Peuter kan maar niet wennen aan broertje
Het liefst besteedt ze geen enkele aandacht aan hem, en mijn man en ik 'mogen' dit ook niet van haar. Dit doen we natuurlijk wel, maar ze kan er bijvoorbeeld niet tegen als ik tegen hem praat of voor hem zing. Dan zeg ik bijvoorbeeld: "Kiekeboe!" en dan zegt ze gelijk: "Nee, niet kiekeboe!" En zo gaat dat bij álles, bij letterlijk elk geluidje dat ik richting mijn zoontje maak. Ik word er echt knettergek van onderhand en betrap mezelf er soms op dat ik bijna ga fluisteren tegen hem. Dat is natuurlijk te gek voor woorden. Verder mag mijn zoontje niet naar haar kijken, wil ze hem bijna nooit aanraken, wil ze niets tegen hem zeggen en ga zo maar door. Ook probeert ze hem soms pijn te doen en zegt ze dat hij niet leuk is. Echt heel naar.
Ik word er onderhand behoorlijk moedeloos en erg verdrietig van en ik merk dat mijn lontje naar mijn dochter op dit gebied steeds korter word en ik steeds minder geduld heb als ze zich zo richting haar broertje gedraagt. Is dit misschien herkenbaar? Wie weet heeft iemand hier een briljante tip die ik zelf over het hoofd zie, maar zelf weet ik het onderhand niet meer.