Ik zou echt hulp gaan zoeken met dit soort dingen. Iets van een kinderdiëtist ofzo, ff kijken wat ze bij het CB te bieden hebben.

Om maar direct te roepen dat er echt hulp gezocht moet worden vind ik nogal overdreven. Bij moeders om me heen met kinderen in deze leeftijd (net als ik, mijn oudste is net 3) is dit veel voorkomend. Het is gewoon de leeftijd. 5 verschillende soorten fruit is toch niet weinig?

Mijn oudste eet wortels, het liefst rauw. Ook doperwten eet ze alleen maar rauw. Broccoli gaat er af en toe in, maar als ze het in de kop heeft dus niet. Aardappels eet ze in geen enkele vorm. Alleen pasta. Rijst liever niet dan wel, alleen nasi.

Iets nieuws hoef ik niet te koken, dat eet ze niet. Nou ja, dan niet. Ze krijgt een bakje yoghurt na. Of ze eet of niet. Verder laten we het op zn beloop. Ze groeit zoals het moet en ze is niet meer ziek dan andere kindjes.
Ik ga er vanuit dat de wereld er heel anders uit ziet tegen de tijd dat ze naar school moet.

Mijn jongste van 7,5 eet nog minder. Hij eet geen brood, fruit, vlees, ei, rijst, pasta, de meeste groente en alle vormen van aardappel behalve gekookt of patat. Door zijn syndroom moeten we al 2x per jaar bloedprikken en ik laat ook altijd de vitamines mee prikken. Heel in het begin, maar toen at hij nóg minder, waren wat tekorten. Na een paar maanden waren die weer op peil dmv extra bij geven. We hebben alle mogelijke hulp gehad en niets hielp hier. Nu na 5 jaar kan ik het beter loslaten, maar het is een enorme machtsstrijd hoor. Die win je praktisch niet.

Ik zeg dat ík hulp zou zoeken Ooh La La. Zeker als mijn kind pijn in z'n buik zou hebben en vaak rare ontlasting.

Dat vind ik dus het zorgelijke, maar nog los van het eetpatroon. Ik zou dus contact opnemen met de huisarts om het buikpijn/ontlasting probleem te bespreken.

+1.

Zijn ontlasting gaat op en neer. Dan weer 3 dagen goed. Dan weer 2 dagen niet. Dan weer 2 dagen hard. Dan weer een dag niet en dan weer erg vloeibaar en zo gaat het ongeveer. Als hij voor zijn bord eten zit zegt hij vaak 'mama buikje pijn' Ik denk dan dat het gewoon van het niet eten is en dus van de honger.

Maar toch is het niet verkeerd om het eens na te vragen. Zouden jullie dan naar de huisarts gaan of naar het cb? Ook ivm het slecht eten?

Ik zou dus voor zn buik naar de huisarts gaan en verder niet.

Voor mijn peuter van bijna 2,5 lopen we bij een dietiste ivm heftige voedselallergieen.
Zij is gespecialiseerd in kinderen met allergieën. En zij zegt: laat het gaan. Als ze voldoende voedingsstoffen binnen krijgen (dat hebben we bij mijn peuter doorgemeten), is het prima. Zoon eet hier of rijst, of pasta. En als groenten alleen bonen (witte bonen of bruine bonen, meer mag hij niet ivm allergische reacties), of tomaatjes. Qua fruit alles behalve kiwi en avocado, al vindt hij meloen 100x niks. Brood eet hij, rijstwafels ook. En als beleg alleen zoet. Vlees wordt hier stelselmatig geweigerd.

Ik ben gestopt me zorgen te maken en er een strijd van te maken. Hij eet wat hij nodig heeft. Wanneer je er een strijd van maakt, kan er een aversie tegen eten ontstaan en ben je nog verder van huis.

Ik ben geen fan van het cb, dus zou zelf voor de huisarts kiezen.
Maar wil hij niet eten omdat hij buikpijn heeft of zegt hij dat hij buikpijn heeft zodat hij niet hoeft te eten.
Als je het zo opsomt eet hij niet goed, maar ook niet extreem slecht. Hopelijk gaat het vanzelf ook snel beter.

Als jij je er niet prettig bij voelt zou ik eens advies inwinnen bij een dietist o.i.d.

