een wig drijft tussen jou en je man. Zolang jij voorlopig even nergens onderdeel van uit hoeft te maken, zodra het je schoonouders betreft, zou ik proberen het je niet persoonlijk aan te trekken dat je man soms keuzes maakt die jij niet zou maken. Hij is er onbedoeld tussenin gezet en ik denk dat hij daar een weg in probeert te vinden en beide partijen niet tekort wil doen.

Inderdaad. Ik zou in ieder geval bij je man aangeven dat je op dit moment geen energie hebt voor contact met en begrip voor je ouders. Als je je weer beter voelt en gesettled bent, kun je inderdaad eventueel overwegen om er weer energie in te steken. Je focus mag duidelijk bij je gezondheid, gezin en verhuizing liggen. Laat je niet van de wijs brengen, je hebt meer dan netjes gehandeld.

Wat heftig Teun, zeker omdat je nu gewoon aan jezelf moet denken en jullie je handen vol hebben met de twee huizen, baby en de onzekerheid en je lichamelijke situatie na je ziekenhuis opname

Voor nu zou ik denk ik even ademruimte nemen en daarna het contact via je man laten gaan en alleen als het echt "moet" mee gaan dus met verjaardagen of kerst maar niet gewoon op zondag. De lieve vrede bewaren voor jullie dochter en je man dus zeg maar.

Dank jullie!

Minoes, ik heb het gelezen, tnx voor het delen! Dat wilde ik even laten weten, ik reageer later uitgebreider op iedereen.

Jeetje Teun wat heftig!
Ik weet er verder niet zo goed wat ik er over zeggen moet maar wil je wel een knuffel geven
Heel naar dat het juist nu zo uit de hand loopt.

De situatie die jij typt dat de bom deed barsten vind ik niet dat je schoonmoeder zich daardoor gekwetst zou moeten voelen, het is misschien niet zo leuk als iemand je verhaal niet leuk vindt om te horen, zoals jij heel netjes aangaf. Maar dit lijkt me ook vrij onnodig. Voel je dus ook niet schuldig. Daarbij zit je nu in een heel kwetsbare situatie, net thuis uit het ziekenhuis en je hebt ook nog de verhuizing aan je hoofd dus daar zou je schoonmoeder ook wel een beetje rekening mee kunnen houden. Zodat stél dat jij een keer iets minder aardig was geweest dan zou dat ook nog te verklaren zijn mijn inziens. Maar zo te lezen is het dus niet zo'n persoon die daar rekening mee houdt. Wat ik wil zeggen: ik zou niet definitief 'breken' met je schoonouders, je hebt nu veel aan je hoofd en wie weet kom je over een tijdje wel weer in wat rustiger vaarwater en is er wel een manier te bedenken dat jullie op een bepaalde manier met elkaar om kunnen gaan. Elkaar niet te vaak en te lang zien, beetje over koetjes en kalfjes kletsen o.i.d. Ik zou je nu eerst op je herstel en de verhuizing richten en gewoon de boot een beetje afhouden, misschien kan je man dat ook gewoon benoemen naar hen toe, dat je je daar eerst op richt en je even pauze wil en dan kun je later nog denken hoe je jullie relatie opnieuw wil gaan inrichten (of niet).

Sterkte Teun, kan je nu net allemaal niet gebruiken

Nah, wat een gekke en respectloze reacties van je schoonmoeder, maar ook je schoonvader die zo laf is om haar te helpen dat podium op te klimmen.
Wat een rotsituatie. Mijn gevoel zegt: neem een break met ze en maak er niet meer woorden aan vuil dan je nu hebt gedaan. Dus geen definitieve uitspraken doen. Laat ze maar even met een radiostilte dealen.

Wat een gedoe zeg Teun. Sowieso al iets waar je je helemaal niet mee bezig wil houden, maar in de situatie zoals die nu is, al helemaal niet.
Denk aan jezelf nu en hopelijk komt er ooit een tijd dat je schoonouders in gaan zien hoe een fijne schoondochter ze wel niet hebben!

He gadver Teun, je voelt je sowieso al kwetsbaar nu omdat je nu eenmaal kwetsbaar bent. Je bent ziek (geweest), je hebt enorm veel angsten gehad, je hebt een rollercoaster meegemaakt van pijn en de andere ongemakken en alsnog drukt ze zo haar stempel erop.

Je bent een hartstikke lief mens, dus daar moet je niet aan twijfelen. Juist dat je twijfelt aan je eigen opstelling, is wie je bent en tekent dat jij wel aan zelfreflectie kan doen. In dit geval heb je alleen maar je grens aangegeven. Eentje die er allang aan zat te komen maar die nu pas door jou zo stellig is neergelegd. En dat is de enige manier waarop het bij dit soort mensen werkt: door helder en duidelijk te zijn.

Zij doen uit een bepaalde gewoonte wat ze altijd doen: drammen, dreigen, vervolgens gewoon op komen dagen waar ze verwacht worden, en verder het slachtoffer uithangen. Jij hebt besloten daar niet meer aan mee te doen en het is pijnlijk dat je man daar (nog) niet is. Breken met je ouders is ook niet zomaar iets natuurlijk en dat zou je ook niet van hem vragen. Wel dat hij je meer steunt.

