Marsy31 schreef:Tot grote ergernis van mijn man staat de film nu op pauze omdat ik nog iets wilde zeggen. Maar wat je vast al doet maar ik toch nog even wilde benoemen omdat dat bij mij door werken met kinderen automatische gaat: ik heb een extra zintuig als het aankomt op slecht gedrag voorspellen. Ik benoem dus al veel dingen vantevoren: ‘we gaan nu slapen en ik lees 2 boekjes, zing 2 liedjes en dan ... lalala. Ik weet dat je niet wilt slapen, maar mama vindt het fijn als je het probeert. Lukt het niet, dan roep je me maar, maar ik doe niet meer liedjes en je mag je bedje ook niet meer uit. Maar wil je best nog even kusje komen brengen hoor lieverd. Ga maar proberen. Ik kom je ophalen als de klok weer geel is. Is de klok nog blauw dan is het nog slaaptijd’. Alvast voor de volgende ochtend. Zoetsappig en walgelijk maar werkt als een tiet.
Lief dat je de film op pauze zette, sorry F! ;)
Dit doe ik ook veel, maar kan ook wel heel averechts werken bij O. Hij kan dan ook al in een tantrum raken ruim voordat er daadwerkelijk iets gebeurt. Als we 's ochtends na het ontbijt bijvoorbeeld nog een half uur kunnen spelen (en samen de afwas uitruimen enzo) voordat hij naar peuterspeelzaal moet, geef ik hem ruimschoots de tijd om vast te wennen aan dat we straks weg gaan (want oooh wat zie ik dan al op tegen die schoenen aan en jas aan enzo), dus dan zeg ik dat we straks jas aan gaan doen en schoenen aan gaan doen, ik weet dat je dat niet leuk vindt, maar we gaan straks even de pompoenen op de trap gedag zeggen, en je mag eerst nog even spelen. Etc etc. Maar dan kan hij soms ook al enorm in een tantrum schieten ruim voordat het 'nodig' is, snap je? Dan verpest ik dat kwartier dat we nog hebben eigenlijk, omdat hij dan al uit z'n plaat gaat. Dus het is een fijne balans bij hem, de ene keer werkt dat wel, de andere keer kan ik het beter juist vrij abrupt onaangekondigd doen en dan gaat het eigenlijk beter.
Maar ik moest nog wel aan je denken vanavond, want ik complimenteerde O dat hij z'n overhemdje zo goed zelf uittrok vanavond, dat hij zich zo goed zelf uit kon kleden en toen glunderde hij ook en moest ik aan jou denken haha.
Vanavond was het ook weer raak. Sowieso wilde hij niets eten, nou hop, zonder eten naar bed (haat ik want hij is zo mager, maar ja, punt maken, kind eet wel als ie honger heeft), maar zooo boos dat hij naar bed moest zonder eten (niet dat ie daarom nog ging eten hoor, dus consequent gebleven en toch naar boven gegaan). Kreeg ik op de trap al een klap van hem in m'n gezicht. Boos geworden, gezegd dat hij mama niet mag slaan, dat doet pijn, op de trap gezet en gezegd dat hij daar moest zitten en ik ben zelf weggelopen. Gooide zichzelf tig keer van de trap af (het is de onderste tree van de zoldertrap hoor, hij valt niet hard, gewoon dramatisch doen), maar telkens boos terug gekomen, gezegd dat hij stout was en dat hij mama niet mocht slaan. Gaat ie gewoon terug grijnzen. Maar voet bij stuk gehouden. Na een minuut 'm ergens vandaan geplukt (hij was tóch weer tussen de droogrekken geklommen) en het 'uitgepraat', kus gegeven, en daarna tanden gaan poetsen. Ik verwachtte drama (hij haat tandenpoetsen) maar hij was een engeltje de rest van het kwartiertje dat het naar bed brengen duurde, ging zo snel en hij was zo lief. Alsof ie het toch een beetje begreep.