Mijn eerste indruk was wow 5 verschillende soorten fruit. Daar komen we met F niet eens aan. En qua vlees lust hij nu spek en gehaktballen (mits ik er minions van maak want ja je doet vanalles om te kijken of je kind het gaat eten) en vandaag heeft hij voor het eerst een stukje kipfilet op. Over groenten ga ik het niet eens hebben. Ik maak me er niet druk om. Hij komt nog steeds aan, heeft voldoende energie en eet over het geheel gezien goed. Hij eet dan extra boterhammen of aardappels omdat hij dat wel lekker vind. En in de middag dan soms nog een stuk fruit. Zo misschien niet heel varierend maar krijgt zo wel voldoende binnen.

Ik zou inderdaad naar de huisarts gaan om fysieke problemen (dus de buikpijn en ontlastingsprobleem) te laten bevestigen of uitsluiten. Als daar geen (echt) probleem zit, zou ik het laten voor wat het is.

Ik ken je zoon verder niet, maar gevoelige kinderen zijn ook nog weleens gevoelig voor texturen (kunnen het als vervelend ervaren) en hebben dus meer tijd nodig om (weer) te wennen aan bepaald eten.

Ik ben het er inderdaad mee eens dat ik graag zou willen uitsluiten waar de buikpijn vandaan komt en of het verband houdt met wat hij eet ( eventueel allergie) en de verstopping, dus daar zou ik ook even mee langs een huisarts gaan.

Mijn zoon eet over het algemeen prima, maar soms heeft hij een dwarse bui en eet hij helemaal niks. Wij hebben de regel dat wij bepalen wat er geserveerd wordt en hij bepaald wat hij vervolgens eet. We scheppen wat op zijn bordje maar zeggen hem nooit dat hij een bepaalde hoeveelheid moet eten of dat hij zijn bordje leeg moet eten of zijn groenten moet eten bijvoorbeeld. We eten altijd aan tafel, kletsen gezellig met elkaar en de nadruk ligt totaal niet op het eten, als hij gaat spelen met zijn eten vragen we of hij zijn buik vol heeft en als hij dat bevestigd halen we zijn bord weg, ook als hij maar 1 hap gegeten heeft.

We hebben vaste eetmomenten (ontbijt, rond 10:00uur fruit, lunch, na zijn slaapje iets van een koekje/ rozijntjes enz, avond eten en een toetje en ook op die momenten drinken tot zijn beschikking maar niet de hele dag door grote volle flessen met drinken) en tegen de tijd dat we 's avonds aan tafel gaan heeft hij ook wel echt trek. Ik zie bij vriendinnen dat ze zeggen dat hun kind slecht avond eten eet en dat ze dat dan compenseren met door de dag heen van alles aan te bieden, als ik dan zie wat dat kind door de dag heen eet dan begrijp ik heel goed dat hij 's avonds geen honger meer heeft en niet de moeite neemt om te proeven.

Ik merk vaak dat als wij mensen op bezoek hebben die mee eten dat ze hem willen aansporen om te eten, dat ze dat dus vanuit hun eerste reactie doen/ gewend zijn van thuis, ik lees hier boven ook dingen zoals je doet alles om je kind aan het eten te krijgen. Maar dat doen wij dus simpelweg niet, hij bepaald wat hij eet, hij krijgt altijd een bakje yoghurt of iets van fruit na maar geen alternatief, dan ga je maar met een relatief lege buik naar bed.

Ik ben er echt van overtuigd dat een gezond kind zichzelf niet uithongert en dat negatieve aandacht ook aandacht is en een kind pushen om bepaalde dingen te eten juist een negatieve spiraal kan opleveren.
Mijn zoon heeft echt maanden geen gekookte groenten gegeten, prima dan niet, een dag later aten we een pastasaus met veel groenten er door of soep of zo en dan krijgt hij echt in het grote geheel wel genoeg groenten binnen, ook zet ik gedurende de dag weleens komkommer e.d. op tafel. Toen had hij een fase dat hij graag balletjes wilde eten, dan kook ik wel iets vaker doperwten zodat hij zijn groenten binnen kreeg maar besteedde er verder geen extra aandacht aan. Van de week aten we een maaltijdsalade ik weet dat hij nauwelijks sla/ rauwkost eet, maar ik zorg dan dat er genoeg dingen in zitten die hij wel eet en bied hem wel gewoon die salade aan, zonder er aandacht aan te geven proeft hij het wel. Ik heb wel gezien dat niks zo grillig is als een peuter, wat de ene dag zijn lievelings eten is wil hij een dag later niet eens proeven, dus blijven aanbieden, niks pushen en het gezellig aan tafel houden werkt voor ons gewoon het beste.

Wat een fijne reactie, Minoessepoes! Én, ik ben het met je eens. Als eten een machtsstrijd wordt verlies je hem geheid!

Ook eens met Minoessepoes.