PTSS

Dit gaat een misschien niet zo duidelijk verhaal worden, maar hopelijk kunnen jullie het volgen!

In de zomervakantie is er bij mij PTSS vastgesteld.
Ik schijn het al 8 jaar te hebben, maar door de vele, niet leuke gebeurtenissen van afgelopen jaar is het erger geworden en ben ik nu op het moment aangekomen dat ik gek word van mijzelf.

Ik ben moe, heb nergens zin in en lig het liefst de hele dag op bed. Kan mij niet goed concentreren en mijn humeur kan zo omslaan van heel vrolijk naar down/verdrietig. Ik sleep mijzelf elke dag uit bed, omdat het niet anders kan. Ik zit nu in met derde studie jaar en het is al het zesde jaar dat ik studeer, dus eventuele vertragingen kan ik mij niet veroorloven. Mijn stage vorig jaar heb ik echt verknalt, omdat ik niet lekker in mijn vel zit, maar heb door een wonder wel mijn studiepunten gekregen.

Ik kan ervoor in therapie gaan, maar dit kost veel geld en is nu echt nog geen optie. Mijn decaan van mijn studie weet van mijn situatie af..

En tjah.. wat dan? Wat kan ik nog doen?

Wat ik hoop is dat er misschien hier meiden zijn die in zo'n soort gelijke situatie hebben gezeten en misschien tips voor mij hebben? Ik weet dat ikzelf op de eerste plaats kom en dan mijn studie en al het andere.. Maar toch..

Herkenbaar. Hier nooit de diagnose op papier gekregen, maar er is wel gezegd dat dat het hoogstwaarschijnlijk is. Ik heb er wel hulp voor. Ik denk ook niet dat ik het zonder hulp kan verwerken.

Hoe kom je erbij dat hulp heel veel geld kost? 1e en 2e lijns hulp valt (voor een heel groot deel) onder je vergoedingen?

Oke, eerst en vooral - bij mij is PTSS niet vastgesteld.

Een paar weken geleden ben ik naar de dokter gegaan om de zelfde klachten als jij, maar voornamelijk mijn vermoeidheid. Ik heb (nog steeds) veel slaapproblemen. Lig wakker voor niets, lig te maken over nutteloze dingen. Heb nergens zin in, kan me nergens toe zetten. Het laatste jaar heb ik best veel meegemaakt, heb mezelf gek lopen maken, waardoor eigenlijk dit 'gedrag' getriggerd is. De dokter heeft me doorverwezen naar In.digo voor wat gesprekken aan te gaan met een psycholoog. Daar bovenop heb ik slaapmedicatie gekregen die ik zo nodig kan pakken als ik moe ben maar niet in slaap kan vallen.

In principe kan het bij mij PTSS zijn, maar ik ben niet op zoek naar een diagnose, maar naar een oplossing. Ik wil er van af, ik wil weer zin hebben om met vriendinnen af te spreken en gekke dingen te doen. Ik wil weer zin hebben in met mijn vriend een leuke avond in bed te hebben in plaats van het als een verplichting te voelen en stiekem liever alleen te willen zijn en in een hoekje te willen kruipen. Ik wil weer écht leven in plaats van alleen boeken te lezen en te fantaseren dat ik iemand anders was en een ander leven had.

Die therapie kan ik je nog niet helemaal aanraden, omdat ik nu pas twee gesprekken heb gehad. Eigenlijk had ik het gevoel maar een paar problemen te hebben, maar omdat ik nu onderliggende problemen heb gevonden lijkt het ineens veel meer. Morgen ga ik voor mijn derde gesprek. Ik moet wel zeggen dat het fijn is dat iemand naar me luistert en logische conclusies probeert te trekken uit de warboel die ik in mijn hoofd heb. Iemand die kan formuleren voor mij wat ik nu eigenlijk wil met mijn leven. Want ik weet wel wat ik wil, maar ik weet het tegelijkertijd ook niet.

