aargh die ex
het contact loopt nog steeds niet. hij werkt niet tegen, dus als ik iets vraag is het vaak wel ok, maar vanuit hem komt er niks. dat vind ik moeilijk en oneerlijk, maar ok, daar kan ik me wel bij neer leggen uiteindelijk.
sinds hij weg is (geboorte van dochter) is hij bij zijn vriendin, daar waar hij toen ook mee vreemd is gegaan. een jaartje geleden heb ik haar eindelijk ook eens gesproken, en eigenlijk valt zij best wel mee.
er is daarna nog iets voorgevallen met ex waar ik hem op aangesproken heb in een echt 1 op 1 gesprek, dat wuifde hij ook weg.
2 maanden geleden is het door omstandigheden uitgegaan tussen hem en zijn vriendin. ik heb ze beide telefonisch gesproken en herkende veel van wat zij zei over hem. ook over de omgang met dochter, wat me pijn deed.
ik heb ex ook gesproken, en daarbij ook gezegd dat ik haar snapte, en dat die dingen mij tegenstonden, maar nu ook met dochter. in de hoop dat hij het nu zou inzien. gebeurde niet, helaas, maar kon het proberen ;)
nu sprak ik ex gisteren over de situatie. hij heeft nog steeds contact met haar, zij is wispelturig. ze woont wel bij iemand anders zolang (die op zijn tijd weer zegt ze een relatie hebben), en zoekt soms app-contact als degene weg is. nu hebben ze laatst expres een week geen contact gehad, en na die week miste zij ex toch wel. dinsdag gaat zij naar hem toe. hoe of wat weet ex ook niet.
erg vaag en best gecompliceerd dus. of het goed komt of niet moeten ze zelf weten. ik heb wel aan ex gevraagd of hij dochter er nog wel even uit wil laten. dus als dochter bij hem is dat de vriendin er dan niet is. en dit is hij dus niet van plan.... stel dat zij weer bij hem zou trekken (wat bij wijze van volgende week al zou kunnen want dan zou ze geen thuis meer hebben) dan zou hij niet tegen haar zeggen dat zij die betreffende dag weg zou moeten omdat dochter er is. ik heb aangegevn dat ze evt nog zoveel moeten uitzoeken, dat er nog niks zeker is en dat dat voor dochter onduidelijk is. maar dat zou dochter toch niet merken volgens hem.. hij zei ook dat ze zich van niemand iets aantrekken, waarop ik zei dat dochter niet zomaar iemand is, maar zijn kind, zijn dochter. dan haalt hij zijn schouders op.
ik vind het gewoon verschrikkelijk dat hij omwille van dochter zijn eigen ding doet. en ik kan hem niet tegenhouden hierin... toch?
of het daadwerkelijk zo ver komt weet ik niet, maar de manier waarop hij zo standvastig was doet me zeer. hoe kan hij zoiets zeggen en willen doen? wat kan ik nog?
R juni 2017
Y november 2018