Mijn schoonvader heeft overigens ook echt een voorkeur. Toen ik zwanger was zei hij in eerste instantie: 'Leuk, een jongen!' en toen daarna: 'Ja, meisjes zijn natuurlijk wel leuker, maar een jongen is weer eens wat anders.' Hij had namelijk al twee kleindochters. Ik merk die voorkeur ook wel, daar komt bij hem nog bij dat hij gewoon niks van autisme snapt. Ik weet nooit goed wat ik ermee aan moet, het voelt heel scheef en oneerlijk, maar het kan mijn zoon zelf niks schelen. Het is ook niet dat hij gemeen tegen hem doet of hem geheel links laat liggen, maar je merkt wel verschil.

Logisch dat jullie op het moment zelf in shock waren. Dat kan ik me heel goed voorstellen.

Het is gewoon super moeilijk om zulke opmerkingen naast je neer te leggen. Mijn schoonmoeder vond het ook nodig te zeggen dat het onverantwoord was om nu aan kinderen te beginnen omdat ik labiel zou zijn (had een burn out).
Toen ben ik direct uit m'n slof geschoten. Dat heeft wel enigszins geholpen.

Ik heb toen duidelijk aangegeven dat het niet keus is endat het ons leven is.
Wij hebben er goed over nagedacht of het verstandig zou zijn om met een burn out aan kinderen te beginnen en kwamen tot de conclusie dat het mij juist positief zou helpen en dat er in de toekomst wel weer andere dingen zouden zijn die het 'niet verstandig' zouden maken.

Misschien kunnen jullie eenzijdig jullie verhaal doen, aangezien je zei dat er niet met ze te praten valt, en aangeven dat het jou en je man stress bezorgd en dat jullie erg teleurgesteld zijn. En tijdelijk contact minderen als oplossing aandragen en het daar eerst bij laten.

Susan: Schoonpa is een doodgoede man, met ook af en toe gekke opmerkingen maar die kunnen eigenlijk altijd wel als grapje door. Alleen dit "grapje" was duidelijk echt een emo reactie waaraan je zag dat er ECHT om een meisje werd gewenst.

Schoonma zei ook nog: Als t kind er is gaan we gewoon weer op vakantie erna, dat vinden we helemaal niet erg.
Nee, zij vinden dat niet erg, maar ze missen zo wel de eerste maanden van hun kleinkind. Maar van mij mogen ze altijd op vakantie, wanneer ze willen Ze gaan 2x lang, en 2x kort normaal gezien in een jaar. Schoonpa wordt 70, dus zolang ze nog kunnen moedig ik dat ook aan.

Toen we afgelopen april trouwden moesten ze dankzij onze trouwdag ook later op vakantie, dat heb ik ook 7x moeten aanhoren ofzo Ze leven voor de vakanties, daarna komt de rest.

Als je als ouder verschil merkt doet dat denk ik veel pijn, maar als je merkt dat je kind dat ook merkt lijkt het me nog pijnlijker. Ik hoop dat je kind er niets van merkt, maar zo te lezen scheelt het hem niks. Gelukkig, want het is echt niet leuk...

Wat een rare opmerkingen zeg. Phff.

Het is hier heel herkenbaar, mijn schoonmoeder heeft toen tijdens de echo gezegd dat ze liever een meisje had gehad. En helaas, het is in alles te merken... S krijgt alles veel minder dan ons nichtje... qua aandacht, qua spullen alles. En dat vind ik erg jammer. Dat ze niet door een geslacht heen kunnen kijken. Ieder kindje is uniek, ook als dit hun derde kleinzoon word.

Ik snap dat dus echt niet, zulke opmerkingen. En ik vind het ook vreemd, dat als je al zo'n rare gedachtengang hebt, je dan ook nog de moeite neemt om dit te delen en er zo mensen mee te kwetsen. Ik ken de situatie verder niet qua omgang en opmerkingen, maar ik weet niet of dit bij mij nog zomaar goed zou komen. Ik zou er in elk geval op zijn minst flink pissig over zijn en het contact in elk geval tijdelijk minimaliseren en laten weten dat ik erg gekwetst zou zijn.