Wanneer je een standaard zorgverzekering hebt worden volgens mij tien gesprekken (grotendeels) vergoed daar door. Het is bovendien je gezondheid, dus wordt het niet vergoed, dan is het alsnog belangrijk dat je dit doet. Je werkt jezelf alleen maar dieper in de shit als je het niet doet, er moet een manier zijn om er uit te komen. Er moet een manier zijn om weer blij te zijn en zorgelozer dan nu.

Wanneer je twijfelt kun je altijd eens naar de huisarts gaan en je probleem daar voorleggen. Hij kan je de mogelijkheden laten zien. Therapie hoeft niet extreem duur te zijn. En sowieso, je gezondheid is belangrijker dan geld. Zeker als je in een belangrijke fase zit in je leven wat betreft je school en dus je gehele toekomst.

Als je ooit iets kwijt wilt of je nog vragen hebt omtrent de therapie die ik volg, stuur me maar een PB'tje.

Ik denk dat áls je verder wilt met je leven, je wel moet. Zo ervaarde ik het tenminste. Ik heb nu hulp en dat is heftig, maar ook heel erg de moeite waard. Ik kom steeds een stapje verder, voel steeds meer een stapje bevrijding. Heb nog steeds angstdromen/nachtmerries, maar overdag voel ik me beter. Ik ben gewoon normaal/gemiddeld verzekerd, maar heb nog geen dikke rekeningen gehad hoor.

Ik heb het ook, gediagnosticeerd. Emdr is mijn redding.

Overigens ook de reden dat mijn studie niet zo snel gaat als ik zou willen. Ik voel me daar vaak schuldig over, maar aan de andere kant, mijn psych zegt ook: moet je kijken wat voor emotionele belasting je met je meezeult, het is niet zo gek dat je je niet optimaal op je studie kunt focussen.

Ik vind dat moeilijk hoor, voel me vaak mislukt. Maar hij heeft wel gelijk. Als ik die belasting niet had gehad, was mijn leven en daarbij mijn studies ook heel anders gelopen. Probeer dus te accepteren dat dit iets is wat je enorm belemmert nu. Je hebt gewoon de kracht even niet om je compleet te focussen op je studie. Dat is niet erg, maar zoek wel hulp.

Willemien schreef:Ik heb het ook, gediagnosticeerd. Emdr is mijn redding.

Ben jij wie ik denk dat jij bent?

Ik zou het met emdr niet redden, daarvoor gaat de problematiek te ver terug.

Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb een tijdje bij een maatschappelijk werkster gelopen, alleen zij kon mij niet verder helpen.
Zij raadde mij EMDR aan.. Maar zo ver ik begrepen heb is dat juist heel duur?
Ik heb een aantal jaren terug al bij een psycholoog gelopen, dit heeft mij niets geholpen.. Het voelde voor mij als op theevisite gaan bij mijn tante.
EMDR leek mij dus de oplossing, iemand met ervaring die er wat meer over zou kunnen vertellen?

Evalynn schreef: Ik heb (nog steeds) veel slaapproblemen. Lig wakker voor niets, lig te maken over nutteloze dingen. Heb nergens zin in, kan me nergens toe zetten. Het laatste jaar heb ik best veel meegemaakt, heb mezelf gek lopen maken, waardoor eigenlijk dit 'gedrag' getriggerd is.

In principe kan het bij mij PTSS zijn, maar ik ben niet op zoek naar een diagnose, maar naar een oplossing. Ik wil er van af, ik wil weer zin hebben om met vriendinnen af te spreken en gekke dingen te doen. Ik wil weer zin hebben in met mijn vriend een leuke avond in bed te hebben in plaats van het als een verplichting te voelen en stiekem liever alleen te willen zijn en in een hoekje te willen kruipen. Ik wil weer écht leven in plaats van alleen boeken te lezen en te fantaseren dat ik iemand anders was en een ander leven had.

Dit wat jij omschrijft, heb er even stukken uitgehaald, daar herken ik mijzelf zo in! Ik stuur jou even een pb'tje

Luce,

wat voor therapie volg jij hier dan voor, als ik vragen mag?

