Weg

Misschien moet je dat nu ook niet van jezelf vragen. Iemand heeft mij ooit een heel waardevol advies gegeven en dat is om je niet te frustreren over hoe je je voelt. Word niet kwaad omdat je je kwaad voelt, en zo geldt het voor jou ook. Die gevoelens heb je nu eenmaal, die zijn er en kan je niet wegredeneren. Ga je dat doen, kom je in conflict met jezelf en daar schiet je niks mee op.

Je weet van jezelf hoe je in elkaar steekt, en je man weet dat ook. Vertrouw daar even op dat je weet dat je dit allemaal niet voor de lol doet, maar om even ruimte te creeren. Verwacht even niks van jezelf en laat het op je inwerken dat je bent verhuisd, dat je zo ziek bent geweest en dat deze situatie nu even is zoals hij is. Zij gaan nergens naartoe en jij ook niet: daarmee bedoel ik dat je je niet uit angst snel moet gaan handelen. Maar laat de situatie maar eens even op zijn beloop totdat jij ook weer wat steviger in je schoenen staat.

Teuntje, hoe is dit bij jullie afgelopen?
Zit nu beetje in dezelfde situatie...

Wowie is dit topic gewoon al een jaar oud?

Wat verdrietig Sam

Hee jeetje Sam, wat naar! En ook al in een periode dat jullie druk zijn met verhuizen en twee kleine kinderen. Wat is er aan de hand?

Goed dat je het topic trouwens hebt geupt trouwens, ik was destijds vergeten de gevoelige info te verwijderen zag ik . Hoe het verder is gegaan:

We hebben toen we weer in rustiger vaarwater kwamen toch een keer met hen afgesproken, bij ons. We zeiden van te voren dat er zoveel onbegrip was en dat we merkten niet dichter bij elkaar te komen, dat we het eigenlijk niet meer uit wilden praten maar gewoon voorzichtig opnieuw beginnen. Ze zeiden dat te snappen en stemden er mee in. Dat liep helaas in eerste instantie mis, de sfeer was heel gespannen en precies toen mijn man even weg was begon mijn schoonvader mij de les te lezen op hele nare toon. Dat ik toch moest begrijpen dat het niet kon wat ik had gedaan. Vreselijk!
Ik heb een paar dingen tegengesproken en heb me er niet toe laten verleiden ook met modder te gaan gooien. Ik zei dat we hen graag in ons leven wilden houden en vroeg of dat wederzijds was. En dat kon alleen als we het achter ons zouden proberen te laten. Toen brak mijn schoonmoeder en zei dat ze dat ook graag wilde.

Hierna was er gelukkig wel weer een basis, al ging het van beide kanten niet van harte. Inmiddels zijn we inderdaad weer een jaar verder en gaat het ok. We zien ze met feestdagen, verjaardagen en soms even tussendoor. Ik FaceTime ook weleens met ze als ik met mijn dochter thuis ben. De rest van het contact verloopt via mijn man.

Natuurlijk vergeet ik nooit wat er is gebeurd en dat zal wederzijds zijn. Maar ik ben wel blij dat we uiteindelijk niet hebben gebroken. Oh man als ik terugdenk aan die periode, alle verdriet en moeilijke gesprekken. Zo naar!

Hopelijk komen jullie er uiteindelijk ook Sam. En het belangrijkste: probeer met je man op één lijn te blijven. Of in ieder geval elkaar te blijven begrijpen. Sterkte dear!

Fijn dat je redelijk contact hebt nu Teun!

Nou dat is iig fijn nieuws voor jullie.

Hier is het alleen met schoonmoeder en mij.
Ze heeft, op de dag dat we in ons huis trokken, zich volledig op mij laten gaan. Maar als ik t moet geloven moet het ergste nog komen... Ben zo kwaad. Gelukkig staat mijn man volledig achter me.

Dat laatste is in ieder geval fijn Sam. Zal voor hem ook moeilijk zijn. Maar rot hoor om te lezen dat je de volle laag hebt gehad tijdens zo’n sowieso al stressvolle periode. Zien jullie haar nog nu? En de kinderen? Dat vond ik vorig jaar zo lastig, het is ook hun oma en die wilde ik E niet ontnemen omdat ik toevallig niet goed met haar door één deur kon. Maar er zijn grenzen hoor! Als je nog eens wil praten of mailen weet je me te vinden he?! Sterkte!

Wat knap Teun! Vooral dat je hebt gezegd dat je ze in je leven wilt houden en of dat wederzijds is. Het was zo makkelijk om in die situatie met je schoonvader olie op het vuur te gooien, maar dat heb je niet gedaan.

