caribbeanlover schreef:Ik bedoel daarmee dat ik het in de vorm van een brief beter vind. Als diegene belt, dan beseft hij/zij zich vaak niet hoe diegene ze bellen zich moet voelen. De persoon die zelfmoord wilt plegen is in de war, voelt zich niet fijn en denkt daarbij niet goed na denk ik hoe dat voor de persoon kan voelen die ze bellen.

Maple schreef:

caribbeanlover schreef:Ik bedoel daarmee dat ik het in de vorm van een brief beter vind. Als diegene belt, dan beseft hij/zij zich vaak niet hoe diegene ze bellen zich moet voelen. De persoon die zelfmoord wilt plegen is in de war, voelt zich niet fijn en denkt daarbij niet goed na denk ik hoe dat voor de persoon kan voelen die ze bellen.

Zelfmoord hangt sowieso van in de war zijn aan elkaar. Een brief, of helemaal niets vermelden en zelfs de zelfmoord zelf, het hangt op dat moment allemaal af van verwardheid. Of niet, sommigen zijn juist heel helder. Hoe dan ook, dit is het laatste bewuste wat ze in hun leven doen, jezelf van het leven beroven is altijd wel een bewuste keuze die je niet over één nacht ijs maakt. Het is dan ook fijn als je jezelf als nabestaande in je achterhoofd kunt houden dat ze dat laatste bewuste wat ze hebben kunnen doen, op de manier hebben kunnen doen die zij zélf gewild hebben. En als daar een afscheidstelefoontje bij hoort... Het gaat niet altijd maar om de nabestaanden. Iemand die zelfmoord pleegt, heeft zichzelf misschien z'n hele leven lang al weggecijferd. Laat hem of haar dan we zelf kiezen wat hij/zij doen met zijn/haar laatste momenten hoe afscheid te nemen van dierbaren.

Maple schreef:

caribbeanlover schreef:Ik bedoel daarmee dat ik het in de vorm van een brief beter vind. Als diegene belt, dan beseft hij/zij zich vaak niet hoe diegene ze bellen zich moet voelen. De persoon die zelfmoord wilt plegen is in de war, voelt zich niet fijn en denkt daarbij niet goed na denk ik hoe dat voor de persoon kan voelen die ze bellen.

Zelfmoord hangt sowieso van in de war zijn aan elkaar. Een brief, of helemaal niets vermelden en zelfs de zelfmoord zelf, het hangt op dat moment allemaal af van verwardheid. Of niet, sommigen zijn juist heel helder. Hoe dan ook, dit is het laatste bewuste wat ze in hun leven doen, jezelf van het leven beroven is altijd wel een bewuste keuze die je niet over één nacht ijs maakt. Het is dan ook fijn als je jezelf als nabestaande in je achterhoofd kunt houden dat ze dat laatste bewuste wat ze hebben kunnen doen, op de manier hebben kunnen doen die zij zélf gewild hebben. En als daar een afscheidstelefoontje bij hoort... Het gaat niet altijd maar om de nabestaanden. Iemand die zelfmoord pleegt, heeft zichzelf misschien z'n hele leven lang al weggecijferd. Laat hem of haar dan we zelf kiezen wat hij/zij doen met zijn/haar laatste momenten hoe afscheid te nemen van dierbaren.

caribbeanlover schreef:
Petteflet, wat naar zeg, maar vind het heel fijn voor je dat je vader er nog steeds is. Ben je niet bang dat hij het weer wil proberen?