Aan de andere kant zou ik proberen mijn eigen plezier er niet door te laten verpesten, maar dat doen jullie ook niet zo te lezen. Gelukkig zijn jullie zelf wel heel blij met jullie kindje, ongeacht het geslacht. Dat jullie kindje liefdevolle ouders krijgt is belangrijker dan een stel rare schoonouders, als ze niet bijtrekken kun je altijd het contact zoveel mogelijk beperken. Al is dat misschien niet leuk, en hopelijk ook niet nodig, maar jullie moeten in elk geval aan jullie en jullie kindje denken! Ik hoop dat het bij deze rare acties blijft, en dat ze vanaf nu een beetje normaal kunnen doen. Lijkt me in elk geval echt niet leuk en zeer kwetsend als met name familie zo reageert!

Als het zover zou komen, dan hebben ze het er zelf naar gemaakt. Je hoeft niet alles te pikken onder het mom van 'ja maar het zijn toch de opa en oma'. Dan moeten zij zich maar niet zo misdragen.

Wat een simpel gedrag zeg. Onbeschoft.

O wat rot dat ze zo reageren op mooi nieuws. Mijn schoonmoeder reageerde ook zo raar... Het eerste wat ze zei was 'weet je wel zeker dat dat kind van mijn zoon is' (heb me maar even voorgesteld als haar schoondochter, al 6 jaar in de familie en ik hang de hele dag de hoer uit) daarna kwam er een opmerking 'als het een jongen is kan ik er nog wel wat mee maar een meisje had ze niks aan' (in de zin van die kunnen mooi meewerken in het bedrijf...) . Toen vroeg ik haar mee naar de 9maandenbeurs 'daar begon ze niet aan, ze ging liever met m'n schoonzus naar de motorbeurs' en toen m'n moeder opbelde vroeg ze bloedserieus 'vind je het leuk dan?!' Toen onze zoon geboren was kwam ze een week later pas langs en zo kan ik nog wel even verder gaan.

Ik heb er verder geen punt meer van gemaakt. Schoonvader was net overleden en we kwamen er al niet heel vaak. Nu komt ze 3x per jaar langs en als ik oppas nodig hebt komt ze oppassen maar leuk is anders. Daarna is onze dochter geboren en reageerde ze al heel anders.

En waarom al die wensen voor een meisje, jongens zijn zoooo leuk!

Ik snap het misschien ook ergens wel, dat als een bepaald geslacht niet of nauwelijks voorkomt in een familie, dat ze het dan misschien extra leuk vinden als het wel een keer voorkomt. Zo ben ik jarenlang het enige meisje geweest in de familie, A is pas de eerstvolgende, verder allemaal jongens. Natuurlijk is een meisje dan misschien ook wel weer eens leuk. Maar een jongen is ook leuk, ik vind het in elk geval wel raar als mensen echt teleurgesteld zijn. Ik bedoel, een beetje voorkeur vind ik best kunnen, maar openlijk teleurgesteld zijn als deze niet vervuld wordt vind ik weer niet kunnen. Zo vond mijn familie een meisje erg leuk, maar weet vrijwel zeker dat als A een jongen was geweest iedereen net zo blij was geweest.

Ik vind sommige opmerkingen die door de schoonouders zijn gegeven ronduit schandalig. Ik zou we klaar mee zijn zeg. Mijn schoonmoeder kan er ook wat van al komt dit meer voort uit domheid/ onnozelheid dan uit gemeenheid, maar ik ben er wel klaar mee. Ik zie haar ook bijna nooit, ze komt hier wel op de parttime dag van mijn man.

Wat een rot-opmerking. Ik zou mooi de komende tijd wat afstand bewaren.

Dit dacht ik dus ook.

Dom, kinderachtig kleutergedrag.

Bij ons had iedereen ( vooral de oma's en ik) de tweede zwangerschap een lichte voorkeur voor een meisje. Ik vind niets mis met een lichte voorkeur zolang je maar niet in zak en as zit wanneer het toch een ander geslacht zou hebben. Ik had een jongetje ook enorm leuk gevonden maar zou wel heel even teleurgesteld geweest zijn.

maar de reacties zoals jij ze krijgt gaan wel erg ver zeg.

