Fijn dat het mentale deel in elk geval goed zit! Dat scheelt enorm denk ik. Maar het blijft pittig. Hoop dat je toch nog wat meer herstelt beetje bij beetje!

Ik was beide keren meteen weer op de been. Vlotte bevallingen, geen schade, laat staan hechtingen en ook bijna geen bloedverlies.
In de kraamweek heb ik 's middags wel een paar keer geslapen bij de tweede, maar verder was ik gewoon beneden.
M slaapt 's nachts ook zo'n 6 uur achterelkaar, dat scheelt ook enorm!

Ik vind je helemaal niet lui hoor Marin! Ik denk dat je best een pittige zwangerschap en bevalling hebt gehad, gewoon goed naar je lichaam luisteren. Anders heb je alleen maar langer last

Haha nou ja intussen misschien een beeeetje, want ik zit nu zo prinsheerlijk op bed met baby naast me en ik zou natuurlijk de was op kunnen vouwen terwijl man in de sportschool staat.
Of ik doe 't gewoon lekker niet.

Maar dat mag nog wel even zo, nu kan dat nog.

Zijn de hechtingen er al uit Marin? Anders de vk bellen en zeggen dat je er zo'n last van hebt en vragen of ze ze eruit kan halen. Scheelt heel veel omdat dan de spanning eraf is.

Ik was trouwens bij S ook wel weer heel snel op de been maar ik denk dat het bij een 2e sowieso anders is omdat je er nog een hebt rondlopen die ook je aandacht wil. En J zat natuurlijk al op school dus kraamweek of niet de wekker ging gewoon om 7 uur.
Ik ben op donderdag bevallen en maandagochtend stond ik de was al weer te doen omdat J 's nachts een ongelukje had gehad en de kraamverzorgster die dag pas later zou komen.
S was precies een week oud toen we 's avonds een belangrijke informatiebijeenkomst op school hadden waar ik perse naartoe wilde.
En toen ze 10 dagen oud was zijn we naar mijn ouders aan zee geweest.
Bij J had ik daar echt niet aan moeten denken overigens, toen kwam ik de eerste 2 weken niet verder dan een keer heen en weer wandelen over de galerij

Nee in principe laten ze die hechtingen gewoon zitten (oplosbaar), is gisteren nog gecontroleerd. Maar ik kan altijd bellen voor extra controle volgende week, ga ik misschien wel doen.

Klinkt idd al snel weer actief Fiwen. Maar wel lekker, naar zee enzo.
We zouden met Pasen misschien naar m'n moeder toe maar dat zie ik niet zitten, das me te ver. Schoonouders wel, denk ik. Da's dichtbij. Idd gewoon kleine stapjes en op gevoel. Kijk er wel echt enoorm naar uit om lekker buiten te wandelen. En mn man en kraamzorg gaan vandaag de loungeset buiten zetten zodat ik volgende week daar kan zitten. Da's ook wel fijn!

Bij mij heeft het heel lang geduurd voordat ik weer echt op de been was na de bevalling.
Ik was dan lichamelijk ook compleet in de kreukels. Helaas met enige complicaties die erna nog volgden.
Pas dik 20 weken later was ik lichamelijk weer een beetje normaal. Maar ik ben pas dik 7 jaar later echt helemaal hersteld.
Op nog wat bekkenklachten na, gaat het nu eindelijk goed.

Toen ik na 3 dgn ziekenhuis thuis kwam deed ik ook weer alles. Ik heb ook nooit middagdutjes gedaan ofzo. Ik mocht alleen van de kraamzorg niet naar buiten. Op dag 5 deed ik dat toch maar voor het eerst.
Ik had het geluk snel hersteld te zijn. Maar Marin gewoon rustig aan doen, je voelt wel aan wat je wanneer kan doen.

Het wordt volgende week schijtweer, lieve Marin.

Dat ligt denk ik aan waar je woont. Maandag, dinsdag en vrijdag wordt het gewoon zoals vandaag rondom Amsterdam en dan is het hartstikke fijn om even buiten te zitten.