Sam, ik vind het rot voor je.

Ja dat vind ik ook zo knap van Teun, Katniss.

Momenteel zien we ze niet, maar dit is nog maar 4 dagen geleden. Alleen zaterdag vieren we S haar verjaardag, dus weet niet wat en hoe dan. Wat dat betreft blijven ze ook welkom, want wil de kindjes niet hun oma afnemen. Net als dat ik vind dat mijn man sowieso naar ze toe moet blijven gaan. Maar ik voel me zo in de zeik gezet.
Gelukkig weet mijn man heel goed hoe ze in elkaar steekt, maar het is natuurlijk wel zijn moeder.

Ze zei ook tegen mij: ja maar wij zijn wel .. ouders. Waarop ik reageerde met: Ja maar dat wil niet zeggen dat je alles mag zeggen en doen wat je denkt en dat wij maar jouw orders hebben op te volgen.

En dit alles om een kusje

Sam, wat ontzettend naar. Fijn dat je man achter je staat en ontzettend knap dat je zelfs zo kort na dit voorval al zegt dat ze wel op de verjaardag mogen komen.
Hoe krijgen mensen het voor elkaar....je zou juist blij moeten zijn met de partner van je kind.

Teun, wat knap hoe jij je hierin hebt opgesteld.

Voor mij is het vanavond erop of eronder. Als ze mij voor vanavond geen appje heeft gestuurd, onze lieve S is jarig, dan ben ik er klaar mee. Als je dan nog niet het fatsoen hebt om je trots opzij te zetten en mij te feliciteren met de 1e verjaardag van onze dochter.. dan ben ik er echt klaar mee.
Heb al een heel bericht klaar staan. Wel een heel net bericht overigens, al zou ik 100x liever schelden, maar zo steek ik niet in elkaar.

Edit: ze appt mij anders elke maand: Nu is S alweer 10 maanden, wat gaat het toch snel. Enzovoorts enzovoorts. Dus vandaar dat het nu bewust lijkt.

Wat vervelend Sam. Hoe ging heg vandaag dan?

Hoe ging het vanavond Sam?

Ik heb niks gehoord, mijn man kreeg vanmorgen al vroeg een appje. Maar mijn man heeft mij gevraagd nu nog even niks te sturen. Hij gaat er morgen een kast ophalen en wil zijn moeder dan even heel duidelijk maken hoe wij erin staan. En dat ik heel erg boos ben en het van mij eigenlijk niet meer hoeft. Dat wacht ik dus even af.

Ik vind het zo rot voor je/jullie en voor die lieve kleine S die vandaag jarig was. Hou je taai, Sam, laat je man maar inderdaad eerst met haar praten.

Sam wat naar! Gefeliciteerd met jullie dochter, ik kan me wel voorstellen dat het de hele dag overschaduwde.
Wij hebben bijna 2 jaar geleden ook erg slecht contact met mijn schoonfamilie gehad, inmiddels is alles gezakt en hebben we met verjaardagen en feestdagen wel weer contact en spreken we af maar even spontaan op visite doen we niet meer.
Bij mij heeft het heel erg geholpen om vooral niets van ze te verwachten, dan hoef ik ook niet teleurgesteld te raken.

Veel sterkte, ik hoop da jullie eruit komen!

Hoe is het gegaan sam? Vind het erg jammer om te lezen dat ze haar trots niet opzij kan zetten, vooral als ze iedere maand een app stuurt. Hopelijk hebben jullie wel een fijne verjaardag gehad!

Teun, fijn dat jullie contact nu gewoon redelijk goed is.

Sam, wat naar dat jij nu ook in deze situatie zit. Ik zou het zelf niet raar vinden als mijn schoonmoeder niet naar mij zou appen ivm een verjaardag van de kinderen als ze wel al naar mijn man geappt of gebeld zou hebben. Maar zij is sowieso niet het type wat (mij) veel appt dus de situatie is dan sowieso al anders.

And the story continues.
Ik heb besloten afstand te nemen. Voor zolang als ik zelf wil.
Kost me teveel negatieve energie. Geen zin meer in.

Ah Sam, wat naar dat het zo loopt. Goed dat je voor jezelf kiest en er geen termijn aanhangt/het niet definitief maakt. Veel sterkte, het zal niet meteen opluchten denk ik maar geeft je hopelijk nu wel wat meer rust.

Shit Sam! Ik had dit helemaal gemist, fijn dat je man wel achter je staat. Knuffel!

Sterkte Sam, wat een ontzettende k*t situatie.

Sterkte Sam. Goed dat je voor jezelf opkomt.