Ik vind het fijn om te lezen dat er meer zijn die zich in mij herkennen en die ook precies kunnen verwoorden hoe het voelt!

me-girl schreef:Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb een tijdje bij een maatschappelijk werkster gelopen, alleen zij kon mij niet verder helpen.
Zij raadde mij EMDR aan.. Maar zo ver ik begrepen heb is dat juist heel duur?
Ik heb een aantal jaren terug al bij een psycholoog gelopen, dit heeft mij niets geholpen.. Het voelde voor mij als op theevisite gaan bij mijn tante.
EMDR leek mij dus de oplossing, iemand met ervaring die er wat meer over zou kunnen vertellen?

Ja, Willemien

Heb je dan wel een goede psycholoog gehad? Klikte het wel?

me-girl schreef:Luce,

wat voor therapie volg jij hier dan voor, als ik vragen mag?

Ik vind het fijn om te lezen dat er meer zijn die zich in mij herkennen en die ook precies kunnen verwoorden hoe het voelt!

Ik heb een psychiater die vooral heel veel verbanden met mij legt. Ik benoem dingen, hij verwoordt ze nog een tikkie beter en brengt het in verband met andere zaken. Ik snap beter waar mijn gevoel vandaan komt en dat zorgt voor heling. Ik weet zo niet of het echt een bepaald soort therapie is zeg maar. Als je in de buurt van Zwolle woont, kan ik hem echt aanraden

Luce schreef:

me-girl schreef:Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb een tijdje bij een maatschappelijk werkster gelopen, alleen zij kon mij niet verder helpen.
Zij raadde mij EMDR aan.. Maar zo ver ik begrepen heb is dat juist heel duur?
Ik heb een aantal jaren terug al bij een psycholoog gelopen, dit heeft mij niets geholpen.. Het voelde voor mij als op theevisite gaan bij mijn tante.
EMDR leek mij dus de oplossing, iemand met ervaring die er wat meer over zou kunnen vertellen?

Ja, Willemien

Heb je dan wel een goede psycholoog gehad? Klikte het wel?

Ik ben toen meteen na die gebeurtenis 8 jaar geleden naar een psycholoog gegaan, en nee het klikte dus niet echt. Het ging toen meer over mijn vriendjes van dat moment en wat ik zoal deed, niet over de gebeurtenis zelf.
Zou jij kunnen uitleggen wat EMDR ongeveer inhoud en wat het voor jou doet? Heb er al wel het een en ander over gelezen, maar ben er wel specifiek naar benieuwd!

En een studentenpsycholoog dan? Deze zullen (vermoed ik) geen EMDR kunnen geven, maar misschien wel enkele handvaten waar je iets mee kan? (Of zijn die er echt alleen voor school gerelateerde zaken?) Volgens mij kost dat ook niks zolang je studeert.

Ik jou geval zou ik zeker een afspraak met de HA maken en vragen of je een doorverwijzing kunt krijgen voor een psycholoog. Ik zou niet te veel kijken naar de diagnose PTSS maar meer zoals word aangeven naar de oplossingen. PTSS is een vaak langdurig en intensief traject en is niet met een paar bezoeken aan een psycholoog opgelost.

Ik natuurlijk niet in je hoofd kijken maar de klachten die je beschrijft kunnen ook verward worden met een depressie.
Ik vind het heel erg naar dat je je zo voelt. Heel erg veel sterkte!!!

Het is voor mij alweer even geleden dat ik therapien volgde. Bij mij is de diagnose PTSS op, volgens mij, mijn 17de gesteld en daarna ben ik zeker een jaar intensief 4x per week, in therapie geweest. Zowel praat als fysiek. Het luchte enorm op om iemand af te ronselen in gedachten, met een tennisracket en ballon en kickboxen.

Ik zou er wel aan beginnen, of je moet het echt op geen enkel mogelijke manier kunnen financieren, ik was destijds behoorlijk de weg kwijt en had er al eerder aan moeten beginnen.

weg

Het is bij mij nooit echt officieel vastgesteld, maar ik heb wel emdr gevolgd voor soortgelijke klachten. Hier heeft het ontzettend geholpen, na de eerste sessie voelde ik me al tien kilo lichter. Ik heb 4 sessies nodig gehad. Mocht je er meer over willen weten, mag je me een pm sturen hoor.