Ik had een knip en totaal ruptuur.
Na een week ging ik in de tuin zitten, kind in de kinderwagen echt heerlijk.
Na 10 dagen zijn we gaan uit-eten, ik moest eruit maar kon nog niet veel meer dan zitten en eten.
Ik heb nog wel enkele weken 's middags geslapen of op bed gelegen. Dat had ik ook echt nodig.

Arnica druppels hoor ik ook goede verhalen over.

Na 2 dagen reed ik weer auto. Ook deels omdat het wel moest maar ging allemaal prima. Ik liep dag erna over de afdeling alsof er niks gebeurd was haha.

Aan mijn voorspoedige herstel zou ik me niet teveel spiegelen. Er zijn er maar weinig die het op die manier doen. Ik was meteen na de bevalling weer fris en fruitig. Die laatste weken voor de bevalling was ik zo moe en had ik zo weinig fut dat ik me meteen na de bevalling alweer kiplekker voelde. Het ligt natuurlijk ook aan (de duur van) je bevalling. In mijn geval binnen 4 uur en binnen 1,5 uur dus dan is het ook net of je gedroomd hebt. Je krijgt amper de tijd om te beseffen wat er allemaal gaande is.

Bij mijn eerste bevalling had ik trouwens een subtotaal ruptuur dus daar had ik wat problemen met zitten.

Ik kon een week niet zitten. Ook door een behoorlijke knip. Bij mij was het ook een heel klein beetje ontstoken. Maar de hechting zat te strak dus daarvan heeft de verloskundige op dag 10 de knoop los gehaald.
Vanaf toen kon ik zitten. Op dag 12 zijn we echt een stukje gaan wandelen. Dat was denk ik totaal 700 meter ofzo. Tussendoor heb ik nog gezeten en een ijsje gegeten. Ik was blij om weer thuis te zijn.

Telkens lukte het om iets meer te doen.

Wel heb ik in de kraamweek af en toe buiten gezeten het was toen een hittegolf dus op zich was dat ook wel prettig. Ook al verging ik van de pijn van onder.

Als je buiten gaat zitten ook met dit mooie weer dek dan wel je borsten goed af ivm de kans op een borstonsteking. In het begin heb je daar meer kans op als je op de tocht gaat zitten. (dat zei mijn kraamzorg dan)

De eerste week heb ik alleen in bed gelegen, ik kon amper lopen en was enorm wankel en labiel aan het eind van de kraamweek onverwacht terug naar het ziekenhuis omdat de vk vermoedde dat er iets achter gebleven was in mijn baarmoeder. Dat hakte er lichamelijk en emotioneel enorm in. De tweede week ook nog veel in bed gelegen en af en toe beneden. Daarna ging mijn vriend weer werken en ben ik langzaam steeds meer gaan doen. Nu ik weer aan het werk ben, voel ik wel dat ik nog absoluut niet de oude ben, maar het gaat steeds beter.

Ik lees het nu terug en het klinkt wel erg dramatisch misschien dat is het echt niet, maar bij veel staan/lopen en als ik moe ben, voel ik mijn onderkant nog steeds en mijn conditie is nog lang niet terug. Maar ik voel me verder gewoon goed!

Na zowel de eerste als tweede bevalling moest ik een nacht in 't ziekenhuis verblijven, heb toen ook voornamelijk in bed gelegen. Naar de wc gaan vond ik toen wel een uitdaging, het was allemaal zo enorm gevoelig.

Ook bij beide lopend het ziekenhuis uit gegaan en thuis langzaam elke dag weer proberen op te bouwen en steeds meer zelf doen. Ik merkte wel dat je snel te veel doet en dat dan vooral aan het eind van de dag moet bekopen. Na een drukkere dag verloor ik bijvoorbeeld ook ineens veel meer bloed.

Het duurde wel lang voordat mijn conditie weer wat op peil was, ook omdat ik soms de energie niet had om echt even sportief te doen.

Iedereen ervaart het anders Marin! Dat maakt jou niet lui hoor.

Ik heb de gehele kraamweek in bed gelegen. Ik was ook echt verzwakt door het bloedverlies. S. verschonen deed ik zittend aan de eettafel, ik kon zolang niet staan. Na 8 dagen gingen we voor het eerst samen naar buiten,het heeft 3 weken geduurd voordat ik zelf van de trap af durfde met S en dus zelf naar buiten ging.

