Ik ben heel erg honkvast. Ik heb 3 jaar in een ander dorp gewoond en voelde mij daar echt niet op mijn plek. Ik was zo blij dat ons appartement werd verkocht en ik eindelijk terug kon naar mijn dorp waar ik ben geboren. Dichtbij mijn ouders en familie/vrienden. Ik heb ook een voorkeur voor bepaalde wijken en daar hebben wij toen ook een huis gekocht. Hoekhuis met eigen oprit, garage en grote tuin. Ik zou hier ook echt niet meer weg willen. Mijn man werk ook hier in het dorp en gaat met de fiets werken. Ik werk in het dorp waar we hiervoor woonde en ik moet met de auto. Dus we hebben ook genoeg aan 1 auto. Als je mij in een tussenwoning in een wat slechtere/drukkere wijk in een dorp in een andere provincie zou neerzetten zou ik echt doodongelukkig worden.

Ik ben aan beiden eigenlijk toch wel gehecht. Ik woon in een stad, veel familie en vrienden wonen hier en het is gewoon een fijne en gezellige stad. De wijk waarin in woon, daar heb ik niet zo heel mee. Het is een prima wijk verder. Ons huis is wel heel fijn; een ruime en lichte woning helemaal naar mijn smaak. Onze dochter kan hier op straat spelen en dat vind ik geruststellend.

Voor onze kinderen blijven we nu zitten waar we zitten, maar we voelen ons niet echt fijn in ons huis. We komen beide van buitenaf en de drukte van een woonwijk niet gewend. Na bijna 10 jaar nog steeds niet. We willen graag terug naar buiten, maar wachten tot de kinderen op de middelbare school zitten.

Ik zou het wel gezellig vinden als ik in dezelfde plaats woonde als mijn familie en vrienden. Dat is bij ons niet zo: familie op 1-3 uur rijden en vrienden verspreid door Nederland. Dat komt omdat ik zelf dus niet enorm honkvast ben en een paar keer ben verhuisd voor studie, werk en liefde. Inmiddels vind ik mijn woonplaats wel heel leuk en ik denk dat we hier wel blijven. Ik heb nog een paar andere plaatsen in NL waar ik mezelf wel zie wonen, maar met kinderen en banen enzo vind ik verhuizen naar een andere regio best bewerkelijk. Een ander huis zou ik op zich wel willen, maar is in deze markt gewoon niet haalbaar. En op zich zitten we goed.

Ik ben lange tijd niet erg honkvast geweest, vanaf mijn 17e ben ik ontzettend vaak verhuisd. Eerst binnen Amsterdam een aantal keer (denk 7x of zo), tussendoor ook nog in Paraguay gewoond en daarna naar Hilversum, Steenwijk, Amersfoort en nu Dordrecht.
In Amersfoort heb ik 7 jaar gewoond met het idee dat ik klaar was met elke keer verhuizen. Ik voelde me nooit ergens echt thuis, had altijd het gevoel dat ik elk moment weer weg zou moeten/kunnen.
Toen mijn man overleed besloot ik dat ik hoogstens nog in Amersfoort zou verhuizen.
En toen kwam ik een nieuwe liefde tegen, gebonden aan Dordrecht. Dus toen pakte ik mijn spullen en ben ik gegaan.
Nu wonen we sinds december eindelijk in ons nieuwe huis en heb ik voor het eerst in heel lange tijd het gevoel dat ik hier echt thuis ben. Ik geniet er van en hoop echt nog heel lang hier te blijven wonen met mijn gezin.

Vroeger heb ik altijd gezegd dat ik mijn geboortedorp niet uit ga als ik op mijzelf zou gaan wonen, maar gezien dat dorp bijna geen voorzieningen heeft (oa geen supermarkt) en inmiddels zelfs de pinautomaat (echt stom dat die verdwijnen in zowat alle kleine dorpen ook al zit er horeca) is verdwenen ben ik toch maar gaan wonen in de buurt van een groter dorp. Dichterbij voorzieningen zoals supermarkt, winkelcentra, bouwmarkten, snelweg etc... In deze regio (dus niet zo zeer woonplaats) wil ik niet meer weg en het is maar een kwartiertje tot 20 minuten rijden naar mijn geboortedorp waar mijn ouders wonen, dus dat is goed te doen.

Gehecht aan het huis ben ik ook niet echt. Het huis heeft zo zijn voor- (vrij uitzicht voor en geen buren achter, vloerverwarming, geïsoleerde garage) en nadelen (drukke straat in de spits achter geluidswal, maar huis is goed geïsoleerd dus je hoort er nauwelijks iets van). Als ik ooit verhuis dan zal het vanwege een andere woning op een nog betere plaats zijn al hoef ik van mij niet groter te wonen dan een 2 onder 1 kap woning.

We zijn net verhuisd naar een huis dat achter ons oude huis gebouwd is.
Aan de buurt zijn we (mede door en voor de kinderen) erg gehecht. Aan een huis kan ik mij niet zo binden.
Wie weet aan dit huis wel!

Ooit zal ik wel eens willen verhuizen..

Maar wel hetzelfde dorp ivm school kinderen.
Zouden ze niet meer op de basisschool zitten hoef ik niet zo zeer in het dorp te blijven
.

Ik ben nooit honkvast geweest. Heb toen ik jonger was ook altijd geroepen dat ik niet altijd in dat dorp zou blijven wonen. Toen mijn vriend en ik samen een huis kochten werd het dus ook een huis in een stad een kwartier van het dorp waar ik ben opgegroeid. Nu ben ik wel aardig aan de plaats gehecht. We zijn een beetje aan het rondkijken voor een ruimer huis, maar zijn er wel over uit dat we in deze plaats willen blijven.

