Struggels met ouders
We hadden het een keer over opvang gehad voor onze zoon. Toen was ze zo chagrijnig geworden, of zij dan niet goed oppast en vanaf wanneer dat dan in gaat, terwijl ze wist dat het afhankelijk was mijn evt nieuwe baan. (Die ik uiteindelijk niet gekregen had). Ze werkt zelf ook en meer dan 1 vaste dag lukt niet. Maar goed ze is in staat haar werk ervoor op te geven, maar dat willen wij niet en sowieso niet meer dan 1 dag oma.
Ik vind het best lastig om mee om te gaan. Ze zit momenteel zo in de stress om een huidige verbouwing eind van jaar waarschijnlijk, dingen waar we geen invloed op hebben kan ze helemaal uit haar plaat gaan. Slaapt ze weer slecht van.
Gesprekken voeren kan zowat niet, ze zegt ja en nee dat is het. Arm overbelast,’maar ze zal geen hulp vragen of rustiger aan doen.
Nu zetten mijn ouders alles opzij voor de verbouwing, ze moeten en willen een nieuwe auto maar ja wat zal men er wel niet van denken een auto en verbouwen.....Dat wij denken laat ze denken...
Nu willen wij graag een 2e kindje en ik merkte aan mezelf dat ik tegengehouden werd door het idee dat ze die spanning er ook nog bij heeft.
Wij gaan zelf na hun verbouwen dus dat duurt nog zeker een jaar, voor onszelf willen we graag nu nog een kindje dan over 2 jaar als alles achter de rug is. En nu ik nog niet ongesteld ben denk ik ojee straks moet ik dat ook nog vertellen!
Laatst zei ze zo terloops als alles achter de rug is en jullie krijgen misschien nog een tweede.
Bij de vorige wist ze van ons traject dankzij mmm, maar nu hebben we het nog voor onszelf gehouden.
Verder zijn ze super lief en kunnen we altijd wel op hun terugvallen. Maar over sommige dingen hebben ze zo een mening.