Die hechtingen zijn wel naar. Na 2 weken ofzo ging ik op nacontrole. Ik had erg veel last van de hechtingen, ze hadden iets te strak gehecht (was 1 lange hechting). Dat is toen losgeknipt, maar dat heeft wel geresulteerd in dat alles erg is gaan wijken. Dus laat de hechtingen maar zo lang mogelijk zitten ;-)

Ik was eigenlijk direct weer op de been. Had best veel bloed verloren, dus voelde me wel een beetje dizzy, maar verder ging het prima. De artsassistent had ook een beste knip gezet met de nodige hechtingen, maar daar heb ik echt heel weinig last van gehad.
De eerste dag dat de kraamhulp kwam (ze kwam een dag later ivm ziekenhuisbevalling) was ik al gedoucht en wel beneden.

Eigenlijk was ik een beetje te enthousiast met op de been zijn en werd ik ook steeds door de kraamhulp, mijn man en familie teruggefloten om rustiger aan te doen. Ik zag alleen niet in waarom,
ik voelde me toch prima?
Ook visite was meteen welkom. Ik zat er echt op te wachten, wilde mijn meisje meteen aan goede vrienden/bekenden laten zien. De meeste kraambezoek ik dus ook al in de eerste drie weken geweest.

Achteraf denk ik dat ik idd wel heel veel wilde. Ik plaats van lekker genieten en/van vertroeteld worden wilde ik vooral veel zelf doen, maar ik had toen ook zoveel adrenaline (oid) in me.

Echt naar buiten met de kleine om te wandelen ging ik ook na een week. Iedere dag een stukje verder wandelen (dat heb ik dan weer wel aardig rustig opgebouwd). Maar naar buiten gaan voelde zo al een bevrijding. In die eerste week binnen zitten kwamen de muren echt op me af.

Ik denk dat je ook al het werk dat je hebt gehad vóór je bevalling mee moet rekenen. Je hebt zoveel voorweeën gehad maar stond ook steeds in een actieve stand omdat je bevalling eraan zat te komen. Daar moet je lichaam denk ik ook wel even goed van herstellen.

Als ik jou was, zou ik zo de verloskundige bellen en vragen of ze de hechtingen eruit haalt. Echt, dat scheelt zoveel!

Beide keren heb ik de tijd gewoon beneden doorgebracht maar bij de oudste zoveel last gehad van de hechtingen, dat ik met 2 wkn alleen uit de voeten kon.

Jongste veel minder last gehad, kookte na een dag zelf weer.

Ik was bij beide bevallingen eigenlijk gelijk weer op de been. Voelde me heel goed en best fit ook. GIng ook op dag 4 al buiten wandelen met mijn gezin, heerlijk! Ik vond het echt fijn dat ik me gelijk zo goed voelde.

Bij de eerste twee duurde het langer voor ik weer fit was. Bij de oudste slikte is nog veel medicatie voor de bloeddruk en had last van de knip. Na n maandje voelde ik me pas weer fitter. Bij de tweede was ik sneller fit, na twee weken was ik weer mezelf, ondanks de knip. Bij de derde voelde ik me eigenlijk de dag erna alweer fit. Geen knip gehad en geen hechtingen. Bevalling was ook veel minder heftig. Na n weekje stond ik met alle drie de kids alweer op het schoolplein. Dat had ik na de bevalling van de eerste echt nooit gekund! Bijzonder eigenlijk dat het zo kan verschillen!

Ik zou niet zomaar een badedas badje doen bij acute ontstekingen. Net als biotex is dat tegenwoordig achterhaald en vertraagd juist het genezingsproces, t is maar een tip.

Badedas heb ik intussen in huis maar nog niet gebruikt. Eergisteren is de verloskundige nog even langs geweest en de ontsteking is wel aan de beterende hand dus dat is mooi nieuws. Moet van haar toch een biotex badje doen nu.

En in goed nieuws: ik ben net heerlijk naar buiten geweest met 'm, even naar de markt op en neer. Toch 1600 m gelopen en het ging goed! Ben wel moe nu, maar voel me wel heel voldaan en ik liep als een trotse pauw met de wagen over de markt