Dat iemand een voorkeur heeft dat vind ik inderdaad niet zo erg maar hoe ermee om wordt gegaan als die "wens" van je schoonvader/ouders niet uit komt vind ik ronduit kinderachtig. Ik zou ze echt even niet hoeven zien want ik vind dat gewoon te ver gaan. Ik snap ook echt niet hoe je zo kunt reageren. Ze moeten toch ook wel snappen dat dat voor jullie een kwetsende opmerking is "weg ermee" alsof het een verkeerd aangeschaft product is. Nee ik zou of afstand bewaren of een heel goed gesprek met ze aan gaan dat ik wil genieten van mijn zwangerschap en van hun op zijn minst verwacht dat ze hun mond dicht houden als ze het dan niet leuk vinden dat het een jongetje is maar er geen vervelende opmerkingen over maken.

Ik ook. Ik zou voorlopig even geen contact willen. Wat een opmerkingen

mijn mond valt op de grond van verbazing! Dit is toch niet te geloven wat sommige mensen uitkramen! Wat verschrikkelijk voor de meiden die dit soort dingen mee moeten maken!!! Hele dikke knuffel voor de meiden die deze opmerkingen/situaties moeten doorstaan Ik zou het zelf voelen alsof mijn kindje ongewenst is door die personen

Bizar zeg, zulke opmerkingen! Ik zou aangeven dat dit echt niet kan en er een tijdje uit de buurt blijven.

Een goede vriendin was bij de eerste zwangerschap enorm teleurgesteld dat het een jongetje was. Ze heeft echt maanden nodig gehad om eraan te wennen en nog zou ze erg graag een meisje willen. Ze is nu 24 weken zwanger van de tweede en ze had de hoop gevestigd op een meisje, maar het is weer een jongen. Ik vind dat ze erg ver gaat in haar teleurstelling/wens.

Ik was 7 weken later uitgerekend dan haar en toen wij er achter kwamen dat we een meisje kregen, vond ik het bijna vervelend om tegen haar te vertellen dat we wisten wat het geslacht was.

Ik vind het zo raar om teleurgesteld te zijn over het geslacht. Volgens mij heb je dan allerlei beelden in je hoofd van hoe een meisje is en hoe een jongen is. Dat moet wel, anders kun je niet teleurgesteld zijn... Zo apart. Mijn moeder heeft zowel jongens als meisjes gekregen, maar ze zegt altijd tegen mij en mijn zussen: Ik was zo blij met jullie, want ik dacht, dan kan ik lekker tutten en winkelen, maar jullie hielden allemaal niet van tutten en winkelen'. Mijn broer daarentegen is gek op winkelen en is kapper geworden.

Zo zie je maar, je weet het toch nooit.

Jeetje Pluis, dat lijkt ook nergens op. Wat een kwetsende woorden...

Ik snap het wel, dat mensen een voorkeur kunnen hebben. Maar doe dan een beetje normaal. Er komt een kind, een nieuw leven. Niet een piemel of een vagina ter wereld. Even zo gezegd.

Wij hebben dus ook dat ongewenste gevoel, maar dat komt ook door de opmerkingen door de jaren heen. We zijn gisteren bij mijn man zijn broer en zijn vrouw geweest en toen hebben we weer onderling er goed over kunnen praten.
Ook zij lopen tegen bepaalde zaken aan waarvan ze soms echt niet meer weten wat ze moeten. Schoonzus (vrouw van broer) heeft ook al vaker gezegd: we brengen ze niet meer. Maarja... Ze hebben ook hun goede momenten en hun leuke dingen. En op hun manier geven ze ook om ons allemaal. Maar de tactloosheid en de onbeschofte reacties zien mijn schoonouders gewoon anders denk ik, zij vinden het wel meevallen en de helft wordt er gewoon uitgekraamd zonder erbij na te denken.

Gelukkig kunnen we onderling ons ei bij elkaar kwijt! Veranderen kunnen we ze toch niet, dus we moeten het ermee doen, en af en toe van ons af spreken. Maar ik geloof dat mijn man nog steeds de intentie heeft om minder te gaan. We shall see...

En ik geef ook een knuffel aan de meiden die ook zulke wazige schoonouders hebben!