Als tiener/begin twintiger, wilde ik altijd weg uit mijn stad. Het liefste naar een grotere stad of naar het buitenland.

Een keer geprobeerd toen ik een stage kreeg in Amsterdam. Nou, dat was niets. Ik zat elke dag jankend op Skype met mijn man (toen nog vriend) en ouders. Na 6 weken heb ik de handdoek in de ring gegooid en ben ik naar huis gegaan.

Vanaf mijn 25e ofzo weet ik zeker dat ik hier niet meer wegga. Dit is mijn thuis. Ik voel me hier fijn, mijn familie woont hier, ik ben hier opgegroeid, mijn man ook. Ik vind het oprecht een fijne stad, niet te groot maar wel alles in de buurt.

Ik ben zelfs heel gehecht geraakt aan de buurt waar ik nu woon. Binnenkort dus verhuizen, maar ik blijf in deze wijk. Heel fijn enzo. Iets met een comfortzone denk ik

Betekent trouwens niet dat ik andere plekken of steden niets vind hoor. Ik denk dat ik op veel plaatsen wel kan wonen maar woon gewoon graag bij mijn ouders in de buurt voor de makkelijkheid, gezelligheid, als ik kinderen krijg vind ik dat leuk voor de kinderen en misschien ook wel om er te zijn als zij ouder worden.

Ik ben totaal niet honkvast. Heb al op veel verschillende plekken gewoond in Nederland, met mijn ouders ook al. Zij wonen inmiddels al wel 20 jaar in dezelfde plaats, maar aangezien ik al zo'n 14 jaar daar weg ben voelt dat voor mij ook niet echt als mijn thuisbasis (het huis van mn ouders wel, maar de plaats niet per se). Ik zou nu wel willen blijven wonen in de wijk waar ik nu woon, dat lijkt me ook fijn voor onze dochters. Om echt iets op te kunnen bouwen en niet van school te hoeven wisselen. De tijd zal het leren

Ik ben ook regelmatig verhuisd, we hebben het er wel over gehad of we hier ooit uit het dorp weggaan. Zolang de kinderen nog hier op de basisschool zitten gaan wij hier niet weg. Maar mijn schoonouders staat er niet gek van te kijken als we over een aantal jaren naar het buitenland vertrekken en wij eigenlijk ook niet. Maar op dit moment zitten we prima, hebben een fijn huis, kinderen zijn binnen twee minuten op school, we wonen op loopafstand van de winkels, rustige buurt. Nee, als het niet hoeft dan ga ik hier voorlopig niet weg.

Niet. Totaal niet.
Het is dat de kinderen (met name de oudste) zich niet zomaar ergens op hun gemak voelen maar anders waren we allang uit Nederland weg geweest.

Best heel erg. Ik zou het allerliefst terug willen naar mijn oude woonplaats, maar inmiddels ben ik zo gehecht aan mijn huis dat ik hier ook niet meer weg wil. Komt ook bij dat ik de ruimte die ik hier heb niet zomaar weer heb. Ik heb 4 slaapkamers, tuin, vlakbij bos en park en dat speelt mee. Ik heb wel eens naar huizen gekeken maar ik wil hier toch echt niet weg.
ik zal nooit weg gaan uit deze streek en verhuizen naar een andere provincie is al helemaal niets voor mij

Ik woon nu op een hele goede locatie, maar ik voel me hier niet thuis. Ik mis mijn oude woonplaats ontzettend. Ik ben alleen wel erg gehecht aan mijn huis, kon ik mijn huis maar verplaatsen..

Ik ben niet zo honkvast, maar ik vind mijn huis wel heel belangrijk.Ons vorige huis was heel donker en lag niet echt in een gezellige wijk. We wonen nu twee maanden in een totaal nieuwe stad en ik heb het hier echt heel erg naar mijn zin. Dat heeft er ook gewoon mee te maken dat ik vier supermarkten, tien kroegen/restaurants en twintig groentewinkels op loopafstand heb. De buurt waarin je woont, vind ik dus blijkbaar veel belangrijker dan ik dacht. Als ik over twee jaar weer naar een andere stad moet, maakt me dat op zich niet zoveel uit, maar dan zijn dat nu dus wel dingen waarmee ik rekening zou houden. Net zoals licht in huis! Daar ben ik ook heel erg blij mee!

Ik ben denk ik niet zo heel honkvast. 7,5 jaar geleden ben ik samen met mijn ex naar de andere kant van het land verhuisd, waar ik niemand kende en niks had. Vorige jaar is deze relatie beëindigd maar ik heb eigenlijk geen moment getwijfeld om weer terug te verhuizen naar mijn hometown. Ondanks dat ik hier (nog steeds) geen familie heb wonen, heb ik wel mijn leven hier opgebouwd, vriendinnen gekregen en ik werk hier uiteraard.

Het huis waar ik nu in woon is heerlijk. Ik voelde me direct zo thuis, dat scheelt ook enorm denk ik. Echter sluit ik niet uit dat ik in de toekomst naar een andere woonplaats of ander deel van het land verhuis. Wellicht in de toekomst alsnog terug naar mijn familie, een woonplaats wat beter aansluit bij een baan of locatie waar het huis staat, of een nieuwe partner. Ik sta er wel voor open als de situatie goed aan voelt.