Ik zou daarom ook vooral adviseren dat ook je man gewoon helder en stellig zijn grenzen aangeeft 'Teun kiest nu voor haarzelf, en ik wil daarom niks negatiefs horen over haar'. En daar moet hij het bij laten: daarin kiest hij niet voor jou, niet voor hen maar neemt het ook voor niemand op. Daardoor kan de periode van afkoeling ook voor hun beginnen.

Jij moet oprecht even idd daar niet willen komen en je nu richten op je eigen herstel! Kan ik nog iets voor je doen? Ik woon nu immers ook echt op 5 minuten afstand ofzo en wil je graag helpen als dat nodig is! En ook voor de gezelligheid hoor :-)

Ik weet niet goed wat ik verder moet toevoegen aan wat al gezegd is. Ik vind het echt niet gezond hoe (vooral) je schoonmoeder met jou omgaat. Bah.

Dikke knuffel en goed dat je nu even voor jezelf kiest!

Jeetje Teun, ik vind het heel naar voor je. Ik vind het goed en knap van je dat je eindelijk je grens hebt aangegeven. Ik begrijp het loyaliteitsconflict van je man maar toch is het teleurstellend dat hij niet zo voor jou opkomt als dat je zou mogen verwachten. Ik wens je veel wijsheid toe en leef met je mee.

Wat een nare situatie.
Ik kan inderdaad niet veel toevoegen aan wat er al gezegd is. Het lijkt me voor je man ook heel moeilijk. Het blijven toch je ouders, hoe stom ze ook kunnen doen. Over het niet voor jou opkomen: je hebt natuurlijk geen idee wat hij erover zegt tegen zijn ouders. Daar zou ik niet te snel over oordelen. De hele situatie is voor jullie beide echt ontzettend lastig.

Bah! Wat een rotsituatie!
Ik heb ook niet veel toe te voegen, maar wil even zeggen dat ik het heel erg knap van je vind dat je voor jezelf kiest, hoe moeilijk ook met alle betrokken partijen om je heen.

Getsss, wat een vermoeiende mensen. Denk goed aan jezelf! Dikke knuf!

Bedankt voor jullie lieve en wijze reacties! Het voelt echt alsof er een elastiekje is geknapt waar de rek al heel lang uit was. Als ik aan ze denk dan kook ik echt van woede en kan ik niks goeds meer zien. Dat is het resultaat van het jarenlang op mijn tenen lopen en opboksen tegen hun wantrouwen en geclaim. Er schieten me steeds zoveel dingen te binnen die er zijn gebeurd en gezegd en die tegen mijn grens aan schurkten of eroverheen gingen. Baaah.

Mijn man heeft hen afgelopen weekend ook nog ingelicht over onze relatieproblemen. Dit om ze in te laten zien dat we een pittig jaar hebben en echt niet zomaar zeggen dat we het druk hebben. Ik baal evan dat hij dat juist nu heeft verteld, het gaat ze geen klap aan. Ze hebben gezegd van hem te houden en dat hij altijd welkom is. Hij. Meh!

Als hij een keer aangaf dat we het ergens niet mee eens waren vroegen ze ook: 'vindt jij dat of vindt Teun dat'? Het wantrouwen!!

Nou ja, het houdt me dus nog steeds nogal bezig terwijl ik hoopte wat rust te vinden. Samen kunnen we het er nog steeds redelijk over hebben, al heeft mijn man liever dat ik het opschrijf ipv steeds vertel omdat hij het ook even allemaal niet meer weet. Ik probeer hem ruimte te geven, maar doordat ik fysiek nu niet zo heel goed uit de voeten kan merk ik dat ik juist veel ga piekeren. Lastig om dat niet te delen.

Heftig studiebol en Minoessepoes om jullie verhalen ook te lezen. Ik hoop dat we er onze weg in gaan vinden.

Alles wat die mensen nu natuurlijk zeggen en doen is fout. Hoe moeilijk het ook is, probeer echt hun even van je af te zetten. Je hebt genoeg aan jezelf nu en dat heeft nu even voorrang.

Eigenlijk vind ik het best wijs van je man. Zo kan jij rustig nadenken over je bewoording, dingen voor jezelf op een rijtje krijgen terwijl je wel de dingen samen uit en bespreekt. Zo kan het ook allemaal een plek krijgen. Ik vind het rot om te lezen dat jullie relatieproblemen hebben. Ik had wel al door dat de dingen niet zo lekker liepen, maar dacht dat dat echt kwam vanwege de baby en de tropenjaren zeg maar.

Alles komt uiteindelijk heus wel goed lieve Teun, je hebt het hart op de juiste plek en ook met je man zal je weer een weg gaan vinden. Probeer overdag, als je piekert, juist dan die dingen op te schrijven. Zo kom jij toe aan een stukje verwerking en heb je de dingen ook helderder voor ogen uiteindelijk áls je het met hem bespreekt.

Oh en dat zou ik dus echt doen in de vorm van brieven: schrijf maar brieven aan je schoonmoeder, aan je schoonvader en aan je man. Dat alleen al kan enorm helpen!